چرای یونجه تجربه تازه ای نیست. چرای یونجه در ایالت متحده یا به صورت تنها یو یا همراه با گندمیان یا سایر حبوبات معمول بوده است. در مقایسه با سیستم های مدیریتی چرای یونجه هرگز تجربه شایع در این کشور نبوده است. در صورتی که در سایر کشورها یونجه به صورت چرا استفاده زیاد داشت. ولی به چرای یونجه در این کشور تصطیح عملکرد را در پاییز محول کرده بودند. سیستم های چرایی برای عاقبت خوشی نیروی بالقوه چرا یونجه به سطح بزرگی از مدیریت که سایر سیستم های چرایی انجام می دادند لازم داشتند. این گفتار و منفعت چرای یونجه را هنگام رشد بیان می کند.
سطح پتاسیم خود را بدانید:
سطح پتاسیم به طور منظم چک خواهد شد. از پزشک یا مسئول رژیم غذایی خود نتایج سطح پتاسیم خود را بپرسید. چک کردن سطح پتاسیم، تیم مراقبتی درمانی را به سمت نگهداشتن k+ در یک رنج مطمئن هدایت خواهد کرد.
رنج های آزمایشگاهی برای CKD
رنج پایین کمتر از 3.5 mEq/L
رنج مطمئن 3.5 – 5.5 mEq/L
رنج غیر مطمئن 5.6 – 6.0 mEq/L
رنج خطرناک بیشتر از6.0 mEq/L
اگر پتاسیم بالا باشد پزشک شما علّت را تعیین می کند و در صورت نیاز، زمانی برای دیالیز شما مشخّص می کند. رژیم کلیوی شما، میزان جذب غذایی شما را تکرار خواهد کرد و راه هایی برای پایین آوردن k+ در رژیم غذایی می دهد. رژیم شما مقدار مشخّص و درستی از k+ برای شما مشخّص می کند.
نکاتی در مورد نگهداری سطح k+ در رنج طبیعی در نارسایی کلیوی:
1- رژیم غذایی مناسب برای نگهداری k+ در یک رنج طبیعی
2- یک برنامه ریزی مناسب رژیم شما را مشخص می کند، غذاهایی که پتاسیم بالایی دارند را تعیین می کند.
3- میوه ها و سبزیجات که در مقادیر مشخص به وسیله رژیم به شما توصیه می شود.
4- شیر و محصولات شیری یا لبنی و یا جایگزین کردن با مواد دیگر به وسیله رژیم به شما توصیه می شود.
5- کاهش مصرف مایعات از طریق میوه ها و سبزیجات
6- اجتناب از مصرف نمک و یا جایگزین های دیگر که پتاسیم دارند.
7- خواندن برچسب ها روی غذاهای بسته بندی شده با نمک پایین یا Na پایین برای مصرف ترکیبات با پتاسیم مطمئن.
8- روی میزان مصرف غذا دقّت کنیم چون ممکن است غذا k+ کمی داشته باشد ولی وقتی در حجم زیاد خورده شود باعث افزایش پتاسیم می شوند.
9- دیالیز، باید به طور منظّم انجام شود و بنابراین معالجه باید کاملاً برای پاک کردن خون انجام شود.
10- سبزیجات اگر در رژیم غذایی گنجانده شوند پتاسیم را بالا می برند، بنابراین باید از مسئول رژیم غذایی در مورد میزان مصرف سبزیجات سئوال کنید.
چگونه می توان سطح پتاسیم را در سبزیجات کاست؟
1- پوست کندن- بریدن به قطعات کوچک و یا فرو بردن سبزیجات داخل آب
2- خیس کردن و آبکشی کردن سبزیجات
3- پر کردن بطری با آب و خیساندن سبزیجات برای مدّت L4 در دمای اتاق.
4- بعد از خیساندن آبکشی سبزیجات با آب تمیز
5- پختن سبزیجات
6- محدود کردن مصرف سبزیجات به فنجان
پیشنهادات لازم برای نگهداشتن k+ در یک سطح نرمال:
میوه ها:
1- مصرف سیب، انگور به جای موز، پرتقال، کیوی
2- مصرف تکّه کوچکی هندوانه به جای شهد گیاهی یا عسل
3- خوردن یک هلو، آلو، آناناس به جای شلیل، انبه
4- مصرف گلابی یا آب میوه به جای میوه تازه
سبزیجات:
1- مصرف باقلای سبز و نخود سبز به جای باقلای خشک
2- مصرف پوره سیب زمینی یا ماهی
3- استفاده از کدوی تابستانی به جای کدوی زمستانی
4- پختن فلفل، قارچ، سیر به جای گوجه فرنگی
5- نوشیدن آب یخ با برشی لیموترش و خیار به جای نوشیدن آب سبزیجات
لبنیّات:
1- مصرف خامه و شیر برنج مقوّی به جای شیر
2- آماده کردن خوراک همراه با خامه به جای خوردن خوراک با شیر
3- مصرف شربت به جای بستنی
4- مصرف شیرینی وانیلی به جای شیرینی شکلاتی
- مصرف ذرت بوداده بدون نمک، کیک های برنجی، ژله به جای گردو و فندق و دانه ها
- چاشنی زدن با فلفل، لیمو یا گیاهی با سدیم پایین و مخلوط ادویه به جای جانشین های نمک دار.
غذاهای با پتاسیم بالا:
میوه ها: موز، کیوی، انبه، پرتقال، یا آب پرتقال
سبزیجات: کنگر فرنگی، باقلا و پیاز، کدوی تنبل، سیب زمینی، اسفناج، سیب زمینی شیرین، گوجه فرنگی، آب سبزیجات، و شربت آبلیمو، کدوی زمستانی
لبنیّات: شیر و بستنی و خامه
: شکلات، شیره قند، جایگزین های نمک، بذرها و گردو و فندق
«لیست بالا تمام غذاهایی را که پتاسیم بالا دارند، شامل می شود»
غذاهای با پتاسیم پایین:
در مورد رژیم خود و میزانی که شما می توانید بخورید، سئوال کنید. خوردن زیاد حتّی زمانی که پتاسیم غذا کم است، می تواند پتاسیم بدن را بالا ببرد.
میوه ها: سیب، انگور، آب میوه، لیمو، هلو، گلابی، آناناس، آلو و هندوانه
سبزیجات: هویج، کلم، گل کلم، خیار، بادمجان، نخود سبز، کاهو، پیاز، کدوی زمستانی و فلفل شیرین.
خوراک مختصر: نخود، ذرت بو داده بدون نمک و ...
«لیست بالا غذاهای دارای پتاسیم کم را شامل می شود.»
سدیم و بیماری های مزمن کلیوی (CKD)
سدیم یکی از فراوان ترین یون های روی زمین است. بیشتر مردم فکر می کنند سدیم فقط در نمک وجود دارد در صورتی که این طور نیست. نمک در واقع ترکیب معدنی سدیم کلراید است. غذاهایی که ما می خوریم ممکن است شامل سدیم کلراید (نمک) شود و یا ممکن است سدیم در فرم های دیگر باشد. پزشک شما و مسئول رژیم، شما را نصیحت می کند که یک رژیم سدیم پایین را پیروی کنید که شامل محدودیت در مصرف نمک و سدیم می شود.
یک تاریخچه کوتاه از نمک:
در زمان های قدیم، انسان ها رژیمی داشتند که بیشتر میوه و سبزی در آن وجود داشت که خیلی کم و یا هیچ سدیمی نداشت. چرا که سدیم یک ترکیب معدنی مهم برای سلامتی است. مردم نسبت به نمک تجربه پیدا کردند، تا جایی که اگر نمک به آسانی پیدا نمی شد، آنها باید مسافت های طولانی برای پیدا کردن آن سفر می کردند. زمانی که مردم زندگی گروهی و شکل یافته را شروع کردند، نمک به صورت یک کالا درآمد و کم کم نمک با ارزش شد و از آن به عنوان یک وسیله جلوگیری از فساد استفاده می شود.
گوشت با نمک ساییده می شد یا در آب خیسانده می شد. غذاهای دیگر هم به صورت یکسان آماده می شد.
رومانس، فردی بود که نمک را مانند پول، استفاده کرد. در کلمه ی انگلیسی salary که از کلمه لاتین sal می آید و معنی می دهد salt (نمک) . رفرنس برای ارزش نمک هنوز در زبان انگلیسی وجود ندارد.
امروزه نمک چگونه استفاده می شود؟
نمک در راه های متنوعی استفاده می شود. رایج ترین استفاده به عنوان طعم دهنده است. در غذاها سدیم اغلب بیشتر برای اثر آن استفاده می شود. و هنوز هم به عنوان یک راه جلوگیری از فساد استفاده می شود.
نقش سدیم در بدن:
سدیم یکی از 3 الکترولیت های مهم بدن است (پتاسیم و کلر دوتای دیگر هستند) الکترولیت ها مایعات در گردش در بافت و سلول ها را کنترل می کنند.
سدیم مهم ترین الکترولیت بدن است (زمانی که بدن دهیدراته می شود).
نقش های سدیم در بدن:
1- تنظیم BP و حجم خون
2- کمک به انتقال ایمپالسها به هدایت عصب- عضله
3- تنظیم تعادل پایه اسید خون و مایعات بدن
چه مقدار سدیم کافی است؟
میزان جذب سدیم برای