آموزش و پیشگیری از HIV
چشم انداز های برنامه ریزی
چشم اندازهای اصلی برنامه ریزی برای آموزش درباره /HIV ایدز به شرح زیر هستند:
نقش آموزش در پیشگیری از گسترش بیماری، و
اثرات بیماری در سیستم آموزشی
رویکردهای مبتنی بر چشم انداز نخست، تا حد زیادی ولی نه به طور کامل، مربوط به برنامه های درسی و آموزشی و نحوه سازماندهی و اجرایی است و به همین ترتیب شیوه های مبتنی بر چشم انداز دوم با مسایل سازمانی، ساختاری، عرضه ، تقاضا، منابع وکیفیت آموزش در ارتباط است.
این دو شیوه مربوط به این دوچشم انداز کاملاً از یکدیگر مجزا نیستند و بخش های هر کدام در مورد دیگر قابل استفاده می باشد.
بدون در نظر داشتن چگونگی اثرات ایدز بر عرضه، تقاضا و منابع جنبه های کیفی اقدامات آموزشی، نمی توان نقش معینی را برای آموزش در مبارزه با گسترش ایدز در نظر گرفت.
مسایل ساختاری و سازمانی را تقریباً و همیشه باید با موضوعات برنامه های آموزشی در نظر گرفت و به همین ترتیب شرایطی که عرضه، تقاضا ، منابع و کیفیت آموزش را تحت تأثیر قرار می دهند مفاهیم مهمی برای مفاد برنامه های آموزشی و نحوه سازماندهی و اجرایی در بردارند.
نقش آموزش درازمدت در مقابله با /HIV ایدز
آموزش در به وجود آوردن شرایطی که منجر به پیشگیری از ایدز می شود نقش به سزایی دارد . مهم ترین راه هایی که باعث پیشگیری می شوند عبارت اند از:
تاثیر در رشد اقتصاد ملی و کاهش فقر؛
افزایش تمایل افراد در مراجعه به مراکز خدمات بهداشتی و دریافت کردن پیامهای بهداشتی،درک آنها و عمل به آنها؛
افزایش سلامتی از طیق اطلاعات تغذیه ای بهتر و پتانسیل اقتصادی ؛
کاهش نابرابری موجود بین زن و مرد که یکی ازمهم ترین عوامل شیوع ایدز است؛
توانمند سازی درمردم برای دفاع از حقوق خود و غلبه بر تبعیض و ننگ؛
گسترش درک و عمل در زمینه های حقوقی، روابط و مسئولیت فردی.
البته آموزش تنها راه پیشگیری از ایدز و کاهش فقر نیست، ولی یکی از عوامل حیاتی در پیشگیری در درازمدت به شمار می رود. به گفته اوکسفام «آموزش قوی ترین سلاح در برابر فقر است. جان انسان ها را نجات می دهد. و برای آنها شرایط زندگی بهتری را به وجود می آورد» (اوکسفام، 1999،ص 4). آموزش می تواند سلاحی قوی در مقابل انتقال HIV باشد.
چنین دیدگاهی بعدی جدید به «آموزش همگانی» (EFA) می بخشد. آموزش همگانی توسط برنامه ریزان آموزشی به طور هم زمان
می تواند از سرایت ایدز جلوگیری کند و از سوی دیگر شرایط بازدارنده آموزش همگانی انتقال، ایدز را تشدید می کند. تعهد شرکت کنندگان در همایش آموزش جهانی، آنها را برای فراهم سازی تمام احتیاجات یادگیری کودکان و بزرگسالان و دسترسی همگانی به اطلاعات پیشگیری از آلودگی به بیماری در روابط جنسی متعهد
می کنند (اصل 7 همایش داکار) که نهایتاً منجر به جلوگیری از سرایت ایدز می گردد.
اثرات HIV / ایدز بر دانش آموزان احتمالی نظام آموزشی
/HIV ایدز بر کسانی که به طور بالقوه می توانند به نظام آموزشی وارد شوند به صورت های زیر اثر می گذارد:
سیر پرشتاب صعودی تعداد کودکان یتیم؛
فشار عظیم مشکلات کودکان یتیم بر خانواده ها و خدمات رفاهی عمومی؛
افزایش تعداد کودکان خیابانی؛
تولید درآمد برای بچه هایی که مسئولیت مالی خانواده را
عهده دار هستند و نیز تامین هزینه های معیشت یتیمان ، فقرا، دختران و کودکان خیابانی.
خانواده هایی که سرپرست آنها کودک است
در بسیاری از مواقع فامیل توان سرپرستی کودکان دیگر را ندارد و یا خواهران و برادران نمی خواهند از یکدیگر جدا شوند که منجر به خانوارهایی می شود که کودکان سرپرستی آنها را به عهده دارند. در بعضی از کشورهایی که دچار بحران ایدز هستند. رهبری 5 تا 10 درصد خانوارها به عهده بچه هایی بسیار دشوار است. حتی وجود کنوانسیون های بین المللی نمی تواند از اشتغال کودکان جلوگیری کند زیرا آنها برای بقا مجبورند کار کنند. درآمد ناچیز کودکان (فقدان تخصص و یا فاقد مهارت در مذاکره برای حقوق) هزینه خورد و خوراک، مکان،البسه و دارو را جوابگو نیست تا چه رسد به هزینه تحصیل و مدرسه.
کودکان خیابانی
تعداد کودکان خیابانی نیز رو به افزایش است. کودکان خیابانی شامل بچه هایی می شود که در خیابان کار ،بازی و زندگی کرده و یا در خیابان ها کار کرده و شب به منزل نزد خانواده هایشان بر
می گردند. مرگ و طلاق سبب فقر و از هم گسیختگی خانواده شده و نهایتاً منجر به حضور کودکان در خیابان می شود. فروپاشی ساختار خانواده که عمدتاً به دلیل ایدز بوده بچه ها را برای بقا مجبور به اشتغال در خیابان می کند. هم نوعان آنها در روستا به سبب نابودی پایگاه های مالی خانواده بر اثر ایدز، دیگر قادر به ادامه تحصیل نیستند.