اتیولوژی /اپیدمیولُوژی:
شکستگی های هیپ بویژه در افراد سالمند مشکلی جدی است.بروز شکستکی هیپ با سن افزا یش یافته و به ازای هر پنج سال بعد از پنجاه سالگی ،دو برابرمیشود .نود و پنج درصد از تمامی شکستگی های هیپ در افراد بالای 50سال رخ می دهد. تخمین زد می شود که یک سوم زنان و یک ششم مردان بالای 90 سال شکستگی هیپ را تجربه کرده باشند . در حال حاضر بیش از دومیلیون وپانصد هزار شکستگی هیپ در هر سال رخ می دهد ومراقبت های بهداشتی همراه آن بالغ برهفت میلیلارد دلار می باشد .
ترمیم شکستگی هیپ ، احتمالاً شایع ترین عمل جراحی در افراد بالای 85 سال است.
همانطور که جمعیت مسن تر می شود ، انتظار آن می رود که تعداد شکستگی های گردن فموربه پانصد هزارمورد برسد .
عوامل خطر ساز همراه با شکستگی هیپ عبارتند از : استئوپروز ، سن بالا،جنس مونث وسفید پوست ، کاهش سطح استروژن ( به علت تقییرات یائسگی یا برداشتن دو طرفه ی تخمدان ها ) سابقه ی شکستگی قبلی هیپ ،آلزایمر، سکونت درموسسه ی خیریه و شیوه ی زندگی کم تحرک یا بی تحرک .
سایر عوامل خطر ساز عبارتند از :
دریافت غذایی ناکافی کلسیم و ویتامینD
مصرف کافئین ،سیگار ؛مصرف الکل
ومصرف داروهای محرک سیستم روانی
گرچه بروز شکستگی هیپ در زنان شایع است .
خطر شکستگی هیپ در مردان مسن نیز افزایش می یابد . افراد سیاه پوست بالای 45 سال کمتر از سفید پوستان دچار شکستگی هیپ می شوند و علت آن افزایش محتوای مواد معدنی و افزایش توده ی استخوانی در سیاه پوستان است . تنها یک درصد از زنان سیاه پوست بالای 80سال دچار شکستگی هیپ می شوند . در میان زنان آمریکایی ،افریقاایی تبار ، لاغری ،سابقه ی حوادث مغزی عروقی قبلی ، استفاده از وسایل کمکی برای راه رفتن و مصرف الکل ، با افزایش خطر شکستگی هیپ همراه هستند . اقامت در بیمارستان برای افراد مسن با شکستگی هیپ اغلب پر عارضه وطولانی است . ممکن است به معلولیت مزمن ، انتقال به مراکز مراقبتی ویژه ، یا مرگ منجر گردد.تخمین زده می شود که 15 درصد از افراد بستری شده به علت شکستگی هیپ ، در یک دوره ی کوتاه مدت فوت کنند ، سی درصد طی یک سال اول می میرند و سی الی پنجاه درصد هرگز به سطح عملکردی اولییه خود باز نمی گردند. هر قدر بیمار مسن تر باشد ، شانس بازگشت به سطح قبلی عملکردی عضو شکسته شده نیز کمتر خواهد بود . عواملی که اثر منفی بر بهبودی داشته و خطر مرگ ومیر به دنبال شکستگی هیپ را بالا می برند عبارتند از:
مرد بودن،وجود مشکلات زمینه ای قبلی اختلالات شناختی و وجود عوارض بعد از عمل.
پا تو فیزیولو ژی : شکستگی هیپ ،درواقع شکستگی قسمت پروگزیما ل استخوان فمور است و ممکن است به انواع ذیل دسته بندی شود .
1- درون کپسولی (یا گردن فمور ): درون کپسول مفصلی ومفصل رخ می دهد.
َ (a ساب کاپیتال ( زیر سرفمور)
b ) ترانس سرو یکال
c ) قاعده گردن فمور
2- شکستگی خارج کپسولی : خارج از مفصل هیپ وکپسول آن ،در منطقه ا ی تا فاصله پنج سانتی مترزی رتروکانتر کوچک رخ میدهد و به شکستگیهای بین دو تروکانتر (اینترترو کانتریک ) موسوم هستند 0
3- شکستگی های زیر تروکانتری (ساب تروکانتریک )،زیر تروکانترکوچک رخ می دهند 0
محل شکستگی ،درپیش اگهی التیام شکستگی نقش مهمی دارد 0 شکستگیهای درون کپسولی،بویژه شکستگیهای با جابجا یی ، میتواند خون رسانی به سر فمور را قطع کند 0 و با افزایش بروز جوش نخوردن ونگروز آواسکولر سر فمور همراه است . شکستگی های اینترتروکانتریک عبارتند :بد جوش خوردن و کوتاهی اندام آسیب دیده. شکستگی های اینترتروکانتریک و گردن فمور،تقریباً نود درصد کل شکستگی های فمور را شامل می شوند و ده درصد ما بقی ، از آن شکستگی های ساب تروکانتریک می باشد . علائم و نشانه های شکستگی هیپ شامل درد شدید در موضع شکستگی ،عدم توانایی در حرکت اادی پا ، کوتاهی و روتانسیون خارجی پا می باشد . سایر علائم و نشانه ها شامل همانعلائم ونشانه هایی است که در هر شکستگی دیده میشود