تحقیق مقاله شهر دیجیتالی

فصل اول

مقدمه:

اینترنت تجارت جهانی خود را آغاز نموده است و در همین زمان ما را به ایجاد فضاهای اطلاعاتی غنی برای زندگی روزمره قادر می سازد. تا زمانیکه اینترنت تحقیق و تجارت جهانی را ممکن می سازد، زندگی ذاتا به صورت محلی ادامه می یابد.

در حالی که زندگی در نتیجه زمینه های فرهنگی متفاوت، نا متشابه است.

کوشش های شغلی برای غلبه بر این تفاوتها به توافق نامه های استانداردی احتیاج دارد ولی ما برای زندگی به هیچ استانداردی نیاز نداریم. چنانچه اختلافهایی وجود داشته باشد ما باید به حمایت از ارتباطات میان فرهنگی بپردازیم.

هنگامیکه به جستجوی واژه شهر دیجیتالی می پردازیم نمونه های زیادی را که توسط سایت America Online ایجاد شده می یابیم. AOL به صورت محلی بر خدمات شبکه ای پیوسته (On line) متمرکز گردیده که هزاران شهر را در بر دارد و تعداد آنها رو به افزایش است.

هر شهر دیجیتالی AOL حامل اطلاعات مربوطه به صورت محلی، منابع محلی،

سرگرمی و تجارت می باشد. بر خلاف موتور های جستجوگر معمولی که با هدف بازیابی اطلاعات در سراسر جهان ایجاد شده اند، شهرهای دیجیتالی بر اطلاعات محلی دلالت دارند. علاوه بر این خدمات اطلاعاتی، AOL موقعیت های تبلیغات محلی را برای تجارتهای اصلی شامل بنگاههای معاملاتی، استخدام و بهداشت فراهم می نماید. شهرهای دیجیتالی AOL به علت دنبال کردن کارایی اقتصادی، بسیار به یکدیگر شباهت دارند.

در فصل 2، ما به بررسی شهرهای دیجیتالی Amsterdam  و Helsinki و اهداف ایجاد این شهرهای دیجیتالی و خدمات آنها خواهیم پرداخت.

در فصل 3، شهر دیجیتالی Kyoto را مورد بحث قرار می دهیم و مدل معماری سه لایه این شهر را بررسی خواهیم نمود.

در فصل 4، انواع تکنولوژی های مورد نیاز برای شهرهای دیجیتالی و کارایی هر یک را ذکر خواهیم نمود.

در فصل 5، با بیان اهداف مختلف شهرهای دیجیتالی به نتیجه گیری از مقاله          می پردازیم.

فصل دوم

شهرهای دیجیتالی Amsterdam و Helsinki

در اروپا بیش از 100 کارشناس محلی در 8 سال اخیر به ایجاد شهرهای دیجیتالی پرداخته اند. موضوعات در برگیرنده ، کاربردهای تلماتیک، شهرهای خالی از اتومبیل و غیره می باشند. کنفرانس شهرهای دیجیتالی اروپایی از سال 1994 جهت بحث و گفتگوی وسیع در رابطه با موضوعات مختلف آغاز گردید. ]9[

به عنوان مثال شهر دیحیتالی Amsterdam، 8 سال پیش ]12[ به عنوان نماینده ای برای شبکه های جوامع مختلف ساخته شد. از این رو اختصاصا بر روابط اجتماعی میان شهروندان تأکید می کند. این شهر دیجیتالی در ابتدا برای ایجاد ارتباط میان انجمن های شهری و شهروندان ساخته شد و تمامی ارتباطات به وسیله متن ها و مدمها نشان داده می شد. پایانه ها در مکانهای عمومی مانند کتابخانه ها و مراکز حمل و نقل جایدهی شده بودند. موفقیت این تجربه موجب افزایش علاقه شهروندان در مورد شبکه شد. سیستم به توسعه خود ادامه داد. در سال 1998، 80000 تن از کاربران در شهر دیجیتالی Amsterdam که به وسیله یک سازمان غیر انتفاعی به نام            

Digital stad De اداره می شد ثبت نام شده بودند(DDS).

 پروژه Helsinki Arena 2000 در سال 1996 با پیشدقی شرکت تلفن Helsinki آغاز گردید . ]8[. هدف این پروژه ایجاد شبکه شهری برای نسل آینده بود. این شبکه شهروندان را به ایجاد ارتباط با یکدیگر به کمک استفاده از سیستم ویدئویی زنده دو طرفه قادر می ساخت، اعضای یک جامعه ماشینی اصیل می توانستند در ایجاد اصلاحات به وسیله سیستم ویدئویی زنده همکاری کنند. به موازات توسعه شبکه های سریع اقدامی جهت ایجاد 3D تمامی شهر Henlsinki در حال انجام است. همچنانکه مدلهای 3D آشکار تر می شوند، به توان محاسباتی و توسعه ارتباطات جهت نمایش شهرهای دیجیتالی در خانه ها احتیاج پیدا می شود. بنابراین شهر مجازی می تواند یک صورت از پروژه باشد و یک ارتباط انسانی را برای رسیدن به خدمات گسترده و جدید به وجود می آورد.                         

عموما شهرهای دیجیتالی هم به ارائه خدمات انتفاعی و هم غیر انتفاعی می پردازند و تلاش می کنند تا تعادلی میان آن دو به وجود آوردند. بدون وجود خدمات انتفاعی شهرهای دیجیتالی به ندرت جذاب خواهند بود و دروازه مناسبی برای شهر فیزیکی نخواهند بود. بدون وجود خدمات غیر انتفاعی نیز شهرها ممکن است به علت دنبال کردن کارایی اقتصادی بسیار متشابه باشند. در هر حال شهرهای دیجیتالی ناچار به رقابت با شرکتهای خصوصی که فقط خدمات انتفاعی ارائه می دهند، می باشند. آیا شهرهای دیجیتالی قادر به رقابت با چنین شرکتهایی هستند؟ تکنولوژی ممکن است مرز میان خدمات انتفاعی و غیر انتفاعی را تغییر دهد. به عنوان مثال شهرهای دیجیتالی اغلب جهت ضمانت یک موقعیت مساوی برای کسانی که خواهان دستیابی به اینترنت می باشند خدمات email رایگان و فضای آزاد دیسک ارائه می دهند. خدمات email رایگان ممکن است به امری تجاری تبدیل شود هرچند که واضح نیست این خدمات انتفاعی است یا غیر انتفاعی.

شهر دیجیتالی Kyoto:

Kyoto  بیش از 1000 سال پایتخت ژاپن بوده است و حتی بیش از این مدت یک مرکز فرهنگی در ژاپن محسوب شده است. برای آغاز پروژه شهر دیجیتالی برای Kyoto ما از سیاستهای طراحی آن آغاز نمودیم.

اولین سیاست جهت طراحی شهر دیجیتالی Kyoto ، واقعی ساختن آن به کمک ایجاد رابطه قوی با شهر واقعی Kyoto می باشد. بر خلاف شهر دیجیتالی Amsterdam، شهر دیجیتالی Kyoto یک شهر خیالی نیست که فقط در فضای فیزیولوژیکی وجود داشته باشد. در عوض این شهر دیجیتالی شهر فیزیکی مربوطه را تکمیل می کند و یک مرکز اطلاعاتی برای زندگی روزمره جوامع شهری واقعی ایجاد می نماید. فعالیتهای دیجیتالی در آینده نزدیک، بخش ضروری یک شهر واقعی خواهند شد.

ما گمان می کنیم که دیجیتال و شکل فیزیکی اجسام و اشیاء را واقعی می سازند، بنابراین بر روی بخش دیجیتال یک شهر واقعی کار می شود.

دومین سیاست طراحی، زنده ساختن شهر دیجیتالی به وسیله تلفیق پویا و مستمر اسناد وب و اطلاعات گیرنده های حسی بلادرنگ است که در شهر ایجاد شده اند. ما نه محتوای اطلاعات را تولید می کنیم و نه آنها را انتخاب می نمائیم. ما ابزاری را جهت بررسی و سازماندهی مجدد فعالیت های دیجیتالی ایجاد شده توسط مردم، به وجود می آوریم.

ما مدل سه لایه را به عنوان یک مدل معماری سیستم که برای شهرهای دیجیتالی مناسب است پیشنهاد می کنیم. ]5[

اولین لایه، لایه اطلاعات است. جایی که اسناد وب و داده های گیرنده های حسی بلادرنگ با یکدیگر ادغام شده و با استفاده از متافور شهر مجددا سازماندهی می شوند. پایگاههای اطلاعات جغرافیایی جهت ادغام انواع مختلف اطلاعات مورد استفاده قرار می گیرند.

دومین لایه، لایه رابط است جایی که نقشه های 2D و فضاهای مجازی 3D یک چشم انداز شهودی از شهرهای دیجیتالی فراهم می کنند. انیمیشن اشیاء متحرک مانند پیکره ها، ماشین ها، اتوبوس ها، قطارها و هلی کوپترها برخی از فعالیت های پویای این شهرها را نشان می دهد. چنانچه یک انیمیشن یک فعالیت واقعی را نشان دهد، شیء متحرک می تواند به عنوان ابزاری برای ایجاد رابطه اجتماعی مورد استفاده قرار

گیرد. کاربران ممکن است بخواهند روی شیء کلیک کرده تا با آن ارتباط برقرار کنند.

لایه سوم لایه تکاملی است، جایی که ساکنان و توریستها با یکدیگر ارتباط دارند. تجربیات کسب شده جامعه  جهت تشویق ارتباطات در شهرهای دیجیتالی مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

3-1- لایه اطلاعاتی

عملیات انجام گرفته بر روی سایت های رایج عمدتاً توسط متن انجام می گیرد. کاربران اطلاعات را به وسیله کلید واژه ها و رباتهای نرم افزاری جستجو و بازیابی می نمایند.

این متافور جستجو و بازیابی خیلی خوب کار می کند به خصوص اگر اطلاعات مورد نیاز به صورت جهان گستر توزیع شده باشد. چنانچه قرار باشد اینترنت برای زندگی روزمره مورد استفاده قرار گیرد اتصالات و اطلاعات جغرافیایی از اهمیت بیشتری برخوردارند. سیستم های اطلاعاتی جغرافیایی (GIS) هسته شهر دیجیتالی ما خواهند بود. پایگاه اطلاعات جغرافیایی ارتباطات 2D/3D را به اطلاعات گیرنده های   حسی/ وب متصل می کند. از نقطه نظر معماری سیستم، معرفی پایگاه های اطلاعات جغرافیایی ما را آزادانه مجاز به آزمایش تکنولوژیهای اطلاعاتی/ ارتباطی گوناگون       می سازند. بعد از آنکه شهرهای دیجیتالی عمومیت یافتند مردم صفحات خود را مستقیما به کمک پایگاه های اطلاعات جغرافیایی ثبت می کنند. تا آن زمان ما به تکنولوژی ای نیاز داریم که مختصات xy را به صورت خودکار در هر صفحه وب تأمین کند.

با وجود این از آنجایی که Kyoto، 1200 سال عمر دارد راههای مختلفی برای بیان آدرس های مشابه وجود دارد و این مسأله فرآیند را پیچیده می نماید.

تا کنون 4800 صفحه مرتبط با مکانهای عمومی شامل رستورانها، مراکز خرید، بیمارستانها، معابد، مدارس و ایستگاه های اتوبوس را مورد بررسی قرار داده ایم.

(تصاویر در فایل اصلی موجود است)