درخت پسته هم در برابر سرمای زمستان و هم در برابر گرمای تابستان پایدار است و از 20- تا 40+را می پذیرد.
مناسبترین خاک برای پسته خاک لمونی شنی سبک است که به دلیل ریشه عمیقی که دارد خاک باید دست کم 2 متر عمق داشته باشد.
به دلیل عمیق بودن ریشه در خت پسته در برابر کم آبی مقاوم بوده و دربرابر شوری آب هم مقاوم می باشد.
رطوبت زیاد هوا و خیس بودن خاک به مدت طولانی برای پسته مضرند و میزان حصول را کاهش می دهند.
افزایش پسته به دو صورت کشت بذر و پیوند زدن روی دان نهال حاصله انجام می شود.
در این مورد دو نکته را باید حتما رعایت کرد:
یکی اینکه چون ریشه این گیاه برای تولید ریشه فرعی قدرت کافی را ندارد نشا کردن آن مقرون به صرفه نیست.و باید بذر را در محل اصلی در باغ کاشت و بر حسب میزان رشد دان نهال حاصله ،پس از یک تا سه سال آن را پیوند کرد.
دوم اینکه :چون پسته گیاهی دو پایه است در باغ باید حدود 10درصد از پایه ها را با پیوندک نر پیوند زد.
سن باروری بر حسب رقم 5-8 سالگی است و گیاه در 15-40 سالکی بیشترین محصول خود را می دهد.
فاصله کاشت پسته در حدود 6-8 متر است و هر درخت در سال حدود 70-200کبلو گرم پسته تولید می کند.که معادل 25-70کیلو پسته خشک است.
روشهای کاشت پسته و تولید نهال:
کاشت پسته در گلدان:
برای این منظور از کیسه های پلاستیکی سیاه به قطر 15-10 سانتیمتر و ارتفاع 30-25 سانتیمتر استفاده می شود.
ترکیب خاک گلدان شامل ماسه شیرین + خاک زراعی + کود حیوانی پوسیده (ترجیحاً کود گاوی) می باشد.
در این روش ممکن است گلدان‍ها به صورت آزاد در کنار یکدیگر قرار گیرند یا به صورت کرتی درآیند. پس از خیساندن بذور مورد نظر و ضدعفونی آنها، 2 عدد بذر در عمق 3-2 سانتی‍متری خاک گلدان قرار گرفته و روی آن با ماسه یا خاک اره پوشانده می شود. زمان کاشت در گلدان اواخر زمستان و اوایل و اوایل بهار می باشد.درصورت تولید نهال گلدانی در شاسی یا گلخانه، می توان در پاییز یا اوایل زمستان نیز اقدام به کاشت بذر نمود. از مزایای این روش بالابودن بازده تولید نهال، سهولت و عدم محدودیت زمانی در امر جابجایی گلدان می باشد.
کاشت پسته در خزانه:
در این روش از یک قطعه زمین به مساحت‍های 20*10 یا 30*20 متر استفاده می شود. پس ازآماده سازی زمین با افزودن کود حیوانی پوسیده (20 تن در هکتار)، ماسه بادی (60 تن ) و مقداری کود شیمیائی (فسفات آمونیوم به میزان 4000 کیلوگرم در هکتار) نسبت به اصلاح و تقویت زمین اقدام می گردد.
در اواسط اسفند تا اواسط فروردین ماه، بذور پسته ارقام بادامی ریز یا قزوینی را به مدت 12 ساعت خیسانده و ضدعفونی می کنند. در قطعه مورد نظر ردیف هایی به فواصل 30-20 سانتیمتر ایجاد و بذور روی ردیف‍ها به فاصله 15-10 سانتی‍متری و در عمق 3 سانتیمتر کشت می شوند. آبیاری نهال‍ها ابتدا هر 10-7 روز یک مرتبه و بعد هر 12-10 روز یک مرتبه انجام می شود و نهال های تولیدی در زمستان سال اول یا دوم به زمین اصلی منتقل می شوند.
در هنگام انتقال نهال‍ها باید دقت لازم در زمان بیرون آوردن آنها از زمین خزانه صورت گیرد تا از قطع شدن نوک ریشه اصلی و پوشش ریشه جلوگیری شود. در صورت عدم رعایت این مسئله ممکن است میزان تلفات به 40-30 درصد برسد.
فاصله کاشت درختان:
در اکثر باغ‍های پسته به دلیل عدم آگاهی باغداران، فواصل کاشت رعایت نشده و باغ‍هایی با شکل‍های نامنظم و متراکم مشاهده می گردد که علاوه بر عدم رعایت اصول صحیح باغداری، مشکلات عملیات داشت و برداشت را دارد. به منظور جلوگیری از بروز این مشکل، فاصله مناسب بین دو ردیف 8-6 متر و روی 4-3 متر توصیه می شود.
کشت مخلوط:
کاشت هر نوع گیاه، اعم از زراعی یا باغی در فاصله بین درختان را کشت مخلوط می گویند. طول دوره نونهالی درختان پسته نسبتاً طولانی می باشد. بنابراین باغدار اقدام به کاشت گیاهان مناسب در فاصله بین درختان پسته می کند تا علاوه بر تامین بخشی از هز ینه های تولید، سبب اصلاح و بهبود ساختمان خاک نیز شود. از گیاهان زراعی مناسب و متداول در کشت مخلوط می توان گندم، جو، یونجه، چغندر، شلغم، منداب و زعفران را نام برد. از گیاهان باغی می توان انگور، انار، بادام ، زردآلو و سیب را نام برد.
کوددهی پسته:
کودهای آلی
کودهای آلی براساس منشاپیدایش به سه دسته عمده : حیوانی، گیاهی، و مخلوط تقسیم می شوند.
مزایای کودهای آلی
این کودها ممکن است بتوانند تمامی عناصر ضروری پر‍مصرف و کم مصرف را برای گیاه تامین کنند. اهمیت دیگر کودهای آلی، بهبود و افزایش نفوذپذیری خاک نسبت به آب و هوا و در نتیجه نفوذپذیری ریشه یا گیاه می باشد.
کودهای دامی
درایران خصوصاً در باغات پسته از کود ماکیان نوع مرغی بسیار مصرف می شود و بهتراست از مصرف مداوم کودمرغی در باغات پسته خودداری نمود و حداقل هر سه یا پنج سال از کود آلی دیگری استفاده شود.
مقدار مصرف این کود به علت بالا بودن ازت آن بیش از 10تن در هکتار برای درختان جوان (15ساله) توصیه نمی شود.
در مورد درختان بارور و مسن می‍توان میزان استفاده از آن را تا حداکثر 20 تن در هکتار بالا برد. بطور کلی کود پرندگان و کودمرغی دارای درصدآهن بالا می باشند به همین علت از مصرف مداوم و با مقدار زیاد آنها در باغاتی که درصد آهک از 30 درصد متجاوز است، باید جداً خودداری نمود.
کودهای مرغی را بایستی .در شیار کودی عمیق، مصرف و مدفون کرد.
کودهای دامی گاوی و گوسفندی تفاوتی در کاربرد نداشته و گاهی نیز به صورت مخلوط بکار برده می شوند که انجام آن توصیه می شود، زیرا کودهای گاوی ازت و پتاسیم کمتری از کودهای گوسفندی دارند.
بهتر است برای اراضی دارای معمولی و نسبتاً غنی از نظر مواد غذائی مصرف شوند. میزان مصرف کودهای مخلوط یا گوی معادل 20 تن در هکتار برای درختان جوان زیر 15 سال و 40-20 تن برای درختان بارور و مسن توصیه می شود.
کلیه مقادیر کودی توصیه شده اعم از مرغی و یا گاوی و... باید به عنوان کود زمستانه فقط در شیار کودی به عرض 40 و عمق 40 سانتیمتر در انتهای سایه انداز درختان مصرف شود.