تحقیق مقاله رایگان نظام اداری - اقتصادی جنوب شرقی آسیا

اقتصاد ، سیاست و تکنولوژی اطلاعات

در سرتاسر جنوب شرق آسیا ، فرضی وجود دارد مبنی بر اینکه ثبات حکومت به پیوستگی رشد " ثروت و در آمدهای شخصی شهروندان " وابسته است . این عقیده در انحطاط اقتصادی از سال 1997 تا سال 1998 به خوبی مورد آزمون قرار گرفت و ثابت شد . ممکن است چنین فرض شود که انتقال حکومت در تایلند و اندونزی به مثابه پی آمد مستقیم یا غیر مستقیم مشکلات مالی ، بوده است . از این دو ، مورد قابل توجه تر اندونزی است که در آن رییس جمهور سوهارتو پس از سرنگونی سوکارنو از سی سال قبل قدرت را در دست گرفت . البته ، در انحطاط دولت سوهارتو عوامل دیگری بجز رکود اقتصادی نیز موثر بود .

اوضاع سیاسی اندونزی در سال 1998 بعد از انتخاب بی جی حبیب در ماه ژانویه که نشان از فساد رییس جمهوری سوهارتو داشت ، بسرعت رو به انحطاط رفت . در ماه های بعد ، اعتراضات دانشجویی در شهر های اصلی ، مخصوصاً جاکارتا تشدید شد . در خلال این اغتشاش ، اینترنت توانایی تعیین کننده ای را در ارتباطات بین مخالفان و معترضین موجب شد . در دوازدهم می همان سال زمانی که 5 دانشجو بوسیله ی پلیس در اعتراضات دانشگاه تریساکتی کشته شدند ، اغتشاش اوج گرفت . عواقب بعدی این امر ، تظاهرات در اطراف کشور بود که خشونت بیشتری تولید کرد ، و در پانزدهم می وقتی بیش از 500 تن از معترض کشته شدند شورش به نهایت رسید ( “Indonesia awakes,” 1998). و بدینسان سوهارتو به عنوان چهره ای خونریز معرفی و غیر قابل دفاع شد ، و در بیست و یکم می 1998 ، دولت وی سقوط کرد .

در یافتن پاسخ به بحرانی مانند انتقال قدرت اندونزی ، رسانه های رادیو و تلویزیون جنوب شرق آسیا خود را در تکنولوژی نوین کامپیوتر مستغرق یافتند . تکنولوژی های دیگری مانند شبکه های خبری تلویزیون ماهواره ای ، ویدئو ، ویدئو سی دی ها ، دی وی دی ها ، و تلویزیون های کابلی در خلال دهه ی 1970 و 1980 گسترش زیادی داشت . اما گسترش اینترنت ،چالش غیر مترقبه ی بزرگی را در بازارهای سخن پراکنی ارائه نمود که بسیار فراگیر تر از معمول بود . در حالی که حکومت ها جریان اطلاعات را در حریم هایشان کنترل می کردند ، امکان کنترل تگنولوژی جدید به همان شیوه ی گذشته نبود . نیروی اپوزیسیون اندونزیایی ، در بهره برداری از اینترنت متخصص بود . آنها دریافتند که اینترنت گنجایش عظیمی برای ارتباطات در سرتاسر مجمع الجزایر را موجب می شود . اپوزیسیون ضد سوهارتو از اتاق های گفتگوی اینترنتی ، پست های ایمیل ، و وب سایت ها در مبارزاتشان برای بیرون راندن حکومت از قدرت استفاده کردند . این ابزارهای ارتباطی از حکومت اتوریته ای که در نهضت عمومی مصاف با رژیم جاکارتا فاقد منزلت بود ، توانایی بیشتری داشت . مقابله تنها از سوی مدعیان جدید حکومت صورت نمی گرفت ، این نهضت همچنین متشکل از گروههایی بود که برای استقلال و خودمختاری از حکمت مرکزی اندونزی تلاش می کردند . برجسته ترین استقلال طلب ها در استان های آسه ، تیمور شرقی و ایرین جاوا مبارزه می کردند .

اما اینترنت فقط بوسیله ی گروه های اپوزیسیون و طرفدارانشان استفاده نمی شد ، شهروندان معمولی از رشد پر شتاب توانایی های وابسته به اطلاعات و سودمندی در وضعیت سیاسی بنیاد نهاده شده بر مبنای آن تهییج می شدند . شاید مهمترین و بانفوذترین کانال اطلاعاتی اینترنتی در اندونزیUS-based Indonesia و فضای ایمیل " apakabar " باشد . این فضا توسط شخصی به نام T. Basuki راه اندازی شده بود که به مثابه عاملی برای " کمک به آگاهی اجتماعی اندونزیایی ها در نیاز برای تغییر و تشویق کننده مباحثات باز و دموکراتیک بر روی مسائل" بود (Pabico, 1999) . البته صحت گزارش ها اغلب مشکوک بود . توصیفات نامنظم ناظران نبایستی چندان معتبر باشد ، و قضایایی دیگری نیز وجود داشت ، از جمله افسانه های منتشر شده در خلال "نت" که کاملاً به جهت بهره برداری های سیاسی انجام می گرفت .

در تحولات سیاسی کشور اندونزی نقش حیاتی بازی شده توسط اینترنت یگانگی نارضایتی بود ، برای اندونزیایی ها اهمیتی نداشت که آنها کجا زندگی می کردند . وضعیت جغرافیای جزیره ای اندونزی ، معمولاً عملکردی بازدارنده در برابر کنش هماهنگ سراسری است ، اما اینترنت آنها را با همدیگر هماهنگ کرد و نه تنها مردم پراکنده سرتاسر مجمع الجزایر را ، بلکه حتی آنانی که در خارج زندگی می کردند نیز در پیوستگی نزدیکی قرار داشتند . یکی از چنین اشخاص ساکن در خارج Abigail Abrash بود ، یک اندونزیایی که به استخدام Robert F (مجمع یادبود کندی برای حقوق انسانی در واشینگتن ، دی سی) در آمده بود . وقتی پریشانی و خشونت در جاکارتا مشکلاتی برای کنترل رویدادها بوجود آورد ، او بدون تاخیر به ایالات متحده آمده بود . هنگامی که گزارشگران ، گزارش های رسانه های خبری در مورد میل لیست های اندونزی را از خبرنگاران در اندونزی دریافت و پخش می کردند ، Abrash با حیرت در یافت که " حتی شهر های دور افتاده در بورنئو اندونزی (Kalimantan) ، سیم کشی شده بود ." او راجع به این موضوع معتقد است که " در کشور گسسته ای مانند اندونزی ، به نظر می رسد در چنین زمانی "نت" کاربرد زیادی برای ایجاد ارتباط در بین مردم دارد ." گمنامی و وسعت در استفاده از اینترنت به گروه های اپوزیسیون امنیت بیشتری را عرضه می کند . نویسنده یکی از گروه های چت می گوید ، "گفته های یک یا دو نفر (مخالف سوهارتو) به آسانی بارز و سرکوب می شود اما در مورد یک یا دو میلیون نفر موضوع به این سادگی نیست "

( Marcus, 1998) .

روزنامه های آنلاین و دیگر اخبار سایت ها منابع مهم در دسترسی هستند که به اطلاعات در "نت" افزوده شده اند . شبکه های خبری بین المللی مانند BBC و CNN بوسیله ی استفاده کنندگان اینترنت مورد توجه بوده اند . Singapore’s Straits Times یکی از گسترده ترین شبکه های پوشش دهنده خبر در سرتاسر جنوب شرق آسیا است . این روزنامه آن لاین پیشآمدهای بزرگی مانند پی آمد ناشی از آشفتگی در اندونزی را گزارش می کرد . این روزنامه ادعا داشت در خلال سال 1998 ، نسبت به سال های قبل ، 40 درصد رشد داشته است که 25 درصد این رشد به سبب خوانندگان خارجی بوده است . روزنامه اذعان می دارد که پوشش آشفتگی ها در اندونزی و اخراج و محاکمه متعاقب معاون نخست وزیر مالزی انور ابراهیم مسبب این رشد بوده است . روزنامه نگار روزنامه ی آن لاین Straits Times ، Raoul Le Blond ، گواهی های عینی یی را شرح می دهد که از طریق ایمیل از خوانندگانش دریافت کرده است . او گزارش کرد که از اندونزیایی های چینی الاصل پیام هایی مبنی بر درخواست انتشار روزنامه ی آن لاین دریافت کرده است زیرا "تمام رسانه های محلی آنان مسدود شده است " (“ST Interactive,” 1998)