آلبرشت دورر (۲۱ مه ۱۴۷۱ –۶ آوریل ۱۵۲۸) ، (به آلمانی:Albrecht Dürer) نقاش و حکاک و ریاضی دان آلمانی دوره نوزائی است. بزرگترین گراور ساز عصر خویش بود و با حکاکی روی چوب و فلزات آثار بی‌همتایی آفرید که در سراسر مغرب‌زمین دست به دست چرخید و نفوذ دامنه‌دار خود برروی هنر سدهٔ شانزدهم اروپا را تثبیت کرد.
زندگی
دورر در نورنبرگ بدنیا آمد. وی فرزند سوم از خانواده‌ای با هجده فرزند بود. پدرش طلاساز بود و آلبرشت نزد او طلاسازی آموخت. سپس از ۱۴۸۶ تا ۱۴۹۰ نزد نقاش آلمانی میخائل ولگموت به کار نقاشی پرداخت.
دستاوردها
دورر در زمینه باسمه سازی (برای چاپ) ملاک و مبنایی بنیان گذارد که در آن زمان در سراسر اروپا موجب دگرگونی شد.
ملانکولیا.چاپ.۱۴۱۵ میلادی وی از اولین نقاشانی است که شیفته چهره خود شد نخستین اثر شناخته شده دورر تصویری خطی از چهره خویش است که در سیزده سالگی کشیده‌است و تا پایان عمر نیز به ساختن چهره‌هایی از خود ادامه داد.
دیدار اول از ایتالیا
وی در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت پس از از دیدار از ونیز به سالهای ۱۴۹۴ و ۱۴۹۵ با دریافتی تازه از دنیای خارج و مقام هنرمند در آن به زادگاهش بازگشت. و ده سال در آنجا اقامت کرد. بیشتر کارهای مهم حکاکی خود را در این دوره انجام داد. در همین دوره بود که به حکاکی روی مس پرداخت و مانند بسیار از هنرمندان دوره رنسانس، به مسایل مربوط به ژرفانمایی در نقاشی و نسبت‌های بدن انسان و نیز کالبدشناسی علاقه‌مند شد.
دیدار دوم از ایتالیا
پس از این دوره دوباره به ونیز رفت و این بار بیشتر به نقاشی پرداخت. آثار او مورد توجه هنرمندان ونیزی قرار گرفت و از برخی کارهای او تقلید می‌شد. چند اثر مذهبی او را اشراف خریدند و امیراتور رودولف دوم یکی از آثار او را خرید و با خود به پراگ برد.
دورر با وجود محبوبیتش در ونیز، دوباره به نورنبرگ بازگشت.
شهرت
آوازه دورر در سراسر اروپا پیچیده بود و بسیاری از هنرمندان آن دوره با او مکاتبه و دوستی داشتند. رافائل افتخار می‌کرد که با دورر مبادله نقاشی کرده‌است. در این زمان دورر به امپراتور ماکسیمیلیان نزدیک بود و بسیاری از کارهای خود را برای او و با حمایت مالی او انجام داد.
با مرگ ماکسیمیلیان در ۱۵۱۹ دورر در پی حامی دیگری رفت. با همسرش و یک خدمتکارشان عازم هلند شد و در گذشتن از شهرهای سر راه آثاری نیز ایجاد کرد. هدف او حضور در مراسم تاجگذاری امپراتور جدید یعنی شارل پنجم بود.
سالهای پایانی عمر
در ۱۵۲۱ از این سفر طولانی به نورنبرگ بازگشت. در این سفر به بیماری نامعلومی دچار شد که تا آخر زندگی با او بود.
دورر قسمت عمده‌ای از سالهای پایانی عمرش را وقف پژوهش در زمینه اصول نظری هنر ساخت و براساس بررسی کاملی از عقاید پیرو دلا فرانچسکا رساله‌ای در زمینه ژرفانمایی و هندسه نگاشت.
دورر در ۱۵۲۸ در سن ۵۶ سالگی در نورنبرگ درگذشت.
آثار
چهار حواری اثر آلبرشت دورر یوحنا و پولس در مقابل یکدیگر و پطرس و مرقس در پشت سر ایشان (۲لته)
چهار حواری
ملانکولیا
آدم و حوا
چهار سوار سرنوشت
چهره نقاش
چهره ماکسیمیلیان
پورترهٔ یاکوب موفل
پیرو دلا فرانچسکا
اطلاعات کلی
تولد
۱۴۱۲
بورگو سانتو سپولکرو , توسکانی
وفات
۱۲ اکتبر ۱۴۹۲
بورگو سانتو سپولکرو , توسکانی
ملیت
ایتالیایی
سبک نقاشی
رنسانس
آثار برجسته
رستاخیز
پیرو دلا فرانچسکا (۱۴۱۲ – ۱۲ اکتبر ۱۴۹۲) هنرمند و ریاضی دان دورهٔ رنسانس بود که هندسه را به طور عینی در نقاشی‌هایش وارد کرد.
تینتورتو
نام زمان تولد: Jacopo Comin
تاریخ تولد: 29 سپتامبر 1518 . ونیز
تاریخ فوت: 31 می 1594 . ونیز
ملیت: ونیزی
حرفه: نقاشی
آموزش: کارآموزی کوتاه مدت در کنار Titian
نهضت : رنسانس ایتالیایی
چهره تینتورتو در جوانی. اثر خودش
جاکوپو کومین (۱۵۱۸-۱۵۹۴)، مشهور به تینتورتو، نقاش ونیزی دوره رنسانس بود.
او در سال ۱۵۱۸ در ونیز متولد شد. او از میان ۲۱ فرزند بزرگترین بود. پدرش رنگرز بود به همین دلیل او لقب تینتورتو (Tintoretto) گرفت به معنی «رنگرز کوچولو» یا «پسر رنگرز». خانواده او اصالتا اهل برسیا در لومباردی بودند سپس شهروند ونیز شدند.
دنیس کالوارت
ازدواج عارف در خیابان کاترینا
رنج در باغ از باغبان عیسی
رنج در باغ از باغبان عیسی
نمایش در خیابان ماری
دنیس کالوارت (در لاتین: Denis Calvaert) یا دنیز کالوارت نقاش فلاندرزی بین سالهای ۱۵۴۰ الی ۱۶۱۹ میلادی، در شهر آنتورپ متولد شد اما اساسا در ایتالیا زندگی می‌کرد. وی یک دانش آموز باهوش در معماری، آناتومی،تاریخ و بحد زیادی دقیق در طراحی دور نمایی ( پرسپکتیو ) و مطبوع بود.
رنگ آمیزی‌های او کامل و با شکوه، عملکرد او آرام و دقیق و هرچند بعضی چیزها در آنها از یک آرامش بخاطر حرکات اشکال و یک سبک بخصوص در گروه بندی او ناشی می‌شود. تاکنون کارهای او برتری مشهودی نسبت به کارهای رقیبان خود داشته‌است.
عمده کارهای او را می‌توان در بولونیا، فلورانس، سن پترزبورگ، پارما و کان مشاهده کرد و تعدادی از نقاشی‌های او به صورت حکاکی شده موجود می‌باشد. زندگی او صرف از خود گذشتگی بزرگی برای هنر و عقایدش شد، او در بولونی بسیار مورد احترام است.
بعدها نقاشی کشیدن از مناظر طبیعی را برای زمان‌هایی که در شهرهای محلی بود آموخت، همچنین او اولین تحصیل کرده زیر نظر کریستین ون کوئیکبرن است.
او سپس به بولونیا رفت و در آنجا زیر نظر پروسپرو فونتانا مشغول به کار شد. نقاشی‌های او توانست سبک بخصوصی را در هنر فلاندرز بدست آورد و کارهایش در ایتالیا مطرح شود.
از بولونیا در سال ۱۵۲۷ میلادی به رم رفت، در آنجا در کنار لرنزو ساباتینی در کارهایش برای جایگاه پاپ در واتیکان به عنوان هم دست مشغول به کار شد.
او به بولونیا بازگشت و یک کارگاه هنری تاسیس نمود. او شاگردهای جوان برجسته‌ای چون: گویدو رنی، جووانی باتیستا برتوسیو، فرانچسکو آلبانی و دمیکینو را تربیت نمود. اما آنها خیلی زود توسط آنیبل کاراچی برای انجام کار مهمی در رم فریب خوردند.
همچنین ویکنزیو گوتی و گیاکومو سمنزا در هنرکده او کار آموخته شدند، ولی سپس برای کار با گویدو رنی به رم رفتند. بعلاوه وینچنزو اسپیسانلی و گابریلو فرانتینی نیز در هنرکده او کار کرده‌اند.
برجسته ترین کار او خیابان میکائیل واقع در خیابان پترز بورگ بولونیا می‌باشد، همچنین آثار هنری او در موزه ملل بولونیا نگهداری می‌شود.