تحقیق مقاله فضایل رسول الله(ص)

لایتحرک ذره الا باذن الله تعالى

در بیان فضیلت حبیب رب العالمین صلى الله علیه و آله اگرچه در هر ملل و مذاهب, فضایل آن برگزیده خداوند متعال مبین و هویداست; چنان که کتاب هاى سماوى تماما شاهد و براهین بر این مطلب است که اشرفیت و افضلیت آن مهر سپهر نبوت و رسالت شإن لا یعد و لا یحصى است بلکه تمام آفرینش از فضل او آفریده و هویداست. الذى قال الله تعالى فى حقه: ((لولاک لما خلقت الافلاک والافضال))(1) است. لهذا فضایل حضرتش را از براى هر عارف و عامى دانستن و فهمیدن, از اصل ایمان است; لاکن از براى هر کسى رسیله و وسیله آن نخواهد بود که کتابى به دست بیارند یا افواها از عالمى و عارفى تحصیل نمایند. بنابراین, بعضى از فضایل که نزدیک به فهم عوام است, در این صفحه مى نگارد تا آن که عامى امت و مستضعفین ملت هم بى نصیب نباشد.

فضیلت اول;

آن است که آن حضرت, اول آفرینش است.

فضیلت دوم;

آن که خداوند جل شإنه از انبیإ علیهم السلام عهد گرفت که چون زمان او را یابند[ پیروى] او کنند; کما قال الله (و اذ اخذ الله میثاق النبیین)(2)

فضیلت سیم;

خداوند هر پیغمبرى را به نام خطاب فرموده چنان که مى فرماید: یا آدم اسکن...(3) و یا نوح اهبط...(4) و یا ابراهیم اعرض...(5) و یا موسى انى اصطفیتک...(6) و یا داود انا...(7) و یا زکریا انا...(8) و یا یحیى خذالکتاب...(9) و یا عیسى بن مریم اذکر...(10) و حضرت محمد را به اسم خطاب نفرمودند

 از براى تعظیم به القاب خطاب فرموده است. مانند: ((یا ایها النبى...))(11) ((و یا ایها الرسول))(12), ((و خاتم النبیین. ..))(13).

فضیلت چهارم;

امم سالفه را روا بود که پیغمبر خود را به نام خطاب کنند و ((محمد)) را جایز نباشد چنان که مى فرماید: (لا تجعلوا دعآء الرسول بینکم کدعإ بعضکم بعضا)(14) زیرا که در اول, یا محمد یا ابوالقاسم مى گفتند. بعد از این آیه مبارکه, یا رسول الله یا نبى الله خطاب مى کردند.

فضیلت پنجم;

خداوند تبارک و تعالى به بلد آن رسول معظم سوگند یاد کرده است و مى فرماید: (لا اقسم بهذا البلد و انت حل بهذا البلد) و به ح(15)یات هیچ کس قسم یاد نکرده جز او; که مى فرماید: لعمرک انهم لفى شکرتهم یعمهون(16) و در حق رسالت او قسم یاد فرموده (یس و القرآن الحکیم انک لمن المرسلین)(17) و در اسباب هدایت او فرموده است: (و النجم اذا هوى)(18)

فضیلت ششم;

آن حضرت را جوامع الکلم عطا فرمود, چنان که فرمود: اعطانى جوامع الکلم((19))

فضیلت هفتم;

هیبت او را یک ماهه راه در دل اعدإ افکند.

فضیلت هشتم;

غنایم را بر امم ما تقدم حرام[ کرد] و بر امت او حلال شد.

فضیلت نهم;

تمام روى زمین از براى معبد و مسجد امت اوند[ اویند] جایز داشت و خاک را از براى تیمم به جاى آب اجازه فرموده و امم سابقه را به غیر از معبد معین عبادت جایز نبود.

فضیلت دهم;

آن که بر تمام خلایق مبعوث شد و انبیإ ماتقدم هریک به قومى مبعوث بودند اگر چنان که اکثر از انبیإ بر انس مبعوث بودند آن حضرت بر تمام جن و انس مبعوث شدند.

فضیلت یازدهم;

آن که ختم نبوت به وجود مبارک آن حضرت شد. چنان که به نقل حدیث, حضرت عیسى علیه السلام در آخر الزمان از آسمان فرود آید, نسخ شریعت آن حضرت را نکند متابعت نماید در امر او.

فضیلت دوازدهم;

آن که در غزوات, ملائکه حاضر مى شدند و با دشمنان او مخاصمه مى کردند.

فضیلت سیزدهم;

آن که خداوند آن حضرت را رحمت بر عالمیان ساخت چنان که مى فرماید: (و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین)(20) این فیض در حیات و ممات او منقطع نمى شود و در تفسیر رحمه للعالمین گفته اند: رحمه للجن و الانس. و قیل: لجمیع الناس; رحمه للمومنین بالهدایته و رحمه بالمنافق للامان من القتل و رحمه للکافر بتإخیر العذاب.

فضیلت چهاردهم;

در زمان بعثت او شیاطین از عروج به آسمان ممنوع شدند.

فضیلت پانزدهم;

اسرافیل بر او نازل شده است که بر هیچ پیغمبرى نیامد.

فضیلت شانزدهم;

در شإن آن حضرت آمده: (انا فتحنا...)(21)

فضیلت هفدهم;

خداوند جل شإنه انبیإ ماتقدم را به سوال عطیتى مى شد و آن حضرت را بى سوال عطإ فرمود.

فضیلت هجدهم;

نکاح زنان آن حضرت را, از بعد از آن حضرت حرام ساخت.

فضیلت نوزدهم;

از قفاى خود چنان مى دید که از پیش روى مى نگریست.

فضیلت بیستم;

شریعت او پاینده است تا قیامت و ناسخ شریعت سابقه است.

فضیلت بیست و یکم;

نور خداوند تبارک و تعالى محیط آن حضرت بود چنان که فرمود: ((اللهم اجعلنى نور موید))

فضیلت بیست و دوم;

جسم مبارک او سایه نداشت و جامه اش از قوت وجود مبارکش نیز سایه نداشت.

فضیلت بیست و سوم;

خداوند جل شإنه او را حبیب خود ساخت.

فضیلت بیست و چهارم;

آفرینش را تمام از هدایت تا نهایت, به جنابش عرضه داشتند تا تمام را مکشوف داشت, این است بعضى از آن را اخبار فرمود.

فضیلت بیست و پنجم;

آن که در بهترین قرون انگیخته شد چنان که مى فرماید: ((بعثت من خیر قرون((

فضیلت بیست و ششم;

وجود مبارکش از شراف قبابل است مى فرماید: ((ان الله اصطفى من ولد ابن ابراهیم....))(22(

فضیلت بیست و هفتم;

آن که اشراف امم است. قال الله تعالى (کنتم خیر امه اخرجت للناس...)(23(

فضیلت بیست و هشتم;

اجماع است[ که]آن حضرت, حجت قاطع است.

فضیلت بیست و نهم;

امت او بر ضلالت اجماع نکند چنان که فرموده است: ((لا تجمع امتى على الضلاله. ))(24(

فضیلت سى ام;

آن است که او را بر دیگر امم گواه گیرند و قبول است.

فضیلت سى و یکم;

امت آن حضرت از سایر امم افزونى دارند. در محشر مى فرماید: ((انا اکثرالانبیإ تبعا یوم القیامه.))(25(

فضیلت سى و دوم;

چهار دانک از بهشت مخصوص امت آن حضرت است. فرموده است: ((انى لا ارجو ان نکونوا ثلثى اهل الجنه.((

فضیلت سى و سوم;

از برکت وجود مبارکش امت او از قحط, هلاک نشود.

فضیلت سى و چهارم;

بر امت او بیگانه و دشمن مسلط نخواهد شد, ان شإ الله. روایت از آن حضرت است که: از خداوند خواسته ام امت من به وجه عموم قحط هلاک نشوند; مانند امت نوح غرق نشوند; در میان ایشان خلاف واقع نشود.

فضیلت سى و پنجم;

خداوند رحمن الرحیم تکالیف صعب و مشکل را از امت او برداشته است.

فضیلت سى و ششم;

صفوف امت او را چو ملائکه بداشت. مى فرماید: ))جعلت صفوفنا کصفوف الملائکه.((.

فضیلت سى و هفتم;

خداوند مى فرماید: (یا ایها الذین آمنوا لا ترفعوا اصواتکم فوق صوت النبى).(26) پس از نزول آیه طیبه, آوازها را پست کردند.