فن چتربازی بطور کلی در ایران به گروههای زیر تقسیم می شود:
1.چتربازی اتوماتیک:
در این نوع چتربازی نفر چترباز دخالتی در باز شدن چتر ندارد و چتر او بوسیله بندی که به بند پیوند معروف است به بدنه بالگرد یا هواپیما و یا هر وسیله پرنده دیگر وصل می شود و چترباز انجام پرش می کند و این بند باعث بازشدن چتر می شود. ولی در صورتی که چتر دچار انحراف شد و باز نشد چتر کمکی که در جلوی نفر چترباز است از نوع غیر اتوماتیک است و با دستگیره ای که در روی ان تعبیه شده نفر چترباز می تواند چتر کمکی را بنا به اختیار خود باز کند .از انواع چتر های اتوماتیک می توان به چترهای تی 10 بی -ام سی وان - چترهای ققنوس (تی 10 بی - ام سی وان) تخمی ساخت شیراز اشاره کرد.
2.چتربازی غیر اتوماتیک(سقوط آزاد):
این نوع چتربازی کاملا عکس اتوماتیک است یعنی نفر چترباز چتر را می پوشد و از ارتفاع مشخص می پرد و در ارتفاع مورد دلخواه خود چتر را بوسیله پاراشوت باز می کند .مثال خوب برای این نوع چتربازی پرش استاد بهزاد پاینده از برج میلاد می باشد.از انواع چترهای سقوط آزاد هم می توان به جالبرت - فالکون - مچ - پرستو و ... اشاره کرد.
3.پاراگلایدر:
در این نوع چتربازی نفر یک چتر مخصوص دارد که به ان بال می گویند .نفر پس از استقرار در ارتفاع بال خود را می پوشد و طبق روشی که اموخته از زمین کنده می شود و می تواند بمدت نسبتا زیادی در آسمان به گشت و گذار بپردازد و بقول بچه ها گفتنی حالشو ببرد.
4.پاراموتور :
این نوع چتربازی دقیقا عین پاراگلایدر می باشد بجز اینکه در این نوع چتربازی یک موتور در پشت صندلی نفر قرار گرفته که نقطه ضعف بال (یعنی از زمین برخواستن بال که متکی به ارتفاع بوده است) را از بین برده و نفر با پاراموتور می تواند از هر زمینی براحتی نشست و برخاست کند.
5.بارریزی:
که پرتاب بار با چتر از یک وسیله پرنده می باشد.
----------------------------
ابتدا به آموزش اتوماتیک می پردازیم:
ابتدا شما به واحد اموزش دهنده این آموزشها می روید پس از تست بدنی و روحی اگر قبول شدید به مرحله بعدی می روید
در مرحله بعدی شما حدود 15 روز آموزش زمینی می بینید که شامل کارگاههای مختلفی می باشد که عبارتند از :
ابتدا شما را با تاریخچه و چندین اصطلاح در فن چتربازی آشنا می کنند که عبارتند از :
تاریخچه چتربازی در ایران و خارج از کشور
--------
اصطلاحات:
هوابرد
نیروی هوابرد
فرود هوایی
پیاده شدن هوایی
حرکت هوائی
هجوم هوابرد
عملیات مشترک هوابرد
سرپل هوایی
منطقه فرود
منطقه پرتاب
تیم کنترل رزمی
تیم پیشرو
مربی بارریز
برگ پرش(مانی فست)
برگبار
محموله
زمان بارگیری
زمان آمادگی
خدمه هواپیما(لود مستر)
abort
drop altitvde
drop zone
formation
heavy drop
impact point(i.p)
initiad point
نات
پانل
سورتی
پاس
landing
landing zone
take off
واحدهای اندازه گیری مثل پوند و تبدیل انها به هم
و دیگر مطالب ...
بعد از اینکه با تمام مطالبی که گذشت آشنا شدید کارگاههای شما شروع می شود:
1.کارگاه باسن کوبی:
در این کارگاه شما آنقدر باسن مبارک را بزمین می کوبید که روزها و شبها از درد ان خواب ندارید تا اینکه بالاخره باسن شما سفت میشه و در مقابل ضربه احتمالی برخورد باسن به زمین بیمه می شود. همانطور که می دانید در پرش با چتر اتوماتیک شما باید حتما چرخش و گردش کنید.
چرخش و گردش:
این عمل برای اماده نمودن هنر آموزان چترباز از نظر روحی و فکری می باشد تا با بکارگیری صحیح این آموزش بهنگام برخورد با زمین فرودی سالم با حداقل ضربه ممکنه را برای خود تعیین کنند.
در سیستم چتربازی برخی از کشورها ی دنیا (کشورهای بلوک شرق) برای چرخش و گردش شوک ضربه وارده به 5 قسمت تقسیم می شود بشرح زیر است:
سرپنجه(سینه)پاها 60 درصد
ساق پاها 10 درصد
ران پاها 10 درصد
عضلات پشت 10 درصد
اما.......
در کشور ما همانند بسیاری از کشورهای بلوک غرب ضربه وارده به 3 قسمت تقسیم می شود که عبارتند از:
سرپنجه(سینه)پاها 60 درصد
باسن 20 درصد
عضلات پشت(شانه مخالف) 20 درصد
ما در عمل چرخش و گردش باید ابتدا حالت گرفتن را یاد بگیریم.
حالت گرفتن:
گارد دفاعی و حالتی را که نفر چترباز به بدن خود می دهد تا بهنگام برخورد با زمین حداقل ضربه به بدنش وارد شود.
روش حالت گرفتن بصورت زیر است:
1.جفت کردن پاها بهم بطوریکه پاشنه ها پنجه ها قوزکها و زانوها کاملا بهم چسبیده باشند .
2.خم کردن زانوها تا حدیکه از نظر دید نفر لبه کلاه فیبری زانوها و پنجه ها در یک خط دیده شوند.
3.پائین انداختن سر بطوریکه چانه به سینه چسبیده و سر توسط گردن محکم نگهداشته شود.
4.دستها نیمه مشت شده و در امتداد گوشها روی لبه کلاه فیبری قرار گیرد.بطوریکه پشت دستها بطرف جلو و آرنجها کاملا بهم چسبیده و همانند شکل عددی 7 روی سینه قرار بگیرند.
5.کمر بایستی کاملا مستقیم و بدون خمیدگی باشد و عضلات پشت حالت گرده ماهی بخود گرفته تا گردش روی زمین براحتی انجام گیرد.
کلیه مراحل بالا بایستی در یک لحظه همزمان اجرا شوند.
..
پس از یاد گرفتن مسائل مربوط به حالت گرفتن و کارگاه باسن کوبی نوبت میرسه به کارگاه چرخش و گردش روی زمین .......
قبل از اینکه به بحث چرخش و گردش روی زمین بپردازیم یه مورد بسیار بسیار بسیار مهم را باید یاد بگیریم....
دشمنان یک چترباز:
چترباز 2 دشمن دارد زمین و باد که باد خطرناکترین دشمن او است. با حالت گرفتن درست در حین برخورد با زمین و چرخش و گردش درست و اصولی می توان به این دشمن قهار یعنی زمین غلبه کرد اما در مورد باد یکمی موضوع فرق می کند.
باد برای یک چترباز ناشی حکم فیل در برابر مورچه را دارد و در برابر یه چترباز حرفه ای حکم مورچه در مقابل فیل را دارد پس هر کس اموزش عکس العمل صحیح در مقابل باد را خوب فرا گرفت پیروز میدان خواهد بود.
ما بطور کلی 4 نوع باد در چتربازی داریم:
1.باد روبرو:
بادی است که از روبرو به چترباز برخورد می کند و او را به عقب می برد.
2.باد پشت:
بادی است که از عقب به چترباز برخورد می کند و او را به جلو می برد.
3.باد پهلوی راست:
بادی است که از سمت راست به چترباز برخورد می کند و او را به سمت چپ می برد.
4.باد پلوی چپ:
بادی است که ازسمت چپ به چترباز برخورد می کند و او را به سمت راست می برد.
توی این بادها باد روبرو خطرناکترین باد است.
مکانیزم مقابله با باد روبرو:
همانطور که گفتیم باد روبرو از جلو برخورد می کند و چترباز را به عقب می برد .چرا گفتیم خطرناکترین باد است؟
زیرا در بادهای دیگر چترباز مسیری را که به آن طرف توسط باد هدایت می شود می بیند ولی در باد روبرو نمی بیند .
پس چه باید کرد؟
قبل از جواب به این سئوال ما باید در مورد رایزرهای چتر که در آینده کاملا توضیح می دهم یه اشنایی کم پیدا کنیم تا به این سئوال جواب داده شود.
مطابق شکل زیر یک چتر از 4 رایزر که به پشتی متصل اند تشکیل شده است.هر رایزر با چندیدن بند به پارچه چتر اصلی متصل می شود.
لازم بذکر است که یکی از موارد قانون پرش اتوماتیک این است که با چتر تی 10 کمتر از 5 نات و با چتر ام سی وان کمتر از 13 نات باید چترباز را پراند درغیر این صورت پرش کنسل می شود یعنی وقتی باد 7 نات باشد پرش با چتر تی 10 کنسل می باشد.در آینده فرق چتر تی 10 و ام سی وان را برایتان خواهم گفت.
خوب حالا میریم سراغ جواب سئوال: (پس چه باید کرد؟)
برای کمتر آسیب دیدن بایستی رایزرهای مخالف در هر نوع بادی را پرس کنیم .مثلا در باد روبرو 2 رایزر عقب را از بالاترین جایی که دستمان میرسه می گیریم و میکشیم و دستانمان را در امتداد گردن می آوریم.این کار باعث می شود که دهانه چتر روبه آن باد کج شده و باد بیشتری بگیرد و خنثی کند و سرعت پیشروی ما به عقب را کم کند.
حالا که با بادها آشنا شدیم میریم سراغ چرخش و گردش روی زمین......
2.کارگاه چرخش و گردش روی زمین:
شما در این کارگاه یلد میگیرید که چگونه ضربه وارده به بدنتان در هنگام برخورد با زمین را تقسیم کنید تا خدانکرده استخوانهایتان در هم نرود و به ملکوت اعلی نپیوندید.
ضربه را به این صورت تقسیم می کنید:
60 درصد را با کف پا 20 در صد را با باسن و 20 در صد را با شانه مخالف
مختصری در باره ورزش مفرح پرواز با پاراگلایدر
پاراگلایدر نوعی چترهست که البته بهتره بهش بگیم بال تا چتر چون که چتر یا همون پاراشوت فقط حرکت به سمت پایین داره ولی بال پاراگلایدر هم میتونه به پایین و هم به طرف بالاحرکت کنه پس پرنده های پاراگلایدر به این وسیله پروازی میگن "بال" .
مختصری در باره شناخت قسمتهای مختلف بال ((Canopy
1- سطح رویی بال (کاناپی) Upper Surface
2-سطح زیرین بال (کاناپی) Lower Surface
3- لبه حمله (Leading Edge) : لبه جلویی کاناپی را می گویند
4- سلها (cells) : فضای خالی بین سطح رویی و سطح زیرین کاناپی را می گویند که بوسیله دیواره ای بنام ریب (Ribs)از هم جدا شده اند
5- لبه فرار (Trailing Edge) : نام لبه انتهایی کاناپی است
6- لاینها (Lines) : کلیه بندها که کاناپی را به رایزرها وصل می نماید. بندها به چهار دسته تقسیم می شوند لاینهای A که به لبه حمله متصل هستند، لاینهای B و C در وسط ولاین D که به لبه فرار متصل است و ترمزها و یا برکها (Break) هم به همین لبه متصل هستند به این ترتیب کلیه سطح زیرین کاناپی به رایزرها متصل می شوند .
7- رایزرها (Risers) : محلی که کلیه بندها به آنجا متصل می باشند و اتصال رایزرها با هارنس بوسیله بستی بنام کارابین (carbine) انجام می گیرد.