قاجار
قاجاریان در اوایل قرن سیزدهم بیرحمانه زندیان را از صفحه تاریخ حذف کردند و دست به کار احیا و وحدت کشور شدند. (1210-1343 ه .ق) آنها تهران را پایتخت خود قرار دادند و دوره خدمت و رونق تازه ای وجود آوردند. هنرها تحت سرپرستی بهتری قرار گرفتند و قالیبافی نیز (بتدریج) جان تازه ای یافت. زندگی پرشور و تجمل دربار قاجاری در پرده های رنگارنگ بزرگ بازتاب یافت و در بیشتر آنها نقوش قالیها به تصویر درآمدند در این دوره قالیهای خراسان خوش درخشیدند و توجه بسیاری به آنها جلب شد. قاین، درگز، و بیرجند، از مراکز عمده و معروف قالیبافی در سده سیزدهم هجری قمری به شمار می آمدند. بر طبق گزارش کمپانی هند شرقی در سال 1790 میلادی (1205 ه .ق) که می کوشید تا پس از چند دهه متارکه ی معاملات، از نو روابط تجاری خود را با ایران برقرار سازد نوشته شده است:
«قالی خراسان که به خاطر تابناکی رنگها و برتری بافتش به حق در سراسر جهان مقامی شامخ یافته، اکنون هر چند بیشتر مورد تقاضای اروپاییان قرار گرفته است». البته به نظر می رسد قاجاریان در اوایل توجهی نسبت به قالیبافی نشان نمی دادند. حتّی مرکز بزرگ قالیبافی شهری همچون کاشان و اصفهان که از این بابت در دوره صفوی رونق شایان یافته بودند آن زمان دچار انحطاط گردیدند. فقط خراسان در مقام معتبر باقی ماند و کرمان نیز در سطحی ولو اندک و نازلتر به بافتن قالیهای خود ادامه داد. اما در پایان سده سیزدهم هجری قمری با افزایش ناگهانی تقاضای اروپاییان برای قالیهای ایران آن هم به مقدار زیاد باعث گردید تا فرش ایران احیاء گردیده و در همه جا مقدمات تولید انبوه و متعاقباً توجهات دولتمردان فراهم گردد. در واقع از دهه آخر قرن سیزدهم هجری قمری آن هنگام که صادرات فرش ایران بنا به تقاضای غرب برای اولین بار از تبریز آغاز شد، فرش ایران به مرحله دیگری قدم نهاد که اهمیت آن در تجارت و درآمد ارزی امروز ایران انکار ناپذیر است. از همان زمان که اولین محموله های فرش ایران در زمان ناصرالدین شاه از طریق تبریز به ترکیه صادر شد وقوع این حادثه آنچنان مهم بود که در اولین کارت پستالهای ایرانی در دوران قاجار لحظه شکوهمند عدل بندی و حمل فرش توسط تجار تبریزی منعکس شد و به عنوان اخباری مهم به اقصی نقاط دنیا ارسال شد.
فرش در زندگی و فرهنگ اجتماعی ایرانیان در اواخر دوره قاجار چنان اهمیت و حرمتی یافت که بازتاب آن را هم در نقاشیها و مهمتر از آن هم در عکسهای قاجاری می توان دید. آنگونه که فرش عنصر تزیینی و لازم الحضور در تمامی مجالس و اجتماعات گردید و به همین روال بر روی عکسهای قاجار می توان تعداد بیشماری از فرشهای آن عهد را دید. در تعداد زیادی از عکسهای دوران قاجار که مربوط به اجتماعات و حتی شخصیتها است. فرش دستباف دیده می شود حتی اگر عکس از اشرار و محکومین دارالخلافه گرفته می شود. در زیر پای آنان فرش پهن می گردید. اواخر دوران قاجار و دو دهه اول قرن چهاردهم هجری قمری تقاضای زیاد برای فرش ایران و تجارت موفق آن باعث گردید تا تعداد زیادی از شرکتهای خارجی از کشورهایی چون انگلیس، آمریکا، سوییس، یونان و ... به سرمایه گذاری در فرش ایران و تولید انبوه آن ترغیب کردند و فصل دیگری به تاریخ فرش ایران خاصه تاریخ معاصر آن اضافه شود و بخشی از مهمترین و نفیس ترین فرش های ایران در همین ایام و به دستور همین شرکتها در شهرهایی چون کرمان، اراک، همدان، تبریز، و مشهد بافته شد. شرکت تولید کنندگان قالی شرق عطیه یوروس و زیگلر از بزرگترین این شرکتها بودند.