تحقیق مقاله آزمون‌ های حاملگی

امروزه برای انواع تست های حاملگی، کیت های ارزان قیمتی در دسترس هستند که سریعاً یعنی در عرض 3 الی 5 دقیقه با صحت و دقت زیاد جواب می دهند. بسیاری از آزمون های دیگر به صورت کیت های در بازار موجودند، ولی هر کدام وابسته به همان اصل کلی است: شاسائی hCG (یا یک لیست یونیت آن) توسط یک آنتی بادی ضد مولکول hCG  یا اپی توپ های بتا ساب یونیت آن . تقریباً 15 سال قبل، Bandi و همکارانش (1987) دریافتند که 39 تست حاملگی از طریق ادرار در سال 1986 در بازار موجودد بودند.

Cole و Kardana (1992) مشاهده کردند که در سال 1991 بیش از 50 کیت تجاری برای اندازه گیری hCG متشکل از زیرمجموعه های آلفا و بتا هستند، اینکه دو زیرمجموعه هر کدام از مولکول ها را می‌توان تفکیک و تخلیص نمود، و اینکه زیر مجموعه‌های بتای هر کدام از این مولکولها کاملاً باهم فرق دارند، آنتی بادیهای را تولید کردند که اپی توپهای زیر مجموعه بتای hCG را به طور اختصاصی شناسائی کنند.

بنابراین آنتی بادی های بسیار اختصاصی برای زیر مجموعه بتای hCG (دارای واکنش متقاطع ناچیز یا غیرقابل تشخیص با LII) از طریق مصون سازی حیوانات (آنتی بادیهای پلی کونال) و با استفاده از تکنیکهای هیبریدوما (آنتی بادیهای منوکولنال) به دست آمده است که جایگاهایی را بروی زیر مجموعه بتای hCG  شناسائی می‌کند.

روش های ایمونواسی بدون استفاده از مواد رادیوایزوتوپ

در بسیاری از اتکنیک های ایمونواسی، اصل مهار آگلوتیناسیون ، یعنی جلوگیری از فلوکاولاسیون ذرات پوشیده از hCG (بعنوان مثال ذرات لاتکس که hCG به صورت کووالان به آنها متصل شده باشد) مورد استفاده قرار می‌گیرد. کیت های موجود در بازار حاوی دو ماده واکنش دهنده می باشند.

یکی از آنها سوسپانسیون ذرات لاتکس پوشیده از hCG یا دارای پیون کوواالان با hCG و دیگری حاوی محلولی از آنتی بادی hCG است. برای مشخص ساختن وجود hCG، یک قطهر از ادرار با قطره ای از محلول حاوی آنتی بادی بروی یک لام شیشه‌ای سیاه آمیخته می‌شود. اگر نمونه مورد آزمایش حاوی hCG نباشد، آنتی بادی می تواند ذرات لاتکس پوشیده از hCG را که بعداً اضافه می شود، آگلوتینه بکند، آلگوتیناسیون ذرات لاتکس را به آسانی می‌توان مشاهده کرد.

اگر ادرار حاوی hCG باشد، به آنتی بادی متصل خواهد شد و در نتیجه از آلگوتیناسیون ذرات لاتکس پوشیده از hCG توسط آنتی بادی جلویگری خواهد کرد. بنابراین اگر هیچ آلگوتیناسیونی رخ ندهد، آزمون حاملگی مثبت است و در صورت بروز آگلوتیناسیون می‌توان حاملگی را رد کرد

الایزا enzyme-linked immounosorbent assay

این روش برای تعیین مقادیر بسیار ناچیز هورمون، مناسب است. درتست الایزا یک آنتی بادی منوکلونال متصل به یک پایه جامد (معمولاً پلاستیک) به hCG موجود در نمونه مورد آزمایش متصل می شود، سپس آنتی بادی دوم اضافه می‌شود تا hCG را به حالت «ساندویچ» درآورد، آنزیم مورد استفاده که می تواند آلکالین فسفاتاز باشد، به آنتی‌بادی دوم متصل می‌شود. هنگامی که سوبسترای این آنزیم اضافه گردد، رنگ آی ظاهر می‌شود که شدت آن مستقیما وابسته به مقدار آنتی بادی متصل شده دوم است.

این هم به نوبه خود تابعی از مقدار hCG موجود در نموه مورد آزمایش است. حساسیت الایزا برای hCG موجود در سرم mIU 50 در میلی لیتر است.

در روش ایمونوفلورومتری (IFMA) از ساطح شدن فوتون از یک ماده نشاندار فلوئورسانت جهت ایجاد حساسیتی که تقریا معادل رادیوایمونواسی است، استفاده می‌کنند. این روش به اندازه کافی حساس است که می تواند وجود hCG را در سرم خانم های یائسه که احتمالا منشاء آن از هیپوفیز قدامی است مشخص کند (1995، Tyrey).

ایمونواسی hCG با استفاده از مواد رادیوایزوتوپ

در رادیوایمونواسی (RIA) کلاسیک، از iodo hCG ] I125 [ به عنوان لیگاند نشان دار شده برای آنتی بادی های ضد hCG‌ استفاده می‌کنند. این روش متکی به جابجایی یا رقابت hCG غیرنشان دار با لیگاند نشان دار در نمونه بیولوژیک مورد آزمایش می‌باشد. در رادیوایمونواسی، [I125] hCG iodo «آزاد» و «متصل شده» را تفکیک می‌کنند و رادیواکتیویته نوع غیرمتصل (آزاد) را اندازه می گیرند.

با ترسیم منحنی های استاندارد، hCG را با صحت و حساسیت بالا تعیین کمیت می‌کنند.

روشهای ایمونورادیومتریک (IRMA)

 در وش ایمونورادیومتریک (IRMA) به جای لیگاند (hCG) از آنی باید به مقدار فراوان (محل های اتصال به آنتی ژن) به عنوان ماده نشاندار استفاده می‌کنند. یک راه استفاده از دو آنتی بادی است که اپی توپهای جداگانه ای را بروی hCG تشخیص می دهند.

یکی از آنی بادی ها که به فاز جامد (solid) متصل است hCG را از نمونه رداشت می‌کند. آنتی بادی دوم پروب نشان دار است و جهت تعییین کمیت لیگاند برداشت شده عمل می‌کند . اندازه گیری با روش ایمونورادیومتریک نیز می تواند برای سنجش hCG b-subnit  اختصاصی باشد .

صحت آزمون های حاملگی

دریک مطالعه همه جانبه که تحت نظارت انجمن ملی بهداشت، توسط Jovaovic و همکارانش (1987) به عمل آمد، چنین نتیجه‌گیری شد که آزمایشگاههای مسئول انجام تست رایج حاملگی قادرند در موعد قاعدگی عقب افتاده (missed mense) ، hCG را به دقت اندازه گیری کنند ولی لزوماً قبل از آن قادر به این کار نیستند