تحقیق مقاله فشار سنج

انواع فشار سنج

فشار را به کمک دستگاههای فشار سنج اندازه میگیرند عمدهترین فشار سنجها که بر حسب مکانیزم کارشناسان نام گذاری شده است عبارتند از:

• فشارسنج لوله U شکل
• فشار سنج مکلئود
• فشار سنج جیوهای
• فشار سنج ترموکوپل
• فشارسنج صوتی
• فشار سنج خازنی
• فشارسنج گازایدهآل

ساده ترین و معروترین آنها فشار سنج لوله U شکل است که در آن مقداری جیوه در لوله U شکل ریخته شده و میزان اختلاف فشار محیط (هواکه برابر p0 است) و ماده د اخل فشارسنج که بر مایع جیوه فشار وارد میکند ازطریق اختلاف ارتفاع ستون مایع جیوه اندازه گیری میشود.
فشارسنج پزشکی وسیله ایست که از آن برای اندازه‌گیری فشار سیستولی و فشار دیاستولی خون استفاده می‌شود. فشارسنج پزشکی انواع و اقسام بسیاری دارد اما دو نوع فشارسنج جیوه‌ای و فشارسنج عقربه‌ای آن در ایران بیشتر کاربرد دارند.

نوع جیوه‌ای دستگاه بزرگتری دارد و فرد گیرنده فشار از روی ارتفاع ستون جیوه می‌تواند فشار خون بیمار را مشخص کند. در صورتی که در نوع عقربه‌ای ، صفحه‌ای مانند کیلومتر شمار اتومبیل وجود دارد که محل عقربه‌ روی این صفحه فشار خون سیستولی و دیاستولی را نشان می‌دهد. فشارسنج جیوه‌ای دقیقتر و بهتر از همه انواع فشارسنجها و بادوامتر است، ولی به علت بزرگی و حمل سخت از آن کمتر استفاده می‌شود.
ساختمان فشار‌سنج و طرز استفاده آن
ساختمان فشار‌سنج از یک بازوبند که بوسیله لوله لاستیکی از طرفی به مخزن مدرج جیوه و صفحه مدرج مربوط و از طرف دیگر به یک پو‌آر یا پمپ (تلمبه) متصل است، تشکیل می‌شود. برای اندازه‌گیری فشار خون ابتدا بازوبند دستگاه را 2 الی 3 انگشت بالاتر از چین آرنج می‌بندیم و پس از بستن پیچ تنظیم هوا بوسیله پمپ لاستیکی هوایی بازوبند را پر از هوا می‌کنیم در نتیجه ستون جیوه (در دستگاه جیوه‌ای) یا عقربه مدرج (در دستگاه عقربه‌ای) شروع به بالا رفتن می‌کند، فشار بازوبند را توسط پمپ آنقدر افزایش می‌دهیم تا نبض قطع گردد. سپس صفحه گوشی را روی شریان بازویی در ناحیه جلوی چین آرنج قسمت داخل قرار داده و فشار هوای بازوبند را به تدریج و به آهستگی حدود 2 میلیمتر جیوه در ثانیه با باز کردن پیچ مربوطه کم می‌کنیم، و بدین ترتیب فشار خون را اندازه می‌گیریم.
فشارسنج دیجیتالی
اخیراً فشارسنج پزشکی دیجیتالی و فشارسنج پزشکی اتوماتیک نیز به بازار ایران عرضه شده‌اند که به دلیل عدم آگاهی از نحوه استفاده صحیح از این دستگاهها و برخی اشکالات فنی استفاده از آنها توصیه نمی‌شود.
این دستگاهها شامل یک نوع بازوبند است که توسط لوله‌ای به قسمت الکترونیکی دستگاه وصل می‌شود. با فشار دادن دکمه‌ای روی قسمت دیجیتالی دستگاه ، بازوبند شروع به باد شدن می کند.

دلایل رواج آسانسورهای هیدرولیک

تا ابتدای قرن 21 ، آسانسورهای هیدرولیکی به مدت 50 سال بازار را در دست داشتند ، با معرفی و ساخت آسانسورهای کششی بدون موتورخانه از سال 1995 ، آسانسورهای هیدرولیکی با رقبای زیادی از این نوع آسانسورها دست و پنجه نرم می کنند . اما با این وجود سیستمهای محرک سیال مزایای خاص خود را دارند که از این میان می توان به هزینه پایین تعمیرات ( به علت پایین بودن استهلاک نیروی محرکه ) ، انعطاف پذیری در طراحی کابین و موتورخانه ، خصوصیات بارز ایمنی ، نصب آسان با هزینه پایین اشاره کرد .

از آنجائیکه در ابتدا آسانسورهای کششی بدون موتورخانه موجب صرفه جوئی در فضا می شدند ، متقاضیان بیشماری داشتند ، هر چند این مسأله را نباید به عنوان امری در کاهش انتخاب آسانسورهای هیدرولیکی تفسیر کنیم ، چرا که تولید سالانه شیرهای کنترلی هیدرولیک در حال افزایش می باشد .

از آنجا که در کشورهای توسعه یافته مزایای آسانسورهای هیدرولیک روشن است ، انتظار می رود میزان تقاضای آسانسورهای کششی بدون موتورخانه در آینده کاهش یابد .

از قرن نوزدهم به بعد ، آسانسورهای کابلی به جای نوع هیدرولیک آبی ، به عنوان وسیله ای برای انتقال عمودی استفاده می شدند . اما در سال 1950 آسانسورهای هیدرولیکی روغنی در آمریکا و آلمان بطور همزمان معرفی شدند که به سرعت شهرت یافتند .

در ابتدا آسانسورهای هیدرولیک برای انتقال عمودی و صرفاً برای حمل بار مورد استفاده قرار می گرفتند ، با گذشت زمان بر اساس پیشرفتها و اصلاحاتی که در ساختار این نوع بالابرها ایجاد شد ، این امکان را فراهم کرد که از آنها برای جابجائی مسافر نیز استفاده شود .

بر اساس آماری که به وسیله NEII ( شرکت ملی صنعت آسانسور آمریکا ) منتشر شده است ، در دهه 1970 ، شرکتها آسانسورهای هیدرولیکی بیشتری نسبت به نوع کششی آن ( چه با گیربکس و چه بدون گیربکس ) تولید کرده اند ، حتی در سال 1973 تولید بالابر هیدرولیکی از نوع کششی پیشی گرفت ، تا آنجا که تا اواسط دهه 1980 تولید آسانسورهای هیدرولیکی دو برابر تولید آسانسورهای کششی بوده است .

تولید آسانسورهای هیدرولیکی تا سال 2000 ، 3 تا 4 برابر تولید آسانسورهای کششی بوده که از این میان تنها در کشور ایالات متحده آمریکا ، 70% آسانسورهای فروخته شده در سال 1986 ، از نوع هیدرولیکی بوده است ( این آمار فقط برای اعضای NEII است ) . قطعاً تعداد آسانسورهای هیدرولیکی که توسط شرکت های غیر عضو نصب شده است این آمار را افزایش می دهند . از سال 1995 ، شرکتهای آسانسور ، نوع جدیدی از نیروی محرکه را به بازار عرضه کردند که با آن بازار ساختمانهای با ارتفاع کوتاه و متوسط را تحت پوشش خود قرار دادند . این سیستم جدید MRL یا بدون موتورخانه نامیده شد .

در این سیستم که از تکنولوژی موتورهای سنکرون با مغناطیس دائم بهره می برند ، مکانیزمهای کاهنده سرعت ( گیربکس ) را حذف می کنند ، که این امر موجب کاهش وزن و اندازه موتور کششی می شود ، با این راه حل موتور در داخل چاهک قرار می گیرد و در نتیجه نیازی به موتورخانه نیست و انعطاف پذیری ساختمان در زمینه معماری بیشتر خواهد شد . همچنین جمع و جور بودن ، عدم نیاز به روغن کاری و نیروی گردنده بالا در سرعت پائین از مزایای این سیستم می باشند . در ضمن صرفه جوئی انرژی توسط حذف مصرف انرژی از انتقال دنده حلزونی میسر است . اگر چه بهره بردن از مگنتهای دائمی ( PM ) هزینه تولید موتور را افزایش می دهد ، اما حذف مکانیزم انتقال دنده ، این افزایش را به تعادل می رساند .

از طرفی دیگر هزینه بالابرهای کششی بدون موتورخانه بیشتر از آسانسورهای هیدرولیکی است . باورها بر این است که با افزایش تولید آسانسورهای بدون موتورخانه ( MRL ) قیمت و هزینه کاهش خواهد یافت .

بالابرهای هیدرولیکی به خاطر ضریب ایمنی بالا و نصب آسان سهم قابل توجهی از بازار را به خود اختصاص داده اند .

همانطوریکه در نمودار زیر مشخص شده است ، سطح تعمیرات شیرهای کنترل در کارخانه BLAIN که خود از اصلی ترین تولیدکنندگان این نوع شیر است نشان داده شده است . همانطور که مشاهده می کنید از کل شیرهای فروخته شده و در حال استفاده ( 350000 ) در سال 2003 ، نهایتاً 0786/0% دچار نقص فنی و 037/0% به علت گرفتگی لوله توسط مواد و یا نصب نامناسب در زمان سرویس دستگاه ، به این تولیدکننده ارجاع داده شده است .