تغییرات مخرب آب و هوای کره زمین ، خشکسالی های بی سابقه ، امواج شدید گرما ، سیلابها ، طوفانهای شدید با تلفات مالی و جانی عظیم ، آب شدن یخ های قطبی و یخچالهای قلل مرتفع جهان ، که طی دو دهه گذشته خسارات عظیمی به بار آورده و همه را غافلگیر کرده است ، بشر را به فکر یافتن دلیل آن و هم چنین راهکارهای مبارزه با آن انداخته است . نیویورک تایمز گزارش کرد که در نوزدهم اوت سال 2000 برای اولین بار یک کشتی توانست از طریق آب خود را به قطب شمال برساند . چیزی که هیچ گاه سابقه نداشت زیرا که همیشه این منطقه را قشر ضخیمی از یخ پوشانده بود . تا همین اواخر یعنی 1960 ضخامت متوسط یخ در اقیانوس منجمد شمالی 2 متربود . در سال 2001 به کمتر از یک متر رسید . ظرف 4 دهه گذشته پوشش یخی قطب شمال 42% ضخامت و 6% مساحت خود را از دست داده است . در واقع حجم یخ اقیانوس منجمد شمالی به نصف تقلیل یافته و انتظار می رود که این روند ادامه داشته باشد . دو دانشمند نروژی برآورد کرده اند که ظرف 50 سال آینده ممکن است اقیانوس منجمد شمالی در فصل تابستان دیگر یخی نداشته باشد . علاوه بر آب شدن یخ های قطبی ( هم شمال و هم جنوب ) یخچالهای کوهها نیز ذوب می شوند . به طور مثال یخچال کوه کلیمانجارو در فاصله سالهای 1989 تا 2000 میلادی 33% کوچکتر شده است و پیش بینی می شود که تا سال 2015 کاملا ناپدید شود . این مسئله در مورد قلل دیگر مرتفع جهان مثل آلپ و هیمالیا نیز صادق است .
آب دریاها و اقیانوس ها ، پیوسته بالا می آید . در قرن بیستم سطح آبها 30-10 سانتی متر بالا آمد و در قرن بیست و یکم پیش بینی می شود یک متر دیگر بالا بیاید که این امر برای انسانها فاجعه بار خواهد بود . اروپا که هیچ گاه پدیده ای به نام گرما و خشکسالی نمی شناخت ، امسال و هم اکنون در گرما و خشکسالی دست و پا می زند . در سوئیس درجه حرارت هوا به 36 درجه سانتی گراد رسیده و ماهواره ها خبر از خشکسالی در این کشور و خشک شدن رودخانه ها و عملیات نجات آبزیان آنها ، می دهند . رودخانه دانوب در اروپا آنچنان کم آب شده که برای اولین بار در تاریخ ، کشتیرانی بر روی آن ممنوع گشته و به علاوه بر اثر فروکش آب بسیاری از کشتی های غرق شده در طی جنگهای جهانی از زیر آب بیرون آمده است . طغیان اخیر ویرانگر دانوب را نیز همگی به خاطر داریم که تلفات عظیمی را در کشورهای اروپایی به خصوص آلمان و چک واسلواکی موجب شد . رودخانه های جهان یکی پس از دیگری کم آب و خشک می شوند . مثل رود زرد در چین ، سیحون و جیحون در آسیای میانه و هیرمند در افغانستان و ایران و دانوب در اروپا و کلورادو در آمریکا .
چشمه ها ، قنات ها ، چاهای آب و دریاچه ها و تالاب ها نیز یکی پس از دیگری خشک می شوند و سطح آب سفره های زیر زمینی سقوط می کند . ظرف 3 دهه گذشته میانگین درجه حرارت کره زمین از 99/13 درجه سانتی گراد در سالهای 1969 تا 1971 به 43/14 درجه در سالهای 1998 تا 2000 افزایش یافته یعنی 44/0 درجه سانتی گراد بر آن افزوده شده است .
نابودی پوشش گیاهی زمین و جنگلها عامل دیگر افزایش کربن درجو است . زیرا گیاهان و به خصوص درختان مقدار زیادی از کربن جو را بر اثر فتوسنتز جذب می کنند و مقدار آن را در جو زمین کاهش می دهند . متاسفانه سالانه 9 میلیون هکتار از جنگلهای جهان از بین می رود و این عمل نابودی سازی پوشش گیاهی زمین توسط بشر ، هر چه بیشتر به گرم شدن کره زمین و خشکسالی و طوفانها و سیلهای ویرانگر کمک می کند . سوختهای فسیلی علاوه بر گرم شدن کره زمین و تغییرات مخرب آب و هوایی ، معضلات عدیده دیگری را نیز ایجاد کرده اند . آلودگی هوا ، آلودگی خاک ، بارانهای اسیدی ، آلودگی سفره های آب زیر زمینی کاهش محصولات کشاورزی ، جلوگیری از رشد گیاهان و باروری خاک از معدود عوارض بیماری زا و مرگ آور سوختهای فسیلی است . از بیماری و مرگ و میر آدم ها بر اثر آلودگی هوا دیگر سخن نمی گوییم که مقوله ای آشنا برای همگان است و نقش آن در بیماریهای مختلف مثل بیماریهای قلبی تنفسی ، سرطانها در علم پزشکی به اثبات رسیده است .
سوختهای فسیلی شهرها را به یک محیط ناسالم و بیماریزا و حتی مرگ آور تبدیل کرده اند . محیط هایی که تحملشان روز به روز دشوارتر می شود . به دلیل این علائم خطر است که کشورهای جهان در یک مسابقه بزرگ به گسترش استفاده از انرژی های طبیعی و تمیز که بر خلاف نفت و زغال سنگ و گاز هیچ گاه تمام نمی شوند و به علاوه هیچ گونه آلودگی برای طبیعت و کره زمین نیز ایجاد نمی کنند ، برخاسته اند .
قرن بیستم را قرن سوخت های فسیلی و قرن بیست و یکم یا قرن فعلی را قرن انرژی های تمیز نامیده اند .