ریچارد مایر متولد سال 1934درنیوجرسی آمریکا میباشد.وی درجه آموزش و تربیت معماری را در دانشگاه کورنل کسب کرد و دفتر کارش را در سال 1963 در نیویورک تاسیس کرد .آثار وی مختص به آمریکا نیست و در اروپا و ژاپن نیز فعالیت داشته است . از مهمترین آثار وی میتوان به موزه عالی هنر در آتلانتا و موزه هنر های تزیینی آلمان ، اشاره کرد .وی در سال1984مامور طرح در شهرداری لوس آنجلس شد و در آن زمان کار طراحی کتابخانه مرکزی هوگو ، را انجام داد . یکی از آثار مهم او موزه هنرهای معاصر بارسلون اسپانیا میباشد . وی یکی از اعضای موسسه معماران آمریکا میباشد و در سال1980 موفق به دریافت مدال هنری نیویورک شد . در سال 1984 دولت فرانسه به وی لقب فرماندهی هنر را اعطا کرد .
در زیر تصاویری از یک اثر او مشاهده می‌کنید
--خانه کورتا- نیوجرسی آمریکا –طراحی در سال 1985--
از نکات شاخص این طرح ، شادبی نما به سبب استفاده از رنگ سفید میباشد همچنین به این اثر اگر از هر جهت نگاه شود نمایی نسبتا متفاوت و پویا دیده میشود.
مطالبی که این جا نوشتم برداشت من از دیدگاه های ریچارد میر به قلم خودشه که تو این کتاب اومده:
ریچارد میر، ساختن برای هنر-جزئیات
گردآورنده: ورنر بلازر
ترجمه و تدوین: امیر علا عدیلی
ناشر: نشر همام
ریچارد میر:
هنر و هنر معماری
آنچه قرن بیستم پدید آورد، توانایی گشودن روزنه ای به طراحی کلاسیک هماهنگ بگونه ای دیگر بود. این روزنه امکان جستجوی حجمی جدید را -از طریق طرح آزاد، نمای آزاد، جداسازی ساختار و دیواره ی بیرونی که اصول بنیادین حرکت مدرن را بوجود آورده است- می دهد.من هنوز از فنون شاعرانه مدرنیسم، زیبایی و چندکاربردی بودن فن آوری تاثیر می پذیرم. مهمترین اصول سازمند من در ارتباط با خلوصی است که از تمایز ذاتی بین طبیعت و ساخته های بشر ناشی می شود. این تمایز این دو را با ارتباط مکمل، دوباره به هم پیوند می دهد.من به وضوح، مداخله ی بشر را در سازماندهی زیبایی شناسنه ی محیط می بینیم و در پی بقراری سیستم منسجم ارزش های متقابل وابسته به هم و ارتباط هارمونیک بخش ها هستم. از همه مهمتر پیچدگی دو جانبه ای میان مفهوم یک ساختمان و تجسم فیزیکی آن وجود دارد و من در جستجوی وضوح هستم.
جستجوی من با طرح اغاز می شود. طرح در واقع کلیدی است که اخیرا مورد غفلت قرار گرفته است. طرح بیان اساسی و متقاعد کننده ی ایده ی معماری است. این تصویر دو بعدی در بر دارنده ی دستور العمل هایی برای شیئ سه بعدی یعنی ساختمان است که از این طریق گسترش می یابد.
به اعتقاد من ساختمان ها باید صحبت کنند. به کارگیری مجموعه عناصر خاص و درونی ثابت، طی سال ها به من امکان داده است شیوه ی بیان تکاملی و منسجمی داشته باشم که به کمک آن مجموعه ای در بافت شهری و تاریخی گرد آورده ام و در آن دست برده ام که بسیار پیچیده و جامع است.
معماری من توجه به فضاست. البته فضایی دارای نظم و با در نظر گرفتن نور، معیار های انسانی و فرهنگ معماری. نه فضایی بی تناسب.
معماری حیاتی و جاویدان است زیرا انسان را در بر می گیرد و فضا را توصیف می کند. فضایی که در آن حرکت و زندگی می کنیم و از آن استفاده می کنیم. من با حجم و سطح کار می کنم. شکل ها را با نور تغییر می دهم و در ابعاد، نما، حرکت و سکون تغییراتی بوجود می آورم که مشخصه های دقیق و ظریفی در ساختمان بوجود می آورد.