تحقیق مقاله آفرینش

مقدمه:

آن خداوندی که در دل نور ایمان آفرید

                                                در شب تاریک بنگر ماه تابان آفرید

با ملائک گفت آن دم آدمی را سجده کن

                                               حلوق لعنت از جهان از بهر شیطان آفرید

تیغ را بر حلق اسماعیل پیغمبر نهاد

                                                بعد از آن از بهر مؤمن عید قربان آفرید

حضرت داوود را آهنگری داده به یاد

                                                مور را ملک سخن از بهر سلیمان آفرید

آدم بیچاره را بنگر که بهر گندمی

                                                کرد بیرون از جنت پیر دهقان آفرید

آن که یوسف را از پدر کرده جدا

                                                از برای مصر شورش هم به زندان آفرید

«سرآغاز دین،خداشناسی است؛باور داشتن او،و کمال باور داشتن خدا،شهادت به یگانگی اوست،و کمال توحید اخلاص،و کمال اخلاص،خدا را از صفات مخلوقات جدا کردن است.زیرا هر صفتی نشان می دهد که غیر از موصوف،و هر موصوفی گواه می دهد که غیر از صفت است،سپس کسی که خدا را با صفت مخلوقات تعریف کند او را به چیزی نزدیک کرده،و با نزدیک کردن خدا به چیزی،دو خدا مطرح شده،و با طرح شدن دو خدا،اجزائی برای او تصور نموده و با تصور اجزا برای خدا،او را نشناخته است.و کسی که خدا را نشناسد به سوی او اشاره می کند و هر کس به سوی خدا اشاره کند،او را محدود کرده،به شمارش آورد.و آن کس که بگوید«خدا در چیست؟»او را در چیز دیگری پنداشته است،و کسی که بپرسد«خدا بر روی چه چیزی قرار دارد؟»به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است؟،در صورتی که خدا همواره بوده،و از چیزی به وجود نیامده است.با همه چیز هست،نه اینکه همنشین آنها باشد،و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد.انجام دهنده همه کارهاست،بدون حرکت و ابزار و وسیله،بیناست حتی در آن هنگام که پدیده ای وجود نداشت،یگانه و تنهاست،زیرا کسی نبود،تا با او انس گیرد،و یا از فقدانش وحشت کند.»1

آفرینش از دیدگاه قرآن:

بسنم الله الرحمن الرحیم

«اقرا باسم ربک الذی خلق(1)خلق الانسان من علق(2)اقرا و ربک الأکذم(3)الذی علم بالقلم(4)علم الإنسان…

بنام خداوند بخشنده مهربان

ای رسول گرامی برخیز و قرآن را نبام پروردگارت که آفریننده عالم است بر خلق قرائت کن آن خدائی که انسان را از خون بسته(که تحول نطفه است)آفرید بخوان قرآن را بدانکه پروردگار تو کریمترین کریمان عالم است آن خدائیکه بشر را علم نوشتن به قلم آموخت،و به آدم آنچه را نمی دانست به الهام خود تعلیم داد،باز چرا انسان از کفر و طغیان باز نمی ایستد و سرکش و مغرور می شود چون که به غنا و دارائی (ناچیز دنیا)می رسد محققاً بسوی پروردگار باز خواهد گشت،ای رسول،دیدی آن کس را که منع می گرد آن بنده خدا را که به نماز مشغول شد،آیا چه می بینی اگر (آن رسول)به راه راست باشد و خلق را به تقوی و پرهیزکاری امر کند آیا شما مردم به این کس که حق را تکذیب می کند و از او رد می گرداند چرا رأی می دهید،آیا او ندانست که خدا اعمال زشتش را می بیند،اگر او از کفر و ظلم و تکذیبش دست برندارد خدا سوی پیشانیش را به قهر و عشیره خود بخواهد(نجات او را نتواند)و ما هم زبانیه دوزخ را برگرفتن او می خوانیم ای رسول گرامی چنین نیست که ابوجهل پنداشته تو هیچ از او اطاعت مکن و نماز و سجده خدا پواز بحق نزیدک شو.»1

آفرینش از دیدگاه نهج البلاغه:

آفرینش جهان:

«خلقت را آغاز کرد،و موجودات را بیافرید بدون نیاز به فکر و اندایشه ای،با استفاده از تجربه ای،پی ان که حرکتی ایجاد کند،و یا تصمیمی مضطرب در او راه داشته باشد.برای پدید آمدن موجودات دقت مناسبی قرار داد و موجودات گوناگون را هماهنگ کرد،و در هر کلام غریزه خاص خودش را قرار داد،وغرایز را همراه آنان گردانید.خدا پیش از آن که موجودات را بیافریند،از تمام جزئیات و جوانب آنها آگاهی می داشت،و حدود و پایان آنها را می دانست،و از اسرار درون و بیرون پدیده ها آشنا بوده،سپس خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد،و هوای آسمان و زمین راه یافته را آفرید و در آن آبی روان ساخت،آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود،که یکی بر دیگری می نشست،آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد،و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد و به نگهداری آب مسلط ساخت و حد و مرز آن را به خوبی تعیین فرمود فضا در زیر تندباد و آب بر بالای آن در حرکت بود.سپس خدای سبحان طوفانی برانگیخت که آب متلاطم ساخت و امواج آب را پی در پی در هم کوبید.طوفان به شدت وزید،و از نقطه ای دور دوباره آغاز شد سپس به طوفان امر کرد تا مواج دریاها را به هر سو روان کند و بر هم کوبد و با همان شدت که در فضا وزیدن داشت،بر امواج آب ها حمله ور گردد از اول آن برمی داشت و به آخرش می ریخت،و آب های ساکن را به امواج سرکش برگردان،تا آنجا که آب ها روی هم قرار گرفتند،و چون قله های بلند کوهها بالا آمدند امواج تند کف های برآمده از آب ها را در هوای باز،و فضای گسترده بالا برد،که از آن صفت آسمان را پدید آورد آسمان پایین رو چون موج مهار شده و آسمانهای بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد،بی آنکه نیازمند به ستونی باشد یا میخ هایی که آنها را استوار کند و بلند قرار داد،بی آن که نیازمند به ستونی باشد یا میخ هایی که آنها را استوار کند.آنگاه فضای آسمان پایین را به وسیله نور ستارگان درخشنده زینت بخشیده و در آن چراغی روشنایی بخش،خورشید و ماهی درخشان به حرکت درآورد که همواره در مدار فلکی گردند و برقراری سقفی متحرک و صفحه ای بی قرار،به گردش خود ادامه دهند.»1

شگفتی خلقت فرشتگان:

«سپس آسمانهای بالا را از هم گشود،و از فرشتگان گوناگون پر نمود.گروهی از فرشتگان همواره در سجده اند و رکوع ندارند و گروهی در رکوعند و یارای ایستادن ندارند و گروهی در صف هایی ایستاده اند که پراکنده نمی شوند و گروهی همواره تسبیح گویند و خسته نمی شوند و هیچ گاه خواب به چشمشان راه نمی یابد و عقل های آنان دچار اشتباه نمی گردد،بدن های آنان دچار سستی نشده،و آنان دچار بی خبری برخاسته از فراموشی نمی شوند.برخی از فرشتگان،امینان وحی الهی،و زبان گویای وحی برای پیامبران می باشند،که پیوسته برای رساندن حکم و فرمان خدا در رفت و آمدند.جمعی از فرشتگان بندگان،و جمعی دیگر دربانان بهشت خداوندند.

بعضی از آنها پاهایشان در طبقات زمین قرار داشته،و گرون هاشان از آسمان فراتر،و ارکان وجودشان از اطراف جهان گذشته،عرش الهی بر دوش هاشان استوار است،برابر غرش خدا دیدگان به زیر افکنده،و در زیر آن،بال ها را به خود پیچیده اند.بیان این دسته از فرشتگان با آنها که در مراتب پایین تری قرار دارند،حجاب عزت،و پرده های قدرت فاصله انداخته است.هرگز خدا با وهم و خیال،در شکل و صورتی نمی پندارند و صفات پدیده ها را بر او روا نمی دارند؛هرگز خدا را در جائی محدود نمی سازند،و نه با همانند آوردن به او اشاره می کنند.»1

شگفتی آفرینش و ویژگی های انسان کامل:

«سپس خداوند بزرگ،خاکی از قسمت های گوناگون زمین،از قسمت های سخت و نرم،شور و شیرین گرد آورد،آب بر آن افزود تا کلی خالص و آماده شد،و با افزودن رطوبت،چسبناک گردید،که از آن اندامی شایسته و عضوهایی جدا و به یکدیگر پیوسته آفرید.آن را خشکانید تا محکم شد.خشکانیدن را ادامه داد تا سخت شد تا زمانی معین و سرانجامی مشخص،اندام انسان کامل گردید.آنگاه از روحی که آفرید در آن دمید تا به صورت انسانی زنده درآمد،دارای نیروی اندیشه،که وی را به تلاش اندازد و دارای افکاری که در دیگر موجودات،تصرف نماید.

به انسان اعضاء و جوارح بخشید،که در خدمت او باشند،و ابزاری عطا فرمود،که آنها را در زندگی به کار گیرد.قدرت تشخیص به او داد تا حق و باطل را بشناسد،و حواس چشانی و بویائی،و وسیله تشخیص رنگ ها،و اجناس مختلف در اختیار او قرار داد.

انسان را مخلوقی از رنگ های گوناگون،و چیزهایی مانند و سازگار،و نیروهای متضاد،و مزاج های گوناگون،گرمی،سردی و خشکی قرار داد.سپس از فرشتگان خواست تا آن چه عهده دارند انجام دهند،و عهدی را که پذیرفته اند وفا کنند،اینگونه که بر آدم سجده کنند،و او را بزرگ بشمارند،و فرمود:«بر آدم سجده کنید پس فرشتگان همه سجده کردند جز شیطان»غرور و خود بزرگ بینی او را گرفت و شقاوت و بدی بر او غلبه کرد،و به آفرینش خود از آتش افتخار نمود،و آفرینش اسنان از خاک را پست شمرد.خداوند برای سزاوار بودن شیطان به خشم الهی،و برای کامل شدن آزمایش،و تحقق وعده ها به او مهلت داد و فرمود:«تا روز رستاخیز مهلت داده شدی»1

آدم(ع)داستان بهشت:

«سپس خداوند آدم را در خانه ای مسکن داد که زندگی در آن گوارا بود.جایگاه او را امن و امان بخشید و او را از شیطان و دشمنی او ترساند.س شیطان او را فریب داد،بدان علت که زندگی آدم در بهشت و هم نشینی او با نیکان حسادت ورزید.پس آدم(ع)یقین را به کردید.و عزم استوار را به گفته های ناپایدار شیطان فروخت و شادی خود را به ترس تبدیل کرد،که فریب خوردن برای او پشیمانی آورد آنگاه خدای سبحان توبه را بر روی آدم گشود و کلمه رحمت بر زبان او جاری ساخت و به او عهد بازگشت به بهشت را داد.آنگاه آدم را به زمین،خانه ازمایش او مشکلات،فرود آورد،تا از ازدواج کند و فرزندانی پدید آورد و خدای سبحان از فرزندان او پیامبرانی برگزید.»1

آفرینش از دیدگاه فلسفی: