تحقیق مقاله آب و هوای بندر عباس

شهر بندرعباس مرکز استان هرمزگان در جنوب ایران است. شهر بندرعباس در بخش مرکزی شهرستان بندر عباس قرار دارد.

آب و هوا

آب و هوای این شهر گرم ومرطوب است. فصل تابستان در این شهر نزدیک ۹ ماه از سال ادامه دارد. دمای هوای شهر بندرعباس در گرم‌ترین روزها به ۴۴ درجه سانتیگراد و در سردترین روزها به 2 درجه سانتیگراد نیز رسید.میانگین بارش بندرعباس در حدود 200 میلیمتر است

ویژگیهای اقلیمی و جغرافیایی هرمزگان

وضعیت جغرافیایی:استان هرمزگان یکی از 30 استان کشور جمهوری اسلامی ایران است که در جنوب کشور و  بین مختصات جغرافیایی 25 درجه و 30 دقیقه تا 28 درجه و 53 دقیقه عرض شمالی و 52 درجه و 44 دقیقه تا 59 درجه و 16 دقیقه طول شرقی از نصف النهار گرینویج واقع شده است .

این استان حدود 71 هزارکیلومتر مربع مساحت دارد. هرمزگان از جهت شمال وشمال شرقی با استان کرمان ، غرب و شمال غربی با استانهای فارس و بوشهر، از شرق با سیستان وبلوچستان همسایه بوده وجنوب آنرا آبهای گرم خلیج فارس ودریای عمان در نواری به طول تقریبی 900 کیلومتر در برگرفته است .

  هرمزگان در سال 85 دارای 11 شهرستان به نامهای بندرعباس ، میناب ، بندرلنگه ، بستک ، رودان ، جاسک، قشم ، حاجی آباد ، ابوموسی ، پارسیان وبندرخمیر ،22 شهر ،80دهستان ، 33بخش و 2272 آبادی بوده که از این تعداد 1842 آبادی دارای سکنه بوده  است.

آب وهوا : بجز نوار باریک ساحلی به عمق حداکثر 30 کیلومتر از ساحل دریا که دارای اقلیم گرم ومرطوب است ومناطق کوهستانی وجلگه های نسبتاً مرتفع نواحی شمال مجاور مرزهای کرمان و فارس که از آب وهوای نیمه معتدل برخوردارند سایر نواحی هرمزگان درمحدوده مناطق گرم وخشک قرار دارند .بطور کلی هرمزگان تحت تاثیر آب وهوای بیابانی بوده ودارای تابستانهای طولانی و گرم وزمستانهای کوتاه وملایم است . تعادل آب وهوای استان هرمزگان تحت تاثیر توده های مختلف هوای شمال غربی و جنوبی قرار داشته و بطور کلی خشک و کم باران است . بارندگی استان عمدتاً بصورت رگبار و سیلابی در ماه های زمستان انجام گرفته و حجم عظیمی از روان آب را در وسعت بیش از 100 هزارکیلومتر مربع حوزه های مختلف آبریز استان به خلیج فارس ودریای عمان تخلیه می نماید. نظر به اقلیم صحرایی هرمزگان ، حجم بارندگی استان در عین نازل بودن از دامنه نوسان زیادی برخوردار است . بر طبق آمارهای موجود میانگین بارندگی ده سال اخیر در استان حدود 180 میلیمتر اندازه گیری شده است . میزان رطوبت در نوار ساحلی در تابستان بسیار بالا بوده وحتی به نود در صد نیز می رسد. درجه حرارت تحت تاثیر رطوبت متعادل بوده وبه ندرت در تابستان از 1/43 درجه تجاوز  می نماید. در مناطق صحرایی و خشک ، درجه حرارت در زمستان به صفر تمایل می کند بنحویکه هرمزگان را باید استانی فاقد روزهای یخبندان تلقی کرد . در هرمزگان نیز بسته به فصل ، بادهای مختلفی در طول سال می وزد که مهمترین آنها باد شمال ، کوش ، سهیلی نعشی و باد لوار می باشد. باد ”لوار” ویژه مناطق گرم وخشک صحرایی استان بوده و به آتش باد نیز معروف است .

ارتفاعات :  بجز حاشیه باریک ساحلی که جلگه ای پست وکم ارتفاع است . بخش اعظم استان را کوهها وارتفاعات کوتاه وبلند ودشتها و دره های نسبتا” مرتفع بین آنها تشکیل داده است . از اینرو هرمزگان را باید استانی کوهستانی محسوب نمود که بیش از 70 درصد گستره آن را در برگرفته است . کوههای استان عمدتاً دنباله سلسله جبال عظیم زاگرس می باشند که از شمال غربی و غرب کشور به سوی جنوب شرقی تا به داخل آبهای خلیج فارس امتداد یافته و به تدریج از ارتفاع آن کاسته می شود. بلندترین قلل کوههای استان عبارتند از : کوه گنو در فاصله 20 کیلومتری شمال شهر بندرعباس در جلگه ایسین به ارتفاع 2347 متر از سطح دریا که از این شهر به خوبی دیده شده واز فراز آن پهنه نیلگون خلیج فارس ، تنگه هرمز وجزایر قشم ، لارک و هرمز در چشم انداز فریبنده ای جلوه گر است . کوههای فارغان به بلندی 3268 متروکوه شب با ارتفاع 2861 متر از دیگر بلندیهای قابل ذکر استان می باشد. قلل کوههای مرتفع ناحیه شمالی مانند کوه فارغان یا هماگ در زمستانها  معمولاً از برف پوشیده می شود. در بین این سلسله کوهها دشتهای بزرگ و کوچک متعددی وجود دارد  که به کانونهای کشاورزی ، مراکز زیست انسانی و عرصه فعالیت اقتصادی اختصاص یافته است .

آب : میزان متوسط سالیانه ریزش های آسمانی در وسعت حوزه های آبریز 100 هزار کیلومتر مربعی استان با فرض حداقل 3/125 میلیمتر بارندگی حدود 5/16 میلیارد متر مکعب است که بخش عظیمی از این توان آبی در قالب سیلابها و روان آبها و از طریق رودخانه های استان به خلیج فارس و دریای عمان تخلیه شده و قسمت قابل توجهی نیز به دلیل گرمی وخشکی بالای هوا تبخیر می گردد.   ظرفیت آبهای تحت الارضی استان از نفوذ باقیمانده آبها به زمین وایجاد سفره های آبی بوجود آمده است . رودخانه های استان هر چند از نظر کمیت رقومهای قابل توجهی را نشان می دهند ولی بیشتر آنها یا فصلی و سیلابی هستند که فقط در هنگام بارندگی دارای آب می باشند و یا آب آنها شور است که در نتیجه فاقد ارزش کاربردی در کشاورزی ، شرب وحتی صنعت می باشند.عامل اصلی شوری آب وخاک در هرمزگان وجود حدود 70 گنبد نمکی بزرگ وکوچک است که در سراسر استان وبا تراکم  بیشتر در غرب آن پراکنده شده اند.مهمترین رودخانه های دائمی و با آب شیرین که در شمال وشرق استان گسترش یافته اند عبارتند از :رودخانه های میناب ( که از به هم پیوست دو رودخانه جغین و رودان بودجود آمده واز کنار شهر میناب می گذرد) و رودخانه های گنج (درحاجی آباد) ، جگین و گابریک ( در جاسک) ،  کریان ، جلابی و ماشاری مهمترین رودخانه های آب شور استان شامل کل ، مهران و رودخانه شور می باشند . رودخانه کل دارای وسیعترین حوزه آبریز به مساحت 40 هزارکیلومتر مربع است که جمع کننده آب رودخانه های متعددی مانند شور ، گنج ، حاجی آباد و رسول بوده وهر چند در سرچشمه های خود شیرین است ولی در نهایت شور وغیر قابل استفاده می گردد.رودخانه میناب را باید مهمترین و بزرگترین منبع سطح الارضی آب استان تلقی کرد که سد استقلال بر روی آن احداث ودرحال حاضر علاوه بر آبیاری حدود 10 هزار هکتار باغات ومزارع اطراف میناب ، آب شرب بندرعباس را از طریق دو خط انتقال تامین می نماید .

خاک : در پهنه وسیع استان حدود 37 دشت اصلی با مساحت 9687 کیلومتر مربع وتعداد بیشتری دشتهای کوچک و پراکنده وجود دارد که مراکز اصلی کشاورزی در آنها واقع شده است. شوری و قلیایی بودن خاکهای استان پدیده ای غالب است بنحویکه از وسعت یک میلیون هکتاری دشتها که حدود 15 درصدوسعت استان می باشد فقط 13 تا 15 درصد آن زیر کشت محصولات قرار دارد. خاکهای استان عمدتاً دارای ساختار تحول نیافته ، شکننده و ناپایدار بوده و از درجه فرسایش و از دست رفتگی زیادی برخوردارند میزان پتانسیل خاک قابل کشت برای کشاورزی بطور بالقوه حدود 400 هزار هکتار واز نظر انطباق با تامین آب وسایر عوامل حدود 300 هزار هکتار می باشد که بدین ترتیب سقف نهایی سطح زیرکشت 300 هزار هکتار برآورد می شود که معادل دو برا بر سطح زیرکشت موجود خواهد بود.

جغرافیای طبیعی و اقلیمی استان هرمزگان

جغرافیای طبیعی و اقلیمی استان هرمزگان بخش عمده‌ای از مساحت استان هرمزگان را مناطق کوهستانی در برگرفته‌اند و کوههای این منطقه ادامه رشته کوههای زاگرس اند که به تدریج از شمال شرقی به جنوب شرقی امتداد می‌یابند . ادامه این رشته همراه با کاهش ارتفاع، به تپه ماهورهای آهکی، گچی و شنی منتهی شده و به زمینهای پست ساحلی خلیج فارس و دریای عمان متصل می‌گردد . این ناحیه پست ساحلی، در اطراف تنگه هرمز وسعت بیشتری یافته، و شرایط مساعدی برای کشاورزی و صیفی به وجود آورده‌است . با توجه به مشخصات اقلیمی و استقرار استان هرمزگان در منطقه فوق حاره‌ای، گرمی هوا مهم‌ترین پدیده مشهود اقلیمی آن است . استان هرمزگان از مناطق گرم و خشک ایران است و اقلیم آن تحت تأثیر آب و هوای نیمه بیابانی و بیابانی قرار دارد . هوای نوار ساحلی در تابستانها بسیار گرم و مرطوب است و گاهی نیز دمای آن از ۵۲ درجه سانتیگراد تجاوز می‌کند . دمای متوسط سالانه این منطقه در حدود ۲۷ درجه سانتیگراد است . از ویژیگیهای آب و هوایی استان هرمزگان، یک فصل طولانی گرم و یک فصل کوتاه خنک است . فصل گرم همراه با هوای شرجی ۹ ماه به درازا می‌کشد . فصل تابستان از اوایل اسفند ماه شروع می‌شود، هوا رفته رفته رو به گرمی می‌رود تااینکه گرما در ماه‌های تیر و مرداد به اوج خود می‌رسد . فصل خنک آن همراه با خشکی نسبی هوا در حدود سه ماه طول می‌کشد . این فصل از اوایل آذرماه شروع می‌شود و تحت تأثیر توده‌های هوای خنک غربی قرار می‌گیرد . دمای هوای این استان در سردترین شبهای سال به ندرت به صفر درجه می‌رسد و در روزهای زمستانی دمای آن معمولاً از ده درجه سانتی گراد بالای صفر پایین تر نمی‌آید. اصولاً آب و هوای این استان همانند آب وهوای نواحی بیابانی است و میزان بارشهای جوی آن نیز فوق العاده اندک می‌باشد . در این منطقه، در حدود نه ماه از سال بارندگی مهمی صورت نمی‌گیرد و قسمت عمده بارندگی آن نیز در یک یا دو نوبت بوقوع می‌پیوندد . در همان موارد اندک هم بارندگی آن اغلب مانند بارانهای بهاری سیل آسا است وخسارات فراوانی به بار می‌آورد . میزان رطوبت نسبی در سواحل خلیج فارس عمدتاً بالا است و بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد نوسان دارد .