تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله

تعداد صفحات: 15 فرمت فایل: word کد فایل: 15095
سال: مشخص نشده مقطع: مشخص نشده دسته بندی: معارف اسلامی و الهیات
قیمت قدیم:۱۲,۰۰۰ تومان
قیمت: ۹,۸۰۰ تومان
دانلود مقاله
  • خلاصه
  • فهرست و منابع
  • خلاصه تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله

    چکیده

    آیه مباهله بر صداقت و عصمت گفتارى و رفتارى اصحاب کساء علیهم‏السلام دلالت دارد. به اعتراف دانشمندان فریقین، روایات متواترى وجود دارند که پیامبر گرامى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله به جاى «انفسنا»، حضرت على علیه‏السلام را و به جاى «نسائنا»، حضرت فاطمه علیهاالسلام را و به جاى «ابنائنا» حضرت امام حسن و حضرت امام حسین علیهماالسلام را براى مباهله با نصاراى نجران به عنوان گواه نبوّت از میان همه امّت به همراه بردند.

    برخى از دانشمندان اهل سنّت این امر را متفّقٌ علیه و برخى دیگر اجماعى مى‏دانند. روایات مباهله با بیش از 51 طریق متفاوت از 37 تن از بزرگان دین روایت شده‏اند. برخى دانشمندان اهل سنّت شبهاتى را نیز مطرح کرده‏اند، اما این شبهات هیچ پایگاه علمى ندارند.

    کلیدواژه‏ها: فاطمه علیهاالسلام ، آیه مباهله، اهل سنّت، مفسّران، شبهات

    مقدّمه

    در منابع تفسیرى و روایى فریقین، بسیارى از آیات قرآنى در شأن و منزلت رفیع امّ ابیها، سرور همه زنان عالم،پاره تن پیامبر گرامى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله  و کوثر قرآن، حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام به چشم مى‏خورند. تنها در منابع تفسیرى و روایى اهل سنّت، بیش از 135 آیه در 49 سوره درباره حضرت ایشان آمده و دو سوره کامل در شأن آن بانوى دو جهان نازل گشته‏اند؛ سوره‏هاى دهر و کوثر. این تعداد غیر از آیاتى هستند که در منابع شیعه در شأن حضرت زهرا علیهاالسلام ذکر شده‏اند. این آیات را مى‏توان در چهار دسته تقسیم نمود: 1. سبب نزول؛ 2. شأن نزول؛ 3. جرى و اطباق؛ 4. بطن.

    برخى آیات طبق قاعده «جرى و اطباق» در شأن حضرت فاطمه علیهاالسلام آمده و همچنین برخى آیات بطنا در شأن آن حضرت هستند؛ همچون آیه «مرج البحرین». صدها آیه قرآنى و نیز روایات تفسیرى در ذیل آیات در منابع فریقین بر عصمت و طهارت، صداقت، ایثار و اخلاص و دیگر کمالات معنوى حضرت زهرا علیهاالسلام دلالت دارند، اما متأسفانه شخصیت ایشان ناشناخته مانده است؛ شخصیتى که حجتى بر حجت‏هاى خداوند است، محبت و دوستى او طبق دستور خداوند بر همه واجب بوده، رضاى او رضاى خدا و غضب او غضب خداست؛ همو که مرکز رسالت و امامت و ولایت است. اما چه شد که پس از رحلت جانسوز پدرش، تنها چند ماه زنده ماند و در عالم شباب، همراه با کوهى از مصیبت‏ها و آلام به درجه شهادت نایل گردید؟

    به راستى، قلم طاقت نوشتن آن همه مظالم وارد شده بر این وجود نازنین را ندارد و بررسى ابعاد گوناگون شخصیتى ایشان فراتر از حد کتاب‏هاست. در این مقاله، به اختصار، از بین ده‏ها آیه نازل شده در شأن آن حضرت، تنها آیه مباهله را از دیدگاه اهل‏سنّت مورد بررسى قرار مى‏دهیم:

    آیه مباهله

    «فَمَنْ حَآجَّکَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءکُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءکُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَه َ اللّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ» (آل عمران: 61)؛ پس هر کس درباره عیسى، پس از آنکه به آگاهى رسیده‏اى، با تو مجادله کرد، بگو: بیایید تا ما فرزندانمان و شما فرزندانتان را، و زنانمان را و زنانتان را و نفس‏هایمان و نفس‏هایتان را حاضر آوریم، آن‏گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان بفرستیم.

    مفهوم «مباهله»

    «مباهله» نفرین کردن دو فرد یا دو گروه بر علیه یکدیگر در یک امر مذهبى است که با تضرّع از خدا مى‏خواهند دروغگو را رسوا سازد. گروهى از نصاراى نجران به حضور پیامبر گرامى صلى‏الله‏علیه‏و‏آله آمدند و درباره حضرت عیسى علیه‏السلام گفت‏وگو کردند و قرار شد فرداى آن روز مباهله صورت گیرد. به نقل همه اهل سنّت، روز بعد پیامبر به جاى «انفسنا»حضرت على علیه‏السلام را و به جاى «نسائنا» حضرت فاطمه علیهاالسلام را و به جاى «ابنائنا»حسنین علیهماالسلام را براى مباهله به عنوان گواه نبوّت از بین همه امّت به همراه بردند. این عمل پیامبر گواه بزرگى بر صداقت و عصمت فاطمه زهرا علیهاالسلام است.

    «مباهله» در لغت

    جوهرى (م 393 ه) درباره واژه «مباهله» مى‏نویسد: «مباهله» یعنى: به همدیگر لعن و نفرین کردن. «ابتهال» به معناى تضرّع و زارى‏کردن است و در قول خداوند گفته مى‏شود: «ثُمَّ نبتهل» یعنى: خالصانه دعا کنیم.

    ابن فارس (م 395 ه) مى‏گوید: «بهل» به سه معنا آمده است:

    اول. به معناى تخلیه و آزادکردن؛

    دوم. نوعى دعاست؛

    سوم. کمبود آب را گویند.

    معناى دوم، تضرّع و ملتمسانه و عاجزانه دعا کردن است. واژه «مباهله» نیز به همین معنا مى‏باشد؛ زیرا دو نفر که مباهله مى‏کنند، هر کدام به طرف مقابل نفرین مى‏کند و درخواست عذاب و بلا مى‏نماید. در قرآن «ثُمَّ نبتهل ...» به همین معنا آمده است.

    «مباهله» در اصطلاح

    «به معنى نفرین کردن دو نفر به یک دیگر است، به این ترتیب که افرادى که با هم گفت‏وگو درباره یک مسئله مهم مذهبى دارند، یک جا جمع شوند و به درگاه خدا تضرّع کنند و از او بخواهند که دروغگو را رسوا سازد و مجازات کند.»

    شأن نزول آیه مباهله

    1. علباء بن احمد الیشکرى روایت کرده است: هنگامى که آیه مباهله «قُل تَعالوا نَدعُ اَبناءَنا و اَبناءَکم و نِساءَنا و نِساءَکم» نازل شد، رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ، حضرت على، فاطمه، حسن و حسین علیهم‏السلام را به حضور طلبید و از سوى دیگر، یهودیان را به مباهله دعوت کرد. جوانى از یهود که از پیشنهاد رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله اطلاع یافت، خطاب به یهودیان گفت: واى بر شما! مگر گذشته را فراموش کرده‏اید که برادران شما به صورت میمون و خوک مسخ شدند؟ از مباهله خوددارى کنید که سرانجام شما منتهى به سرانجام آنان خواهد شد.

    2. جابر بن عبداللّه روایت کرده که آیه مباهله «قل تعالوا ...» درباره حضرت على، فاطمه، حسن و حسین علیهم‏السلام نازل شده است. جابر بن عبداللّه مى‏گوید: مراد از «انفسنا و انفسکم» رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله و حضرت على علیه‏السلام هستند و مراد از «ابناءنا» امام حسن و حسین علیهماالسلام و مراد از «نساءنا» حضرت فاطمه علیهاالسلام .

    3. سعد بن ابى وقاص روایت مى‏کند: هنگامى که آیه «قل تَعالوا نَدعُ اَبناءَنا و اَبناءکم»نازل شد، رسول خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله حضرت على، فاطمه، حسن و حسین علیهم‏السلام را به حضور طلبید، سپس فرمود: «اللّهمَّ هؤلاءِ اَهلى»؛ پروردگارا اینان اهل بیت من هستند.

    این سه روایت به شأن نزول آیه «مباهله» در حق اصحاب کساء تصریح دارند.

    امام فخر رازى در تفسیر معروفش روایتى آورده است که پیامبر صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از منزل خارج شد و بر شانه مبارکش جامعه‏اى از موى سیاه بود، حسین را بر دوش (یا در آغوش) خود داشت و دست حسن را گرفته بود و فاطمه پشت سر ایشان و على پشت سر فاطمه به طرف محل مباهله به راه افتادند. پیامبر به عزیزانش فرمود: هر گاه من دعا کردم، شما آمین بگویید.

    هنگامى که اسقف نجران این منظره باشکوه را دید، گفت: «انّى لَاَرى وجوها لو سألوا اللّهَ اَن یُزیلَ جبلاً مِن مکانِه لاَزاله بِها فلا تُباهلوا فتُهلِکوا و لایَبقى على وجهِ الارضِ نصرانىٌّ الى یومِ القیامه ِ»؛ من چهره‏هایى را مى‏بینم که اگر از خدا بخواهند کوه را از جا برکند، خدا این کار را خواهد کرد. اى نصارا! با این مرد مباهله نکنید، وگرنه هلاک مى‏شوید و تا قیامت یک نفر نصرانى در روى زمین باقى نخواهد ماند.

    آن حضرت فرمود: «سوگند به خدایى که جانم در قبضه قدرت اوست، اگر اینان مباهله مى‏کردند، هلاکت بر آن‏ها مقدّر شده بود و برخى به صورت میمون و برخى به صورت خوک مسخ مى‏شدند و آتشى در بیابان آن‏ها برافروخته مى‏شد که نجران با تمامى اهلش، حتى پرندگان بر بالاى درختان، نیز ریشه کن مى‏شدند و هیچ چیز مانع نزول بلا بر نصارا نمى‏شد و همگى نابود مى‏گردیدند.

    آیه مباهله از دیدگاه دانشمندان اهل سنّت

    اصل این قضیه که پیامبر اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله از بین همه امّت تنها حضرت على علیه‏السلام را در جاى «انفسنا» و حضرت فاطمه علیهاالسلام را در جاى «نساءنا» و حضرات حسنین علیهماالسلام رادر جاى «اَبناءَنا» براى مباهله انتخاب کرد، متفقٌ علیه بین اهل تفسیر و حدیث است؛ چنان‏که برخى از مفسّران اهل سنّت همچون امام فخر رازى (م 604 ق) و نظام الدین نیشابورى (م 728 ق) به این موضوع تصریح نموده‏اند. نیشابورى سپس اضافه مى‏کند که «مراد از «انفسنا» على است و اهل تفسیر و حدیث بر این دیدگاه اجماع نموده‏اند.»

  • فهرست و منابع تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله

    فهرست:

    ندارد.
     

    منبع:

    [1].سوره آل عمران، آیه 61.

     [1].مسند الإمام أحمد بن حنبل، أحمد بن حنبل أبو عبدالله الشیبانی، ج1ص185،ح1608،مؤسسه قرطبه – القاهره .

     [2].الجامع الصحیح المسمى صحیح مسلم، أبو الحسین مسلم بن الحجاج بن مسلم القشیری النیسابوری، ج7ص120،باب من فضائل علی بن ابی طالب علیه السلام، دار الجیل بیروت + دار الأفاق الجدیده بیروت.

     [3]. المستدرک على الصحیحین،محمد بن عبدالله أبو عبدالله الحاکم النیسابوری، ج3ص163،ح4719،دار الکتب العلمیه - بیروت

    [4]. الجامع الصحیح سنن الترمذی، محمد بن عیسى أبو عیسى الترمذی السلمی،ج5ص225،ح2999، دار إحیاء التراث العربی – بیروت، أحمد محمد شاکر وآخرون.

     [6]. الدر المنثور ، ج 2 ص 230، اسم المؤلف: عبد الرحمن بن الکمال جلال الدین السیوطی الوفاه : 911 ، دار النشر : دار الفکر - بیروت – 1993.

     [7]. تفسیر ابن کثیر،ج1،ص379 ط. دار المعرفه بیروت و ج1،ص370  ط مصطفى محمد بمصر

    شوکانی فی فتح القدیر،ج1ص 348.

     [8]. الکشاف:ج1،ص 370.

     [9]. الصواعق المحرقه على أهل الرفض والضلال والزندقه ، ج 2 ص 369، اسم المؤلف: أبو العباس أحمد بن محمد بن علی ابن حجر الهیثمی الوفاه : 973ه ، دار النشر : مؤسسه الرساله - لبنان - 1417ه - 1997م ، الطبعه : الأولى ، تحقیق : عبد الرحمن بن عبد الله الترکی - کامل محمد الخراط.

تحقیق در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, مقاله در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, تحقیق دانشجویی در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, مقاله دانشجویی در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, تحقیق درباره تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, مقاله درباره تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, تحقیقات دانش آموزی در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, مقالات دانش آموزی در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله, موضوع انشا در مورد تحقیق مقاله برداشت اهل سنت از آیه مباهله
ثبت سفارش
عنوان محصول
قیمت