نام : جعفر
لقبها : صادق- مصدق - محقق - کاشف الحقایق - فاضل - طاهر - قائم - منجی - صابر
کنیه : ابوعبدالله - ابواسماعیل - ابوموسی
نام پدر : حضرت امام محمد باقر ( ع)
نام مادر : فاطمه ( ام فروه )
زمان تولد : هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری (در روز جمعه یا دوشنبه ( بنا بر اختلاف ) در هنگام طلوع فجر مصادف با میلاد حضرت رسول)
محل تولد : مدینه منوره
عمر شریفش : 65 سال
مدت امامت : 34 سال
قاتل : منصور دوانیقی بوسیله زهر
محل دفن : قبرستان بقیع
ایشان ششمین امام شیعیان، لقب مشهورش «صادق» است. لقبهاى دیگرى نیز دارد، از آن جمله صابر، طاهر، و فاضل. اما چون فقیهان و محدثان معاصر او که شیعه وى هم نبوده اند، آن حضرت را به درستى حدیث و راستگویى در نقل روایت بدین لقب ستوده اند،
پیامبر اکرم ( ص ) در خصوص انتخاب نام و لقب امام ششم فرموده است: وقتی که فرزندم جعفر متولد شد نام اورا صادق بگذارید زیرا فرزند پنجمش جعفراست وادعای
امامت می کند و او در نظر خداوند جعفر کذاب است .
دوران امامت آن امام 34 سال بوده که با اواخر حکومت امویان واوایل حکومت عباسیان مصادف می باشد . آن حضرت با پنج تن از خلفای بنی امیه - هشام بن عبدالملی ، ولید بن یزید بن عبدالملی ، یزید بن ولید بن عبدالملی ، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ملقب به حمار و دو تن از خلفای بنی عباس ابوالعباس ( عبدالله بن محمد ) معروف به سفاح و ابوجعفر معروف به منصور دوانیقی معاصر بود
زندگانی امام جعفر صادق ( ع) رامی توان به سه دسته کلی تقسیم نمود :
1 - زندگانی امام در دوره امام سجاد و امام باقر ( ع) که در این دوره امام صادق ( ع) از علم و تقوی و کمال و فضیلت آنان در حد کافی بهره مند شد .
2- دراین دوره امام از فرصت مناسبی که بوجود آمده ، استفاده نمود و مکتب جعفری را به تکامل رساند . در این مدت ، 4000 دانشمند تحویل جامعه داد و علوم و فنون بسیاری را به جامعه اسلامی ارزانی داشت .
3 - هشت سال آخرامام( ع ) قسمت سوم زندگی امام را تشکیل می دهد . دراین دوره ، امام بسیار تحت فشار و اختناق حکومت منصور عباسی قرار داشت . در این دوره امام دائما تحت نظر بود و مکتب جعفری عملا تعطیل گردید .
فرزندان امام :
چنان که مشهور است فرزندان آن حضرت ده تن بودهاند، هفت پسر به نامهاى اسماعیل، عبد الله، موسى، اسحاق، محمد، عباس و على و سه دختر به نامهاى ام فروه، اسماء و فاطمه.
السلام علیک یا امام جعفر صادق (ع)
عصر امام صادق ( علیه السلام )
عصر امام صادق( علیه السلام ) یکی از طوفانیترین ادوارتاریخ اسلام است که ازیک سواغتشاشها و انقلابهای پیاپی گروههای مختلف ، بویژه از طرف خونخواهان امام حسین (علیه السلام ) رخ میداد ، که انقلاب ابو سلمه در کوفه و ابو مسلم در خراسان و ایران از مهمترین آنها بوده است .
و از دیگر سو عصر برخورد مکتبها و ایدهئولوژیها و عصر تضاد افکار فلسفی و کلامی مختلف بود که از برخورد امت اسلام با مردم کشورهای فتح شده و نیز روابط مراکز اسلامی با دنیای خارج ، به وجود آمده و در مسلمانان نیز شور و هیجانی برای فهمیدن وپژوهش پدید آورده بود .
عصری که کوچکترین کم کاری یا عدم بیداری و تحرک پاسدار راستین اسلام یعنی امام ( علیه السلام ) ، موجب نابودی دین و پوسیدگی تعلیمات حیاتبخش اسلام ، هم از درون و هم از بیرون میشد .