کونگ فو توآ یک هنر رزمی ایرانیست که در خارج از ایران با مُعرفانِ خوب و بَدَش به پِرشین کونگ فو، یعنی کونگ فوی پارس، شناخته شده. وجه َتمایز این هنر از هنرهای رزمی دیگر، حرکات پُرتوانِ جسمانی، همراه با شُک های تکنیکی و رانشِ بازدَم است که چون اُجاقی وجود را شعله ور میکند و پس از فرو کش یا پایان تمرین، احساسی خوب و پاک به آدم میدهد که آدم از تلاشِ خود، خوشنود میشود. بِسان یک رقص قدرت میماند که بر پایه ی فرهنگ و آدابِ نژادِ آریایی از خاور تا باختر و از شمال تا جنوب ایران و فَراسوی مرزهای ایرانِ کنونی ریشه دارد. کونگ فو توآ شامل تکنیکها، ترکیبات، دورانها و پیچشهای بسیاریست که زیبا به نظر میرسند و یک چالش بزرگ برای کسانیست که در پی ورزش های رزمی هستند یا پیِ خود شناسی میگردند. بهتر است که ما مشکلات و خواسته های شخصی خود را با آن مخلوط نکرده و درست آموزش دهیم کونگ فو توآ دَربَرگیرنده ی نرمشها، حرکات بدنساز، تکنیکهای دست و پا، حرکات موجی، تمرینات تنفسی، یوگا، نفوذ بر اجسام سخت، دفاع شخصی، مبارزات سُنتی آزاد و نیمه آزاد، تمرینهای انفرادی و تمرینهای گروهی است
در تمرین ها، سرعت، اِنعطاف، و هدف گیریِ توان در یک نقطه یا همان تمرکز گیری، شایانِ توجه است تا دست یازیده به مطلوب برسیم در کونگ فو توآ روی هَنایش یا اَثرِ تمرینات توجه ویژه ای میشود میوه و اَثری که انسان از این خود شناسی بر میگیرد از آنجایی که با انجام این تمرینها و کنکاش در فلسفه ی کونگ فو توآ انسان با چرخه ی هستی یین و یانگ در میاُفتد و چالش میجوید، پس در این دَرگیری، توانِ او نیز در هر گوشه ای از زوایای هستی بروز میکند بزبان ساده کونگ فو توآ هر گونه زشتی و نیکی را در انسان بیدار میکند و یک کارگر کونگ فو یا کونگ فو کار توانِ نهفته، پتانسیلِ هر کرداری را دارد، از پلید ترین تا پاک ترینِِ کردارها، درست بر خلاف آنچه که ما تصور میکنیم که با اجرای کونگ فو توآ همه چیز روبراه است و ما انسانهایی وارسته هستیم، برعکس، تازه اول بازی و کشتی گرفتن با پدیده ها و چگونه زیستن آغاز گشته، بدون بیدار شدنِ نیروهای نیک و بد، خودشناسی، مُیسر نمیشود، چرا که قوه ی شناخت، از طریق قیاس، کشمکش و توازنِ این دو نیرو بدست میآید و هدف کونگ فو توآ معرفت یا شناخت و خود شناسی است. پس نیروهای پلید را میتوان مقیاس شناخت خوبیها قرار داد و آموخت چنانچه از یک بی ادب میتوان درس ادب آموخت و رفتار بی ادبانه را تکرار نکرد. برای خود شناسی نظری به تاریخ مشترکمان در کونگ فو توآ بیافکنیم. در تاریخچه ی چند ساله ی ترازوی کونگ فو توآ میبینیم که کفه ی پلیدیها همیشه سنگین تر بوده و اثرات پلید بسیار بجای مانده، دقیقاً همین نکته نشانگر اینست که این راه، راه دشواریست و پیمایشِ آن، کار هر کسی نیست پس برای خودشناسی و سخت کوشی، راه خوبیست و نباید بخاطر زشتیهایی که در آن رخنه کرده، راه را نفرین کرد، بلکه باید در سویه ی خودشناسی در آن گام زد و اثر نیک بر جای گذاشت. سیستم تکنیکهای کونگ فو توآ از آناتوآ تا وایمابتو در حالتِ اُفقی طراحی شده اند، با زدن این تکنیکها، نیروی آزاد شده باعث شده که کارگران کونگ فو توآ یا کونگ فو کاران، دید و افکارشان در اُفق و حالاتِ تعصبی و فناتیک شکل گرفته، بطوریکه جای دیگر را نمیبینند. به سخن یارومه ابراهیم میرزایی توجه کنیم خورشید با تعصبی خاص، میلیاردها سال است که سر جایش مانده و نور میپراکند مهر و فروغش جاریست اما آدم خورشید نیست آدم وظایف دیگری دارد. حرکت آدم تغییر و تغییر یعنی امکان خود شناسی، ولی این تغییر نشان نداشتن ایمان یا نماد ناپایداردی نیست نشان اینست که انسان همواره از رادیکالِ هستی به هستی میرود و تغییر یا پیشرفت میکند انسان لایتغیر نیست و تغییر بخشی از بافت وجود انسان است که خود نیز در تغییر است. اکثر کسانیکه با واژه ها و فلسفه ی کونگ فو توآ آشنا میشوند، شروع به تقلید از سخنانِ یارومه ابراهیم میرزایی میکنند و دیگر از دل سخن نمیگویند این اشتباه است و شخصیتی مجازیست در صورتیکه گوهر وجود آدم اصالت است و بر پایه ی این اصالت آدم باید بیآموزد ولی خودش باشد نه کسی دیگر و شخص پرست و یا بُت پرست نشود، این اشتباهیست که اکثر ما کرده ایم و باید این اشتبا باید این اشتباه را به نسلهای آینده گفت تا به گمراهی نیافتند و شخصیت مقلد و مصرفی نشوند، بلکه بر پایه ای استوار با اتکا به خوبیهای فرهنگ پارسی زندگی کنند. یک شخصیت مجازی و خیالی از خود ساختن، خطراتی چون دوگانه شدن با خویش را به بار میآورد و در پی آن افسردگی و یا به جان دیگران افتادن، تکرار واژه ها، بدون آگاهی به مفهوم آن و بازی با کلمات، موجب بروزِشخصیتهای مصنوعی و دو گانه ی متعددی در جامعه ی کونگ فو توآ گشته و از اصل مطلب، یعنی پرورش تن و روان، به دور شده ایم. ما آدم ها گناهی نداریم، فقط ناآگاهیم که چنین میکنیم، گناهکارانیم اگر آگاه باشیم و هنوز چنین کنیم.
در تاریخچه ی کونگ فو توآ آثار افراد نیک کردار نیز دیده میشوند، که سر احترام به ذاتِ نیکِ این افرادِ وارسته خم میکنیم
کونگ فو توآ طریقت دانایی به انشاء یا آفرینش تن و روان در ابتدا در ارتشِ شاهنشاهی ایران، بنام کن فو کاراتو شالوده و اساس کارهای انسان آموزش و گسترش داده شد. در اوایل سالهای ۵۰ خورشیدی بصورت ورزشی مستقل در باشگاه های پهلوی، دیهیم و سپس تاج، باشگاه بانوان تاج یا دانشکده ی انشای تن و روان گسترش یافت. پس از انقلاب اسلامی و بسته شدنِ دانشکده ی انشاء تن و روان، مکان دانشکده ی انشای تن و روان یا باشگاه بانوانِ تاج، به مکان ورزشی حجاب تغییر نام یافت. کونگ فو توآ مانند همه ی هنرهای رزمیِ اصیل، هدفی وَرای نیروی بدنی دارد. در سالهای دهه ی۶۰ میلادی بروس لی، بنیانگزارِ هنر رزمی کونگ فو جیت کان دو، با بازیگری در فیلم های گوناگون و با شخصیت صمیمی و رفتار دلنشینش موجب شناسایی کونگ فو Gong Fu به جهانیان شد، موجی که وی بوجود آورد، باعث پایه گذاری صدها سبک مختلف کونگ فو در سطح گیتی شد، یارومه ابراهیم میرزایی که بنا به موج جامعه ی آن زمان در ایران، سبک کونگ فو توآ را بنیان نهادند، از بروس لی به عنوان نوری یاد میکنند که لحظه ای کوتاه بر جهان تابید و اثری نیک بجا گذاشت، هدف کونگ فو توآ نیز، اثر نیک است. بروس لی در سال ۱۹۴۰ میلادی بدنیا آمد و در سال ۱۹۷۳ میلادی در سن ۳۳ سالگی در گذشت، آرامگاه او در شهر سیاتِل، در شمال غربی آمریکا، نزدیک مرز کاناداست، یادش گرامی و روانش شاد باد.
آقای ابراهیم میرزایی در ارتش شاهنشاهی ایران، کاراته گوجوریو که سبکی اصیل در کاراته است را فرا گرفتند، بر این مبنا و پس از مسافرت مأموریتی ایشان از طرف ارتش شاهنشاهی ایران به تای ایران به تایوان و بر اساس تجربیات ایشان کونگ فو توآ تولد یافت. هنر رزمی کونگ فو توآ به کشورهای دیگر نیز برده شد وظیفه ی آنهایی که معرف کونگ فو توآ در خارج از ایران هستند این است که بار سفرشان را که بارِ درختِ زندگیشان است خوب حفظ کرده و به درستی ترویج دهند
از زمانیکه یارومه ابراهیم میرزایی، بنیانگزار هنر رزمی کونگ فو توآ در درگیریهایی پس از انقلاب اسلامی ایران به پایشان گلوله خورد، هنر رزمی کونگ فو توآ که ورزشی نسبتاً جوان بود از پیشرفت خود باز ایستاد، در طی تمام این سالها پس از بسته شدن سالن بانوان تاج، کونگ فو کاران با خون دل خوردن ها و کشیدن رنجهای بسیار نهال کونگ فو توآ را در ایران و در دیگر کشورها حفظ کرده، پرورش و تکامل داده و به جایی رساندند که امروز به گفته ی شهروندان کشورهای خارجی، این سبک سبکی ویژه و تک است
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
کونگ‌فو یا گانگ‌فو (به انگلیسی: kung fu) (به چینی: 功夫) یک عبارت مشهور چینی است که اغلب توسط انگلیسی زبان ها و برای اشاره به هنرهای رزمی چینی بکار میرود. معنای اصلی کونگ فو تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می شود متفاوت است.کونگ فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- میباشد.کونگ فو دارای سبکهای مختلفی میباشد که از آنها میتوان جیت کاندو،جیت ساندو،کونگ فو توآو... را نام برد.
برگرفته از
-------------------------------------------------------------------------------------------------
شال سفید
نشانه مبتدی بودن شخص و خالی بودن از تجربه و به گفته دیگر به فلسفه پاکی و قابلیت رنگ پذیری یعنی ورود به مرحله تغییر و حرکت دارای هفت خط رادیکال
از شال بند سفید به سبز با 17909 تکنیک و ترکیب و عکس العمل سازی با خاصیت موجی فیزیولوژی انسانی ، درجه مربی
شال سبز
به معنای روئیدن می باشد در فضای فیزیکی و به حرکت در آوردن ناشناخته های بدن برای تحرک بیشتر برای دریافت می بایستی با هفت شال بند سبز مبارزه نماید و تا حدودی نیز آشنا با مراحل فکر باشد ، به شال یند سبز راهدان می گویند
شال قهوه ای
به معنای سوختکی است یعنی تجربه گرفتگی و پختگی در فضای فیزیکی و روحی که از 11 خط تشکیل یافته در این مرحله شخص بایستس با 35 نفر شال بند قهوه ای مبارزه نماید. و این دلیل بر تکامل جسمی و فکری فرد کانگ فو کار نسبت به سایرین می باشد به شال بند قهوه ای راهبان می گویند
شال بند قهوه ای با 52091 تکنیک و ترکیب و عکس العمل سازی و خاصیت موجی با استدلال علمی در حرکات تکنیکی درجه لسیانس می باشد
شال مشکی
به معنی عبور از مرکز تاریکی ها و نادانی هاست ورود به دنیای اسرار آمیز نیروهای فیزیکی و فیزیولوژی بدن انسان
شال مشکی با 3000 تکنیک و ترکیب و عکس العمل سازی متکی بر استدلال علوم(ریاضیات ، فیزیک و شیمی و ...) درجه ابداع و استقلال تنی وپژوهش و تحصیل در شش مایگاه و درجه فوق لیسانس می باشد
شال قرمز
گذشتن از خود و در خود فنا شدن و به پائین ترین مرحله انسانی رسیدن و همچون خون برای ادا به جهات جامعه بارور شدن است
شال بند قرمز راهبری توان سازی و تحقیق در انسان ها و یا کاووش و پژوهش در خود گرایی در عالم شش مایگاه ابداع و خروج از دایره اندیشه ها (بی زمان) با درجه دکتر می باشد
شال سفید و سرخ
سلسله حالات این مایگاه در تغییرات روح و روان و منطق حالاتا و حرکات مهر بقاء تاکی بودن و چگونه بودن (هستی هستا) و بیان توان در طریقت دانا و به عالم معنا(در زمان بی زمان) نوشتنی و گفتنی فارق از دانشکده انشاء (توآ) بازنشستگی را راهبری پروفسورا می گویند
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
فلسفه رنگ مشکی در لباسهای کونگ فو
سیاهی گر ببینی نور ذات است به تاریکی درون آب حیات است
لباس یا پوشش بدن نقش مهمی در هنر های رزمی دارد وحرکتهایی
که در هنر های رزمی انجام می شود خیلی متفاوت با حرکات معمولی انسان در هنگام راه رفتن ویا نشستن و انجام کار های روزمره می باشد.
لباسی که دراین هنر بکار می رود باید از شرایط خاصی برخوردار باشد.
از استحکام و دوام زیادی برخوردار باشد
تامین کننده میدان حرکتی دست وپا وتنه باشد .
نگه دارنده ی ستون مهره ها در قسمت قوس کمری محافظت مهرها در برابر نیروهای وارده
از نظر انرژی نگهدارنده حرارت بدن باشد واز هدر رفتن انرژی بدن جلوگیری کند.
از فرم وزیبایی نسبت به فرهنگ جامعه (شأن انسانی ) برخوردار باشد
پیراهن ساده ومعمولی که تمام قسمت های بدن را می پوشاندواز هدر رفتن انرژی بدن جلوگیری می کند . معمولا از جنس نخی و الیاف طبیعی است تا عرق بدن را جذب کند،
بطور کلی ظرافت و ذکاوت خاصی در طرح لباس کانگ فوبکار رفته است .