رُمان (صورت انگلیسی این کلمه، "Novel"، از کلمهٔ فرانسوی "Nouvelle" (بهمعنای «جدید») گرفته شدهاست) متنی روایتگر و داستانی است که در قالب نثر نوشته میشود. در قرن هجدهم کلمهٔ «رمان» بیشتر برای اشاره به قصه های کوتاه در مورد عشق و توطئه به کار میرفت. در ۲۰۰ سال اخیر رمان تبدیل به یکی از مهمترین اشکال ادبی شدهاست.
کلمهٔ «رمان» از زبان آلمانی وارد زبان فارسی شدهاست. رمان در فارسی قالب ادبی مدرنی به شمار میرود. برخی از رمان های مهم فارسی عبارتاند از:
بوف کور نوشته صادق هدایت
شوهر آهو خانم نوشته علی محمد افغانی
سووشون نوشته سیمین دانشور
سنگ صبور نوشته صادق چوبک
همسایهها نوشته احمد محمود
شازده احتجاب نوشته هوشنگ گلشیری
کلیدر نوشته محمود دولت آبادی
سالهای ابری نوشته علی اشرف درویشیان
سمفونی مردگان نوشته عباس معروفی
داستان کوتاه گونهای از ادبیات داستانی است که نسبت به رمان یا داستان بلند حجم کمتری دارد و نویسنده در آن برشی از زندگی یا حوادث را مینویسد درحالی که در داستان بلند یا رمان، نویسنده به جنبههای مختلف زندگی یک یا چند شخصیت میپردازد و دستش برای استفاده از کلمات باز است. به همین دلیل ایجاز در داستان کوتاه مهم است و نویسنده نباید به موارد حاشیهای بپردازد.
داستان کوتاه قالبی از نوشتار روایی منثور است که با تعداد جملاتش از سایر قالبهای همانندش متمایز میشود و نیز با نیت نویسنده اش که آیا میخواسته داستانی کوتاه بنویسد (یا مثلاً یک رمان کوتاه). این قالب نوشتاری ممکن است بزرگ هم باشد و درکل میتوان گفت که اجماعی در این مورد وجود ندارد. داستان کوتاه به داستانهایی گفته میشوند که کوتاه تر از داستانهای بلند باشند. تعیین طول قطعی یک داستان کوتاه مساله ساز است. یک تعریف کلاسیک از طول یک داستان کوتاه این است که طول داستان کوتاه به قدری باید باشد که بتوان آن را در یک نشست خواند. ولی استفادهٔ معاصر از عنوان داستان کوتاه گاهی شامل نوشتارهای داستانی ای (fiction) میشود که گاهی بالغ بر ۲۰۰۰۰ کلمه دارند. البته درعمل طول یک داستان کوتاه بستگی به کشوری دارد که آن داستان آنجا منتشر میشود. مثلاً در ایالات متحده یک داستان کوتاه میتواند بالای ۱۰۰۰۰ کلمه داشته باشد (که آنها را «داستان کوتاه بلند» یا «long short stories» مینامند) درحالیکه در بریتانیا متوسط تعداد کلمات داستانهای کوتاه حدود ۵۰۰۰۰ کلمهاست و در استرالیا کم داستان کوتاهی بیش از ۳۵۰۰ کلمه دارد. گرچه داستانهای کوتاهی نیز هستند که تنها چندصد کلمه دارند (که آنها را اغلب «روایت کوچک» یا «micro narratives» مینامند)، خوانندگان معاصر داستان کوتاه انتظار دارند که داستان کوتاهی که میخوانند حداقل ۱۰۰۰ کلمه را داشته باشد. داستانهای کوتاه اغلب قالبی از ادبیات داستانی هستند. قالب اکثر داستانهای کوتاه منتشر شده، نوشتار داستانی ژانری (genre fiction) هستند: داستان علمی (science fiction)، داستان رعب آور (horror fiction)، داستان کارآگاهی (detective fiction) و امثال اینها. داستان کوتاه قالبهای غیرداستانی (non-fiction) مانند سفرنامه، شعر منثور (prose poetry) و نسخههای پست مدرن قالبهای داستانی و غیرداستانی مانند داستان- نقد (ficto-criticism) یا روزنامه نگاری نوین (new journalism) را نیز دربرمی گیرند. داستانهای کوتاه ادبی که طولشان از طول یک داستان کوتاه معمول (حتا «داستان کوتاه بلند») متجاوز باشد، اغلب رمان کوتاه (novella) نامیده میشوند و اثرهای طولانی تر (اغلب بیش از ۴۰۰۰۰ کلمه) را رمان مینامند.
تبدیل رمان به داستان کوتاه کاری دشوار است و با تمرین و ممارست قابل انجام است اما تبدیل داستان کوتاه به رمان علاوه بر دشواری نیاز به خلاقیت نیز دارد تا نویسنده شخصیتها و فضاهای جدیدی خلق کند. برخی رمانها در ابتدا به صورت طرح در ذهن نویسنده شکل میگیرند و گاهی به صورت داستان کوتاه نوشته میشوند و سپس به صورت رمان درمی آیند اما بعضی دیگر از رمانها مرحله تبدیل از داستان کوتاه به رمان را طی نمیکنند و نویسنده از همان ابتدا کل رمان را به صورت فهرست بخشهای مختلف در نظر میگیرد.
بزرگان داستان کوتاه نویسی
آنتوان چخوف
نیکلای گوگول
ارنست همینگوی
خورخه لوئیس بورخس
ساموئل بکت
ویلیام اُ هنری
گی دو موپاسان
جروم دیوید سالینجر
ریموند کارور
بزرگان داستان کوتاه نویسی در ایران
هوشنگ گلشیری
صادق هدایت
صادق چوبک
رسول پرویزی
صمد بهرنگی
محمد محمدعلی
محمد علی جمال زاده
غلامحسین ساعدی
یاسمین آتشی
داستان نویسان معاصر
بهرام صادقی
بهرام صادقی (۱۳۱۵-۱۳۶۳) نویسنده معاصر ایرانی است. وی نویسنده داستان کوتاه و از مهمترین چهرههای جنگ اصفهان است. یک مجموعه داستان کوتاه به نام سنگر و قمقمه های خالی و همچنین یک داستان بلند به نام ملکوت از وی باقی مانده است.
اغلب داستانهای وی نمایانگر فروپاشی و بیهودگی زندگی شهری است.