بشر از ابتدای خلقت که از مواهب طبیعت استفاده می کرده، در مورد جنگل سه مرحله را پشت سر گذاشته است. در مراحل اولیه که زندگی بدوی داشته برای احتیاجات خود به نابود کردن جنگل ها به صورت بی رویه پرداخته، و در مرحله شبانی برای چرای دام و ایجاد زمین زراعتی به قطع درخت اقدام نموده و در آخرین مرحله که اهمیت این سرمایه خدادادی بر آن مسجل شده به بهره برداری اصولی از آن پرداخته است و در این مرحله گاهی احساس نموده که با کاشت درخت و جنگلکاری می تواند اشتباهات گذشته را جبران نماید و یا به دلایل اقتصادی اقدام به جنگل کاری نموده است در کشور ما نیز آئین درخت کاری یکی از سنت های باستانی بوده و حکام ایران فرامینی برای درختکاری و حمایت از آن صادر می کردند. ولی بعد از طی زمان و هجوم طوایف بیگانه به این سرزمین مجالی برای اقدام به این اصل انسانی باقی نمانده، تا آنجا که اقوام بیشماری در طی قرون گذشته از شرق و غرب به تاخت و تاز در این سرزمین پهناور پرداخته اند و بدون هیچ گونه دلسوزی به قطع اشجار اقدام نمودند، شواهد تاریخ نشان می دهد که قسمت عمده ای از مملکت از جنگل پوشیده بوده ولی امروزه آثاری از آن باقی نیست و به استثناء شیب شمالی البرزکه از برکت رطوبت دریای خزر برخوردار است، در سایر نقاط ایران کمبود رستنی به معنی واقعی به چشم می خورد حتی در استانهای مرکزی پیشروی کویر به طرف شهرها، عریان بودن خاک مسئله بزرگی است و فرسایش خاک به حد اعلاء صورت می گیرد، در نقاط عاری از جنگل فقط وجود قلمستانهای تبریزی نام جنگل را به خود می گیرند، و این کشت در ایران از نظر تاریخچه قدمت قابل توجهی دارد، به ویژه آنکه بستر رودخانه ها همیشه محل مناسبی برای قلمستان به حساب می آمده است. مهار کردن کوه هاو جنگلکاری در سطح وسیع همیشه در بوته فراموشی بوده تا اینکه در نیم قرن اخیر درختکاری صورت جدی تری به خود گرفته و با تاسیس سازمانهای مسئول این امرکار خود را آغاز نمود و با لنتیجه، بنگاه جنگل ها و سازمان جنگلبانی در گذشته و بالاخره وزارت کشاورزی و سازمان جنگل ها اقدام همه جانبه ای در امر جنگلکاری در ایران صورت داده اند تا اینکه امروزه با وارد نمودن سوزنی برگان سریع الرشد و گونه های مختلف صنوبر جنگلکاری در سطح وسیع انجام شده و همچنین به منظورتثبیت خاک و احداث پارکهای جنگلی و موارد عدیده دیگر باید جنگلکاری عملی گردد، بویژه آنکه سطح وسیعی از مملکت را مناطق استپی و خشک پوشانیده و ایجاد جنگل مصنوعی به منظور متعدد لازم به نظر می رسد، زیرا محصولات جنگلی همیشه جای عمده ای در اقتصاد کشور خواهد داشت.
اصولاً اراضی حاصلخیز همیشه در اختیار کارهای کشاورزی گذاشته می شود و برای جنگلکاری اراضی فقیر انتخاب می گردد و بر حسب معمول زمین های شیب دار را برای این منظور در نظر می گیرند، وجود بادشکن ها برای ایجاد پرده های حفاظت کننده در مقابل شن های متحرک ضرورت دارند، لذا اکنون چند سالی است که مسائل مورد توجه سازمانهای دولتی بوده و دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران دراین اقدام مفید نیز سهمی دارد.
هدف جنگلکاری:
در اغلب کشورهای جهان به منظورهای خاصی به عمل جنگلکاری مبادرت می ورزند و بطور خلاصه هدف ها عبارت اند از:
از نقطه نظر اقتصادی: به منظور تامین چوب صنعتی و سوخت برای اهالی مناطقی که دور از جنگل طبیعی زندگی می کنند این جنگلکاری اغلب به وسیله سازمانهای دولتی صورت می گیرد.
از نقطه نظر کشاروزی: ایجاد بادشکن ها و همچنین تثبیت خاک به منظور جلوگیری از فرسایش انجام می پذیرد.
گاه نیز جنگلکاری را به منظور احداث پارک های جنگلی و گردشگاههای عمومی برای سلامت مردم به وجود می آورند. بطور کلی زمین های مناسب برای کشاورزی همیشه در اختیار کشاورزان گذاشته می شود و مناطقی را که تا اندازه ای برای فلاحت مناسب نیستند برای جنگلکاری اختصاص می دهند. بنابراین دشت های حاصلخیز به امر کشاورزی سپرده می شود و زمین های شیب دار را جهت جنگلکاری در نظر می گیرند. اهمیت جنگل و جنگلکاری بطوری محسوس گردیده که در تمام نقاط دنیا امروزه برنامه های وسیعی برای تکثیر آن تدوین می نمایند. بخصوص که در امر کشت سوزنی برگان توجه خاصی مبذول می گردد، چنانچه در بعضی مناطق دنیا سطح وسیعی به وسیله جنگلکاری پوشیده شده و برای مثال کشت اکالیپتوس در شمال افریقا؟ و کاج دریائی در مغرب فرانسه را می توان نام برد. در کشور ما ایران فقط چند سالی است که نهضت جنگلکاری به وجود آمده بویژه آنکه به کشت انواع سوزنی برگان اقدام می نمایند، با اینکه کشت مصنوعی درختان جنگلی به منظور ایجاد یک جنگل از دست رفته و یا واکاری نقاط تهی در داخل جنگل صورت می گیرد ولی گاهی هم بدلیل عامل اقتصادی موقعیت ایجاب می نماید تا به منظورهای خاصی از وجود گونه های سریع الرشد استفاده نمایند بنابراین به کشت گونه های مناسب داخلی و خارجی اقدام می کنند در کشور ما جنگل های سرسبز در شیب های شمالی البرز واقع شده اند، ولی در سنوات اخیر به علت بهره برداری های بی رویه از این سرمایه خدادادی قسمت عمده ای از جنگل ها دستخوش نابودی قرار گرفتند و برای ترمیم آن شاید جایز باشد پا را از جنگل شناسی کلاسیک فراتر گذاشته و در روش جنگل شناسی مردن به کاشت گونه های مناسب اقدام نمائیم لذا اکنون باید هدف را مشخص ساخت