میزبان جام جهانی 2006
آلیانس آرنای مونیخ، میزبان افتتاحیه
آلیانس آرنا ی مونیخ ، با نمای بی نظیرش، بهترین انتخاب برای بازی افتتاحیه جام جهانی است. بایرن مونیخ و مونیخ 1860 ، قبلاً مسابقاتشان را در ورزشگاه قدیمی المپیک برگزار می کردند. سال 2002، شورای شهر مونیخ به ساخت این ورزشگاه مدرن، رأی داد.
طرح این ورزشگاه که شبیه تایر اتومبیل است، از سوی هرتزوگ و دومورن ، دو معمار سوئیسی داده شد. دیوار بیرونی آن هنگام بازی های بایرن ، مونیخ 1860 و تیم ملی آلمان به رنگ پیراهن آنها یعنی قرمز، آبی و سفید درمی آید. این ورقه ها در برابر آتش، گرما و سرما مقاومند. هر کدام از این ورقه ها، می توانند به طور مجزا به یکی از سه رنگ فوق درآیند، ولی برای اینکه تغییر رنگ ورزشگاه خللی در ترافیک بزرگراه مجاور ایجاد نکند، طبق قانون، این تغییر رنگ نباید بیش از یک بار در دو دقیقه اتفاق بیفتد.
ظرفیت کامل این ورزشگاه 66هزار نفر است و حدود 280میلیون یورو برای ساخت آن هزینه شده است. صندلی های تماشاگران در سه طبقه مجزا قرار دارد و آرایش آنها در میان تمام ورزشگاه های آلمان بی نظیر است. زاویه 34 درجه سکوها، به تماشاگران بالاترین ردیف ها هم اجازه می دهد که دیدی فوق العاده نسبت به زمین داشته باشند. پارکینگ ورزشگاه، ظرفیت ده هزار اتومبیل را دارد و بزرگ ترین پارکینگ زیرزمینی اروپا است. بازی افتتاحیه، یکی از بازی های نیمه نهایی و چهار بازی دیگر در این ورزشگاه برگزار می شوند.
زنده باد خاطرات گذشته
ورزشگاه المپیک برلین پیش از این هم لحظاتی به یادماندنی را پشت سر گذاشته است؛ ولی مسابقه نهم ژوئیه 2006، تمام گذشته خاطره انگیز آن را زیر سایه خود قرار خواهدداد. فینال جام جهانی 2006 در این ورزشگاه برگزار خواهدشد و پیش بینی می شود بیش از یک میلیارد نفر به طور زنده شاهد این رویداد عظیم باشند.
این همان ورزشگاهی است که در آن جسی اوونز ، دونده امریکایی، برنده چهار مال طلای المپیک 1936 شد. حالا، یکی از خیابان های منتهی به ورزشگاه و یکی از جایگاه های VIP به نام این دونده نامگذاری شده است. این ورزشگاه از سال 1985 میزبان فینال جام حذفی آلمان است.
بازسازی این ورزشگاه در تابستان 2000 آغاز شد و 242 میلیون یورو هزینه داشت. برای بازگشایی آن، در سی ویکم ژوئیه 2004 یک جشن بزرگ و یک کنسرت موسیقی برگزار شد.
ورزشگاه، بین سال های 1934 تا 1936 ساخته شد و به دلیل ساختار زاویه دارش، بازسازی آن با دقت فراوانی انجام شد. در این ورزشگاه تأسیساتی برای گرم کردن چمن ورزشگاه پیش بینی شده و یک پیست 110متری دوی سرعت و پرش طول نیز دارد. در بازسازی ورزشگاه، به راحتی تماشاگران توجه زیادی شده و در شکل جدید، تمام 74200 صندلی در زیر سقف قرار گرفته اند. علاوه بر بازی فینال، یک بازی از مرحله یک چهارم نهایی و چهار بازی از مرحله مقدماتی در این ورزشگاه برگزار خواهندشد .
فریتزوالتر، ورزشگاهی بر فراز تپه
ورزشگاه فریتزوالتر در سال 1920 افتتاح شد. این ورزشگاه بر روی یک تپه کوچک چهل متری در شهر کایزرسلاترن بنا شده و از سال 1985 به یاد کاپیتان افسانه ای تیم قهرمان آلمان در جام جهانی 1954 تغییر نام یافت. گذر زمان و تغییر سلیقه ها، در معماری این ورزشگاه کاملاً به چشم می آید. در طی چند دهه، زمین چمن بزرگ تر شده و تکه تکه بودن آن، این تغییرات را مشخص می کند. بازسازی این ورزشگاه برای جام جهانی در نوامبر 2005 به پایان رسید. آخرین مرحله این پروژه ، شامل توسعه جایگاه های غربی و جنوبی و بازسازی جایگاه شمالی بود. یک برج جدید برای مطبوعات و یکی دیگر برای VIP به دو گوشه شمالی آن اضافه شده اند. برای بازسازی این ورزشگاه 3/48 میلیون یور هزینه شده است. ورزشگاه فریتزوالتر میزبان چهار بازی مرحله مقدماتی و یک بازی مرحله یک هشتم نهایی خواهدبود
زنترال اشتادیون؛ آمیزه ای از گذشته و آینده
با تکمیل ورزشگاه زنترال اشتادیون در دسامبر 2003، شهر تجاری لایپزیک صاحب ورزشگاهی با معماری ویژه و تکنولوژی پیشرفته شد. این ورزشگاه 45 هزارنفری برای جام جهانی 2006 ساخته شده است. پس از اتحاد آلمان، شهر پویای لایپزیک به قلب تپنده شرق کشور تبدیل شده است. این ورزشگاه به عنوان یکی از دوازده میزبان جام جهانی شاهد چهار مسابقه از مرحله مقدماتی از جمله مسابقه ایران آنگولا و یک مسابقه از یک شانزدهم نهایی خواهدبود.
این ورزشگاه حالا به مرکز ورزشی شهر سنتی لایپزیک تبدیل شده و آمیزه ای از گذشته و آینده است. ورزشگاه قدیمی زنترال اشتادیون که در سال 1956 ساخته شد، صدهزارنفری بود و بزرگ ترین ورزشگاه آلمان محسوب می شد.
شورای شهر لایپزیک در اکتبر 1997 به ساخت ورزشگاه جدید رأی داد که در میان دیوارهای ورزشگاه قدیمی ساخته می شود. چند پل، ورزشگاه جدید را به دیوارهای قدیمی وصل می کنند و تماشاگران را به سوی جایگاه های پوشیده طبقه بالا و پایین هدایت می کنند .
گوتلیب دایملر، دارنده بزرگ ترین نمایشگر اروپا
مردم شهر اشتوتگارت صحنه های ورزشی، فرهنگی و حتی تاریخی زیادی از گوتلیب دایملر اشتادیون به خاطر دارند. نخستین بازی آلمان پس از جام جهانی دوم، در خاک این کشور در این ورزشگاه و مقابل سوئیس برگزار شد. چهل سال بعد، در نوزدهم دسامبر 1990 این ورزشگاه میزبان نخستین بازی آلمان متحد باز هم مقابل سوئیس بود. این ورزشگاه میزبان فینال جام باشگاه های اروپا، جام جهانی فوتبال و جام جهانی دوومیدانی نیز بوده است. یورگن کلینزمن ، مربی فعلی تیم ملی آلمان هم مسابقه خداحافظی اش را در بیست و چهارم مه 1999، در این ورزشگاه برگزار کرد.
جایگاه جدید تماشاگران در روبروی زمین، سیستم کنترل الکترونیکی ورود تماشاگران و دو صحنه نمایشگر به مساحت 115 متر مربع و یازده تن که بزرگ ترین نمونه های این سیستم در اروپا هستند، به ورزشگاه اضافه شده اند.
این ورزشگاه در سال 1933 ساخته شد و در سال های 1955 و 1973 توسعه یافت. ورزشگاه گوتلیب دایملر در فاصله سال 1999 تا 2001 با هزینه 107 میلیون مارک به سطح استانداردهای فیفا رسید. یک مرکز تجاری با 44 غرفه، 1500 صندلی ویژه، یک پارکینگ و همچنین امکاناتی برای تماشاگران، ورزشکاران و مطبوعات در نظرگرفته شده است. هزینه بازسازی این ورزشگاه 5/51 میلیون یورو بوده و ظرفیت 200/53 تماشاگر را دارد. چهار بازی مرحله مقدماتی، یک بازی مرحله یک هشتم نهایی و مسابقه رده بندی در این ورزشگاه برگزار خواهندشد.
آرنای هامبورگ، ورزشگاه پنج ستاره
ورزشگاه جدید هامبورگ، در دوم سپتامبر سال 2000 با مسابقه دوستانه آلمان و یونان افتتاح شد و ظرفیت آن برای مسابقات بوندس لیگا، 114/56 نفر است. این ورزشگاه از سوی یوفا پنج ستاره گرفته و یکی از بهترین های اروپا به شمار می رود.
کار ساخت این ورزشگاه، از مارس 1998 شروع شد. ورزشگاه قدیمی فولکس پارک اشتادیون در چهار مرحله تخریب شد. زمین چمن آن در جهت دیگری ساخته شد و سکوها بازسازی شدند. اتاق ها، جایگاه های VIP و محوطه مخصوص خبرنگاران، کاملاً بازسازی شد وهم اکنون همه جایگاه ها مسقف هستند. کنترل الکترونیکی ورود تماشاگران که قادر به خواندن میکروچیپ روی بلیت ها است ، در ابتدای فصل 06 2005 راه اندازی شده است.
هزینه بازسازی این ورزشگه 97 میلیون یورو بوده و ظرفیت آن برای مسابقات جام جهانی 055/51 خواهدبود. چهار بازی از مرحله مقدماتی و یک مسابقه از یک چهارم نهایی در این ورزشگاه برگزار خواهندشد .
ورزشگاه فرانکفورت؛ مسابقه ایران پرتغال
ورزشگاه فرانکفورت، ساختاری مینی مالیستی دارد و سقف نیمه شفاف آن کمک می کند تا زمین چمن با نور روز روشن شود. کار نوسازی این ورزشگاه مدرن در سال 2002 آغاز شد تا جانشین شایسته ای برای ورزشگاه قدیمی والداشتادیون باشد. والداشتادیون ، میزبان نیمه نهایی خاطره انگیز جام جهانی 1974، میان آلمان غربی و لهستان در زمینی پر از آب و همچنین مسابقه میان محمدعلی کلی و کارل میلدن برگر در سال 1966 بوده است. اخیراً هم مسابقه فینال جام کنفدراسیون ها میان برزیل و آرژانتین در این ورزشگاه برگزار شد.