تست های IQ
آیتمهای نمونه IQ شبیه به آن تستهای جدیدی است که برای پر کردن جاهای خالی بر مبنای الگویی در تصاویر، شماره ها یا کلمات به تست گیرنده نیاز دارند.چون می توانند در دشواری متغیر باشند، چنین تکالیفی در ارزیابی میزان g مفیدند.
که در میان افراد تلقی شده به عنوان با استعداد، متوسط یا عقب افتاده شناخته می شود.
چندین دهه تحقیقات تحلیل فاکتوری بر تستهای ذهنی یک مدل سلسله مراتبی از استعدادهای ذهنی را تاید کرده است.این گواه، که به صورت مؤثرتر در کتاب 1993 کارول، توانایی های ادراکی انسان خلاصه شده، g را در راس این قرار می دهد، در حالی که استعدادهای خاص تر را در سطوح پایین تر ردیف بندی می کند: فاکتورهای به اصطلاح گروهی، مثل توانایی کلامی، استدلال ریاضیاتی، بصیرت و حافظه ی فضایی، درست زیر g هستند، و زیر آنها مهارتهایی است که به دانش یا تجربه ای مثل اصول و کارهای یک کار یا حرفه خاص وابسته ترند.
برخی محققان از واژه «هوشهای چند گانه» استفاده می کنند تا این مجموعه استعدادها و موفقیت های محدود را نامگذاری کنند.روان شناسان هوارد گاردنر از دانشگاه هاروارد مسلم پنداشته که هشت «هوش» نسبتاً خود مختار در قلمروهای متفاوت موفقیت نشان داده می شوند.وی وجود g را مورد بحث قرار نمی دهد، اما با آن که بعنوان یک فاکتور ویژه اساساً مربوط به موفقیت تحصیلی و شرایطی برخورد می کند که به شرایط مدرسه مشابهند.گاردند معتقد نیست که تستها می توانند به طور نتیجه بخشی این هوشهای پیشنهاد شده را اندازه گیری کنند؛ بدون تستها، هیچ کس در حال حاضر نمی تواند تعیین کند که آیا هوشها در واقع مستقل از g هستند( یا مستقل از یکدیگرند ). به علاوه، مشخص نیست هوشهای گاردنر به جای استعدادهای ذهنی، برخوردهای شخصیتی یا مهارتهای حرکتی را تا چه حد مورد بهره گیری قرار می دهند.
اشکال دیگر هوش که پیشنهاد شده اند؛ در بین آنها، هوش عاطفی و هوش عملی شاید شناخته شده ترین باشند.اینها احتمالاً مخلوطی یا از هوش و شخصیت هستند یا از عقل و تجربه غیر رسمی به ترتیب در شغل خاص یا محلهای زندگی هستند.برای مثال، هوش عملی ای مثل «چاله میدانی ها» به نظر میرسد شامل دانش محلی شده و فوت و فنی است که با تجربه ناآموخته در مخلها و فعالیت های خاص روزمره گسترش می یابد.به اصطلاح مدرسه ضربه های سخت.در نقایسه، هوش عمومی شکلی از نوفقیت نیست، چه موفقیت محلی یا معروف.در عوض اینکه فاکتور g نرخ یادگیری را تنظیم کند، به شدت بر نرخ روی آوردن به دانش برای تعلیم و تجربه تاثیر می گذارد اما نمی تواند جایگزین هیچ کدام شود.
بیولوژی g
برخی انتقادها از تحقیقات هوش ذکر می کنند که مفهوم هوش عمومی غیر واقعی است: که چنین ظرفیت و توانایی جهانی ذهنی وجود نداند و این «هوش» مشخص واقعاً محصول فرعی فرصتهای فرد در یادگیری مهارتها و اطلاعات ارزشدار شده در ساختار خاص فرهنگی است.درست، مفهوم هوش و شیوه ای که افراد در آن با توجه به این معیار طبقه بندی می شوند مصنوعات اجتماعی هستند. اما این حقیقت که g برای هیچ گستره خاصی از دانش یا مهارت ذهنی منحصر به فرد نیست استدلال می کند که g از محتوای فرهنگی، شامل عقایدی در مورد اینکه هوش چیست، مستقل است.و تستهای گروههای مختلف اجتماعی یک زنجیره ی مشابه از هوش عمومی را آشکار می کنند. این بررسی استدلال می کند که فرهنگها یا g را نمی سازند یا این که همان g مشابه را تشکیل می دهند.هر دو نتیجه گیری تئوری مصنوعی اجتماعی هوش را تضعیف می کنند.
علاوه بر آن، تحقیق بر روان شناسی و ژنتیک g ارتباطات بیولوژیکی این پدیده ی روان شناختی را آشکار کرده است.در دهه ی گذشته، مطالعات تیم محققان در آمریکای شمالی و اروپا برداشتهای متعددی از مغز را به هوش عمومی مرتبط کرده اند.بعد از مورد توجه قرار دادن موقعیت جنسی و جسمی، سایز مغز که با تصویربرداری بازآوایی مغناطیسی تعیین می شود، به طور متوسط با IQ مرتبط اند(در حدود 4% در مقیاس 0 به 1). پس سرعت هدایت عصبی است.
مغز افراد سریع الانتقال و تیز هوش هم طی حل مسئاله انرژی کمتری نسبت به همسالان کم توان ترشان مصرف می کنند.و کیفیت های متفاوت امواج مغزی به شدت (حدود 5% تا 7% )به IQ مرتبط اند: امواج مغزی افراد دارای IQ بیشتر به محرکهای ساده ی حسی مثل تلک های شنودپذیر زودتر و دائمی تر پاسخ می دهند.این بررسی ها بعضی محققان را به این امر می رساند که فرض کنند تفاوتهای موجود در g از اختلاف سرعت و کارآیی پردازش عصبی حاصل می شود.اگر این تئوری درست باشد، شرایط محیطی می تواند با اصلاح فیزیولوژی مغز به گونه ای بر g تاثیر بگذارد.
مطالعات به اصطلاح امور ادراکی مقدماتی (ECTS)، هدایت شده توسط جنسن و دیگران، فاصله ی میان ابعاد فیزیولوژیکی و روان شناسی g را بهم متصل می کنند.این امور ذهنی محتوای هوشی مشخصی ندارند و به قدری ساده اند که بالغین و اکثر کودکان می توانند در کمتر از یک ثانیه آنها را به طور دقیق انجام دهند.برای مثال، در تستهای عکس العمل – زمان فرد باید وقتی واکنش نشان دهد که چراغی با بلند کردن انگشت سبابه اش از دکمه مرکزی خاموش می شود و بلافاصله دکمه پاسخ را پایین می فشارد.دو اندازه گیری انجام شده: تعداد یک هزارم ثانیه میان روشن شدن و رهایی فرد از دکمه مرکزی، که زمان تصمیم گیری نام دارد، و تعداد یک هزارم ثانیه ها میان رهایی فرد از دکمه مرکزی و فشردن دکمه پاسخ، که زمان حرکت نامیده می شود.
در این کار به نظر می رسد که زمان حرکت مستقل از هوش باشد، اما زمانهای تصمیم گیری افراد IQ بالاتر اندکی سریعتر از افراد IQ پایین تر است.همینکه تکالیف پیچیده تر شدند، رابطه های میان متوسط زمانهای تصمیم گیری و IQ بیشتر می شود، این تنایج بیشتر از این عقیده حمایت می کنند که هوش افراد را تجهیز می کند تا با دشواری و پیچیدگی سرو کار داشته باشند و این که تاثیرش در تکالیف پیچیده بیشتر از امور ساده است.
ارتباطات ECT-IQ برای تمام سطوح IQ، سن ها، جنسیت ها و گروههای قومی – نژتدی قابل مقایسه هستند.ورنون از دانشگاه آنتاریوی غربی و دیگران اثبات کرده اند که ECT- IQ نتایج را تقریباً به طور کامل از فاکتور متداول g در هر دو اندازه گیری هم پوش می کند.زمانهای عکس العمل یا واکنش تفاوتهای انگیزه ای یا استراژی یا تمایل بعضی افراد به تند گذشتن از تستها و امور روزمره را منعکس نمی کند – این تمایل شدید یک برخورد شخصی است.آنها در واقع به نظر می رسد که سرعتی را اندازه می گیرند که مغز با آن درک می کند، اطلاعات را تلفیق و ارزشیابی می کند.تحقیق در مورد ECTs و فیزیولوژی مغز هنوز عوامل تعیین کننده ی بیولوژیکی این سرعت پردازش را تعیین نکرده است.این مطالعات اگر چه استدلال می کنند، که g به اندازه ی یک پدیده ی قابل اعتماد و جهانی در سطح عصبی است که در سطح پردازش اطلاعات پیچیده لازم توسط تستهای IQ و زندگی روزمره قرار دارد.
موجودیت روابط بیولوژیکی هوش لزوماض بدان معنا نیست که هوش ژنها دیکته می شود.هر چند، دهه های تحقیقات ژنتیکی اثبات کرده اند که افراد با استعدادهای وراثتی مختلف برای هوش متولد می شوند و اینکه این استعدادهای ژنتیکی مسئول بیشتر این تفاوت در توانایی ذهنی میان افراد هستند.بهار گذشته یک تیم بین المللی از دانشمندان به ریاست رابرت پلومین از انستیتو روان شناسی در لندن کشف اولین ژن مرتبط باهوش را اعلام کردند.البته، ژنها تاثیرات خود را فقط بر رابطه متقابل با محیط دارند، تا حدی با ارتقای ارائه یا حساسیت فردی به تجربه های ساختاری تاثیر می گذارند.تفاوت در هوش عمومی، چه به عنوان IQ سنجیده شوند یا، دقیق تر به عموان g برآورد شوند در اصل ژنتیکی و محیطی هستند – درست همانطور که دیگر برداشت ها رفتارهای روان – کارشناسان است.هرچند، کارشناسان با کشفهای جدیدتر دچار هراس شده اند.
یکی این است که ارث پذیری IQ با سن زیاد می شود، به عبارتی، با افزایش سن توجیه پذیری ژنتیکی برای تفاوتهای IQ در میان افراد زیاد می شود.مطالعات مقایسه ای دوقلوهای همسان و دو تخمی، منتشر شده در دهه ی گذشته توسط یک گروه به رهبری توماس جی بوچارد از دانشگاه مینوتا و محققان دیگر، اثبات کرد که حدود 40 درصد از تفاوتهای IQ در میان پیش دبستانی ها از تفاوت ژنتیکی ریشه میگیرد اما این ارث پذیری در نوجوانی به 60 درصد و در اواخر بزرگسالی به 80 درصد افزایش می یابد.تفاوت میان افراد در هوش رشد یافته نشان با افزایش سن اختلافات ژنتیکی شان دقیق تر نمایان می شود.مشخص است که تاثیر محیط بر هوش به جای اینکه با زمان رشد کند، محو می شود.در واپس نگری، شاید این بدون تعجب باشد.
کودکان (خردسالان) شرایط زندگی شان توسط والدین، مدارس، و دیگر عوامل اجتماعی بر آنها تحمیل شده، اما با مسن شدن افراد آنها مستقل تر می شوند و تمایل می یابند موقعیت های مناسب زندگی که با تمایلات ژنتیکی شان هماهنگ تر است را بیابند.
دومین تعجب بزرگ برای کارشناسان هوش این اکتشاف بود در محیط مورد اشتراک خواهر و برادرها کاری به IQ ندارد.بسیاری از افراد هنوز به طور اشتباه آمیز اعتقاد دارند که تفاوتهای اجتماعیف روان شناختی واقتصادی در میان خانواده ها تفاوتهای پایدار و برجسته ای در IQ ایجاد می کند.ژنتیک شناسان رفتاری به چنین تاثیرات محیطی به عنوان «مشترک» نام می برند چون برای خواهر و برادرهای رشد یافته با هم مشترک است.تحقیقات نشان داده اند که گر چه محیطهای مشترک تاثیر متعادلی بر IQ در کودکی دارند، تاثیرات شان با نوجوانی از بین می رود.IQ کودکان انتخاب فرزند خوانده شده برای مثال، تمام شباهت به IQ اعضای خانواده فرزند خوانده را از دست می دهند و به IQ والدین بیولوژیکی ای شبیه تر می شوند که هرگز نشناخته اند.چنین یافته هایی استدلال می کنند که خواهر و برادرها یا ابعاد موثر محیط پرورشی شان مشترکی ندارند به گونه ای مشابه آنها را تجربه نمی کنند.اکثر تحقیقات ژنتیک رفتاری اخیراً بر پروسهای اسرار آمیزی توجه دارند که بدان وسیله محیط اعضای یک خانواده را کمتر بهم شبیه می کند.
g در شغل
گر چه گواه ارتباط ژنتیکی و فیزیولوژیکی g برای مجودیت هوش جهانی به طور قدرتمندی مباحثه می کند، انتقادات تستهای هوش را سرکوب نکرده است.این دیرباوری ها استدلال می کند که حتی اگر چنین ماهیت جهانی وجود داشته باشد، ارزش عملکردی نمادی ندارد و فقط تا حدی اهمیت می یابد که افراد با آن این گونه برخورد کنند: مثلاً، با استفاده از نمرات IQ برای طبقه بندی، نامگذاری و تعیین دانش آموزان و کارمندان.چنین نگرانی هایی در مورد کاربر درست تستهای ذهنی تحقیقات در دهه های اخیر را تا حد زیادی ارتقا داده است.این تحقیقات اثبات کرد که گر چه تست های IQ در واقع قابل سوء استفاده است، استعدادی را اندازه می گیرند که در حقیقت بر انواع بسیاری از عملکردها و نتایج زندگی، مستقل از کاربدها و تفاسیر تستها، تاثیر می گذارند.به علاوه تحقیقات نشان می دهد که تستهای هوش استعداد در تمام گروههای انگلیسی زبان بومی آمریکا را به طور یکسان اندازه می گیرند.اگر تصور کنیم که هوش خودش را در زندگی روزمره و به عنوان توانایی پرداختن به پیچیدگی ها نشان می دهد، آن گاه درک این که چرا اهمیت کارکردی یا عملی دارد آسان تر خواهد بود.