بشر از زمانی که وجود نظم را در زندگی خویش احساس کرد سعی نمود تا این کمبود را به نحوی جبران کند و بهترین روش برای رسیدن به نظم مورد نظر را تدوین قانون دانست اولین قانون مدون در جهان ، قانون حمورابی است در آن مجموعه کیفرهایی همچون تبعید ، آتش زدن ، دار کشیدن ؛ قصاص ، قصاص عضو و غرامت دیده می شود نکته حایز اهمیت این مجموعه آن است که کیفر در صورتی قابل اجراست که طرفین از نظر اجتماعی در یک سطح قرار دارند و این خود شروع دخالت تبعیض در تدوین قوانین . قوانین مدون فراز و نشیب بسیاری از طی کرده و مدام سعی در تکامل آن بود به گونه ایی در عصری وظیفه قانون و قضا به ریش سفیدان و یا جادوگران سپرده میشد ولی با پیشرفت و تخصصی شدن این زمانه نیاز به افراد متفکر بیشتر به چشم می خورد افرادی همچون منتسکیو ، ژان ژاک روسو ، امانوئل کانت و بکاریا که علاوه بر مسائل فلسفه جامعه شناسی و روانشناسی در علم حقوق صاحب نظریات متعدد هستند
مهمترین بحث در قوانین موجود بحث تبعیض بود انسانها در هر دوره ایی ملاکی را برای برتری بر می گزیدند در عصری ثروت ، نجابت خانوادگی رنگ پوست و جنسیت ملاک و مطرح بود که این ملاکها در امر تدوین قوانین بی تاثیر نبوده به گونه ایی که که در صورت قتل نوکر توسط ارباب به علت برتری ارباب هیچ محاکمه ایی در کار نبود این روند مسیر خود در طول اعصار و قرنها ادامه داد تا عصر حاضر که تدوین قوانین بر مبنا حقوق بشر مسئله تبعیض را تا حدودی از بین برد ولی مهمترین موضوعی که از این پس مطرح و موجب بحثهای بسیاری شد این بود که زنان جایگاهی ثابتی در قوانین رایج در جامعه نداشتند در واقع زنان به طوری کلی در قوانین نادیده گرفته شده بودند و هرگز در قوانین مدون مجازاتهایی علیه خشونتهای خانگی تدوین نشده بود تنها به این علت که زنان کمتر از خانه خارج می شدند و قوانین موجود بیشتر پیرامون حوادث خارج از خانه بود که زنان در مصادیق آن وارد نمی شدند و این امر شروعی برای تلاش زنان در احقاق حقوق خود و ثابت کردن این موضوع که آنان نیز همچون مردان حق حمایت قانونی را دارند
در قوانین ایران پس از تصویب قانون مدنی در سال 1307 مباحثی از قوانین را به زنان و وظایف آنان اختصاص داد که قوانین موجود بیشتر جنبه بایدها و نبایدها داشت و کمتر قابلیت حمایتی داشت پس از انقلاب مبحث خانواده قانون مدنی تا حدودی تغییر یافت و همان مقدار نیز که از زن حمایت می کرد به علت مخالفت آن با شرع حذف گردید : به طور مثال ماده 1042 مصوب 1313 که حتی پس از رسیدن به سن 15 سالگی تمام نیز اناث نمی توانند مادام که 18 سال تمام نرسیده اند بدون اجازه خود شوهر کنند که این ماده پس از انقلاب حذف گردید . حق حضانت با مادر نیست و در صورت تعلق (در موارد نادر) اگر وی ازدواج کند این حق از او سلب خواهد شد . حق طلاق با مرد است و او هر زمان که بخواهد می تواند همسرش را طلاق دهد و دیگر آنکه طبق قانون حتی در صورت شرط و توافق طرفین اگر مرد مایل به کار کردن زن نباشد می تواند با کمک قانون و دادگاه تنها به صرف اینکه کیان خانواده در خطر است مانع از کار کردن او شود .
در قانون جزا هم همانند قانون مدنی زنان جایگاه محدودی نسبت به مردان در صورت قتل فرزند توسط پدر یا جد پدری ؛ قاتل قصاص نمی شود ولی برخلاف آن مادر محکوم به قصاص می شود و همینطور در قذف فرزند مادر محکوم به حد می گردد ولی پدر و جد پدری تنها محکوم به تعزیر می شوند و دیگر آنکه دیه او نصف دیه مرد است و در صورت قتل یک زن توسط اولیای دم خانواده مقتوله باید تفاوت دیه قاتل را بپردازند تا قصاص گردد که در بسیاری موارد به علت ناتوانی مالی این خود باعث طولانی شدن اجرا حکم قصاص گردیده است . بزرگترین مشکل امروزه زنان قتلهای ناموسی که در بیشتر موارد بی دلیل و تنها بر پایه ظن و بدگمانی است و حتی قانون به مرد این اجازه را داده است که زمانی که همسر را با مرد اجنبی دید و مطمئن به تمکین بود در صورت قتل از قصاص معاف است حال چگونه میتوان ثابت کرد که مرد اطمینان به تمکین زن دارد خود بحث دیگری است در قانون تنها همسر مرد مصداق این ماده است ولی در بعضی از کشورهای عربی حتی مادر و خواهر و دختر عمو هم از مصادیق آن قرار گرفته اند
ولی با این همه اجحاف قانونی عنصر دیگری هم است که سختی زندگی را برای زنان دو چندان کرده است و آن عرف حاکم در جامعه است که در بیشتر موارد قدرتش از قانون هم بیشتر است در بسیاری از موارد قانون به زن حق و حقوقی داده که عرف آن را منع کرده ولی به علت قوی بودن عرف و مهتر از همه حمایت همگی از آن قابلیت و ضمانت اجرای محکم تری از قانون را دارا است ؛ درک این موضوع را می توان با زندگی در کنار یک قوم و یا یک ایل بهتر درک کرد
ولی با این همه این زنان هستند که می توانند با حاکم نمودن قوانین برابر در خانه خود و تربیت فرزندانی که جنسیت را موجب برتری ندانند در ایجاد جامعه ایی عادل و سالم کمک شایسته ایی باشند در واقع این زنانند که خود باید برای رسیدن به حقوق مساوی تلاش کنند