به نام آنکه انسان را با عقل و هوش و درایت آفرید و از این آفرینش به خود تبریک گفت و نماز را پسندیده ترین رابطه بین خالق و مخلوق قرار داد، تا بشر بتواند خود را از خاک به افلاک برساند و تقوی را زیباترین لباس برای ادامه‌ی پاک بودن روح و روانش دوخت تا پلکان تعالی را یک به یک پیموده و خدا گونه شدن را آرمان خود قرار دهد. زندگی اصولی (نه زندگی باری به هر جهت) هر فرد مسلمان بر پایه‌ی نماز و تقوی استوار است. در حقیقت، امر خدای مهربان برای برپایی نماز به بندگانش به این منظور است که انسان را در یک چارچوب تربیتی قرار دهد تا او بتواند توسط این حبل المتین پرهیزگاری خود را امنیت بخشد.
در واقع در پاسخ دوستی که بگوید مگر خدا به نماز خودندن ما احتیاج دارد می گویم:
یقیناً اقامه‌ی نماز هر شخص از روی احتیاج برای حفظ حرمت و کرامت و تعالی خود آن فرد است. والا تمامی فرشتگان و ملاک دائماً در رکوع و سجود حضرت حق هستند. در قرآن کریم به این آیه اشاره شده است (وارکعوا مع الراکعین) معنای ابتدایی این آیه این است ، (رکوع کنید با رکوع کنندگان)
تفسیر برتر آنست که هر چیز را که خداوند آفریده است، اعم از کوهها، اقیانوس ها، درختان و رودها، همه دارای قوس طبیعی هستند حتی حیوانات هم با چهار پا خلق شده اند، یعنی همه در حال رکوع حق تعالی هستند. فقط انسان است که بر روی دو پا راست و مستقیم آفریده شده است و چون انسان دارای عقل و شعور است باید با درایت خود، در مقابل عظمت و بزرگی خالق یکتا سر تعظیم فرود آورد و نماز او از سر اخلاص خوانده شود و حدود و شعور تقوی را رعایت نموده و با پتک بر سر نفس اماره بکوبد و در میان تمامی مخلوقات جهان، فقط انسان عهده دار چنین امر خطیری است. زیرا اوست که با تقوی می تواند از کشاکش بین نفس اماره و لوامه سربلند بیرون آمده و این جهاد اکبر را با پیروزی به خاتمه برساند و نماز را برای خشنودی و رضای حق تعالی و آرامش درونی خود بر پا دارد، و در مسیر تکامل و متعالی شدن، خود را به فلاح و رستگاری برساند.
انسان در روز با خواندن نمازهای یومیه ی خود چندین بار آیه‌ی (الله الصمد) را تکرار می کند و از این آیه‌ی شریفه نتیجه می گیریم که خداوند کریم به نماز خواندن ما احتیاج ندارد واوست که از هر چیز و هر کس بی نیاز است و همه‌ی عالم به او نیازمند هستند.