حرکات وزنه برداری: 1- یک ضرب : وزنه‌ها با یک حرکت از زمین تا بالای سر انتقال داده می‌شود. 2- دوضرب : این حرکت در دو مرحله انجام می‌شود. مرحله اول: از زمین تا روی سینه مرحله دوم: از روی سینه تا بالای سر
- وزن های بدنی وزنه برداران: 1- وزن 56 کیلوگرم 2- 62 کیلوگرم 3- 69 کیلوگرم 4- 77 کیلوگرم 5- 85 کیلوگرم 6- 94 کیلوگرم 7- 105 کیلوگرم 8- 105+ کیلوگرم
- داورها: مسابقات وزنه برداری را 9 نفر قضاوت می کنند که شامل 3 داور، 3 ژوری که نظارت بر کار داوران دارند. 1 نفر وقت نگه دار، 1 نفر کنترل فنی و 1 نفر منشی. - هر ورزشکار در هر حرکت 3 نوبت اجازه وزنه‌زدن دارد. - زمان برای هر نوبت، 1 دقیقه می‌باشد. زمان از لحظه‌ای که صفحه‌گذار از روی تخته خارج می‌شود شروع می‌شود. - اگر یک ورزشکار بخواهد دو حرکت متوالی انجام دهد برای بار دوم 2 دقیقه وقت دارد. - 3 چراغ سفید یا دو چراغ سفید و یک چراغ قرمز یعنی حرکت صحیح است و 3 چراغ قرمز یا 2 چراغ قرمز و یک چراغ سفید یعنی حرکت خطا می‌باشد. - داور وسط اگر تشخیص دهد حرکت کامل انجام شده، توسط زنگ به ورزشکار اعلام می‌کند تا وزنه را به پایین بیاندازد. با صدای زنگ، وزنه به طور صحیح به زمین انداخته می‌شود. - صفحه هالتر: وزنه سنگین مدوری است که به شکل دیسک در دو انتهای میله فلزی هالتر بسته می‌شود. -تخته هالتر: سکوی چوبی، مربع یا مستطیل و کم ارتفاعی است به ابعاد 4×4 یا 3×4 متر که وزنه‌برداری روی آن انجام می شود.
قوانین وزنه برداری: 1- وقتی وزنه‌بردار موفق شد هالتر را بالای سر برد ، باید آن را سر جای خود نگهدارد. 2- اگر هنگام بالا بردن هالتر دستهای وزنه‌بردار خم شود و دو مرتبه راست شود خطا است. 3- اگر وزنه‌بردار توانست هالتر را در بالای سرخود ثابت نگهدارد باید یک لحظه کوتاه مکث کند و وقتی داوران اجازه دادند آن را پایین بیاورد، پایین آوردن هالتر بدون فرمان داوران خطاست. 4- وزنه‌بردار اگر هالتر را از تخته بیرون بیندازد خطاست. حتی اگر وزنه را به خوبی مهار کند، ولی اگر هنگام پایین آوردن هالتر را بیرون از تخته بگذارد باز هم خطاست. 5- انداختن وزنه از بالای سر به پایین خطا است. - مجموع حرکت یک ضرب و دو ضرب به عنوان رده‌بندی نهایی در نظر گرفته می‌شود.
وزن صفحات فلزی: قرمز 25 کیلوگرم، زرد 15 کیلوگرم، آبی 20 کیلوگرم، سبز 10 کیلوگرم، سیاه 5/2 کیلوگرم وقفلهای دو طرف میله به عنوان وزنه 5 کیلوگرمی حساب می‌شود.
فدراسیون وزنه برداری
اطاعات عمومی:
برای مدت زمان طولانی تصویر اشتباهی از ورزشکاران رشته وزنه برداری در ذهن افراد وجود داشت و مردم آنها را افرادی با عضلات صرفا" ستبر می شناختند ، لیکن بعد ها به علت نیازی که ورزشکاران دیگر رشته ها به تمرینات با وزنه پیدا نمودند ، به ارزش واقعی این ورزش پی بردند بطوریکه اکنون می توان وزنه برداری را به عنوان پدر ورزشها معرفی کرد.
وزنه برداری یک ورزش انفرادی است و در اماکن سر پوشیده انجام می گیرد. امروزه این ورزش در دو حرکت یک ضرب دو دستی و دو ضرب دو دستی به رسمیت شناخته شده است.
حرکت یک ضرب با دو دست : در این حرکت وزنه بردار میله و وزنه های جلوی پای خود را با دو دست گرفته و با یک حرکت، میله و وزنه ها را از زمین تا بالای سر بطور عمود و با دستهای کشیده یا با نشستن زیر وزنه و یا با جلو و عقب بردن پاها ، بالا می برد. وزنه باید بدون مکث طول بدن را با یک حرکت مداوم طی کند و هیچ قسمت از بدن به غیر از کف پاها نباید زمین را لمس نموده یا به زمین کشیده شود . وقتی وزنه در بالای سر قرار گرفت بازوان و پاهای وزنه بردار باید راست و بدون حرکت بماند تا داور فرمان قبولی حرکت یک ضرب را صادر نماید سپس ورزشکار مجددا" میله و وزنه ها را روی زمین قرار می دهد . عدول ورزشکاران از اصول و مقررات خطا محسوب خواهد شد.
حرکت دو ضرب با دو دست : حرکت و ضربه اول کشش میله با وزنه بوده و ضرب و حرکت دوم بالا بردن وزنه ها و میله تا حد نهایی است. ورزشکار نباید در کشش بر روی سینه و یا در بالا بردن وزنه حرکات خطا انجام دهد. روشن شدن دو و یا سه چراغ سفید رنگ توسط داور علامت قبولی حرکت و دو یا سه چراغ قرمز مشخص کننده خطا خواهد بود. وزنه برداران بر طبق وزن خود در دسته هایی که مقررات تعیین می کند ، در مسابقات شرکت می نمایند طبقه بندی نهایی از نتیجه بهترین مجموع دو حرکت یک ضرب و دو ضرب که توسط داوران صحیح و بدون خطا اعلام می شود بدست خواهد آمد. وزنه بردار می تواند در هر حرکت تنها سه نوبت آزمایش شودو هر حرکت اضافی که خارج از سه نوبت باشد در نتیجه نهایی (مجموع امتیازات) تاثیر نخواهد داشت . برای وزنه برداران بزرگسال از نظر قد و سن محدودیتی وجود ندارد . مسابقات وزنه برداری در بخش های خرد سال و بزرگسال در ده دسته وزن انجام می شود . توزین وزنه برداران دو ساعت قبل از شروع مسابقه هر دسته به عمل می آید . ورزشکاری که تقاضای وزنه کمتری نموده است ، قبل از دیگران بر روی صحنه می آید و این ترتیب تا ختم بازی ادامه خواهد داشت . اگرچه وزنه بردار تقاضای یک وزنه مساوی را برای اولین حرکت خود در یک ضرب یا دو ضرب نموده باشد ترتیب تقدم و تاخر را قرعه کشی قبل از توزین و مسابقه تعیین خواهد کرد. وسایل وزنه برداری را می توان در هر جای مناسبی مستقر نمود . سالن هایی که دارای صحنه (یا سکو) باشد، در صورتی که کف آن استحکام لازم برای جذب ضربه های ناشی از فرود هالتر را داشته باشد برای این منظور مناسبتر است .
در جوار سالن اصلی که برای انجام مسابقات پیش بینی می شود ، در نظر گرفتن یک سالن اضافی با وسایل لازم برای گرم کردن ورزشکاران ضروری است.
ظرفیت و گنجایش تماشاچی در سالن وزنه برداری با توجه به سطح و نوع مسابقات متغیر است بطوریکه به عنوان مثال برای مسلبقات انتخابی داخلی حد اقل 500 تا 1000 نفر و برای مسابقات رسمی و بین المللی حد اقل 2000 تا 5000 نفر را می توان در نظر گرفت . جایگاه تماشاچیان باید در یک طرف سالن و روبروی سن که تخته وزنه برداری در آن قرار دارد ، طراحی شود . پیش بینی جایگاه ویژه برای استقرار مقامات رسمی به تعداد حدود یکصد صندلی نیز ضروری است .
تجهیزات مورد نیاز:
لباس و کفش : لباس ورزشکاران این رشته شامل لباس وزنه برداری سر هم با مایو زیر آن است و ممکن است در زیر لیاس مزبور ، پیراهن با آستین کوتاه و بدون یقه پوشیده شود . در صورتیکه وزنه بردار از کمربند استفاده نماید ، پهنای کمربند نباید از 10 سانتیمتر بیشتر باشد. وزنه برداران می توانند از بانداژهای استاندارد با طول و عرض های مجاز استفاده نمایند. پاشنه کفش باید به اندازه طبیعی و متناسب بوده ، و از پهلو نباید پهن تر از طرفین راست و چپ کفش باشد.