تحقیق مقاله فضایل اخلاقی

فهرست و منابع تحقیق مقاله فضایل اخلاقی

فهرست:

ندارد.
 

منبع:

علی اصغر الهامی نیا- غلامعباس طاهر زاده - اخلاق عبادی، ص43، سایت تبیان

[1].   لغت نامه دهخدا، ذیل لغت اخلاص.

[1] .  شرح غرر الحکم، ج 2، صفحه‌ 144.

[1] . بحارالانوار، ج 73، صفحه 294.

[1] . غافر (40)، آیه 14

[1] . شرح غررالحکم، ج 5، صفحه 418.

[1] .  همان، ج 3، صفحه 217.

[1] . ر. ک: جامع السعادات، ج 2، صفحه 402، داوری؛ پرواز در ملکوت، ج 2، صفحه 80 81.

[1] . ر. ک، بحارالانوار، ج 70، صفحه 255

.[1]  مستدرک الوسائل، ج 1، صفحه 101، آل البیت

[1]  شرح غررالحکم، ج 3، صفحه 332.

[1] .  همان، ج 1، صفحه 343.

[1]  شرح غررالحکم، ج 4، صفحه 511.

[1]   میزان الحکمه ، ج 3، صفحه 63

[1] .  همان، صفحه 279.

[1] .  بحارالانوار، ج 71، صفحه 184.

[1] .  همان، ج 70، صفحه 243

[1] .  شرح غررالحکم، ج 4، صفحه 315.

[1] .  همان، صفحه 407.

[1] . بحارالانوار، ج 70، صفحه 248

[1] .   مستدرک الوسائل، ج 1، صفحه 101.

[1] . سیمای فرزانگان، ج 3، صفحه 122.

[1] . سیمای فرزانگان، ج 3، صفحه 133

[1] . همان، صفحه 135.

[1]. ر.ک: همان، صفحه 146.

[1] .  جامع السعادات، ج 1، ص 342 343.

[1] . بحارالانوار، ج 71، ص 389.

[1] . قلم (68)، آیه 4

[1] . آل عمران (3)، آیه 159

[1] . بحارالانوار، ج 71، ص 390

[1] . فتح (48)، آیه 29.

[1] . نحل (16)، آیه 125

[1] . بحارالانوار، ج 77، ص 152

[1] . بحارالانوار، ج 16، ص 298.

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 663

[1]  وسائل الشیعه، ج 11، ص 413.

[1]  بحارالانوار، ج 77، ص 150.

[1]  همان،‌ج 71، ص 395

[1]. همان، ج 78، ص 53.

.[1] شرح غررالحکم، ج 4، ص 558.

[1].  همان، ج 5، ص 306.

[1]. محجه البیضاء، ج 5، ص 93.

[1]. بحارالانوار، ج 71، ص 383

[1] . همان، ص 375.

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 100.

[1] . علی اصغر الهامی نیا- اخلاق اسلامی، ص 80، سایت تبیان

[1] . اقرب الموارد، ج 2، ص 753

[1] . . بحارالانوار، ج 33، ص 493

[1] . زخرف (43)، آیه 83

[1] . شرح غررالحکم، ج 4، ص 291

[1]. همان، ج 5، ص 276

[1]. نهج‌البلاغه، خطبه 16، ص 69.

[1]. نحل (16)، آیه 24

[1] . همان،‌آیه 30.

[1] . مائده (5)، آیه 64.

[1] . البرهان، ج 1، ص 286.

[1] . بحارالانوار، ج 4، ص 197

[1] . شعرا (16)، آیات 151 152.

[1] .  . نهج‌البلاغه، نامه 53، ص 996

[1] .  اعراف (7)، آیه 31.

[1] .   مصباح الشریعه ، باب 34

[1]. قصص (28)، آیه 77.

[1] .  تحف العقول، ص 433، اسلامیّه

[1] . اسراء/29

[1] . سفینه البحار (دو جلدی)، ج 1، ص 615

[1] . محاس، برقی، ص 441.

[1] . شرح غررالحکم، ج 1، ص 135.

[1] . [4] .همان، ص 320

[1] . شرح غررالحکم ، ج 2، ص 109.

[1] . لقمان (31)، آیه 19

[1] . احمد دیلمی و مسعود آذربایجانی اخلاق اسلامی، ص 65

[1] . ر.ک: جوادی، محسن: نظریه ایمان در عرصه کلام و قرآن، ص 19 180

[1] . . شیخ طوسی، امالی، ص 531، ح 1162.

[1] . کافی، ج 2، ص 215، ح 4، و نیز ر.ک: همان،‌ح 3.

[1] . همان، ج 8، ص 365، ح 556

[1] . ر.ک: سید مرتضی: الذّخیره، ص 536؛ شیرازی: صدرالدین: تفسیر القرآن، ج 1، ص 249؛ شیخ مفید: اوائل المقالات، ص 48، همچنین جهت اطلاع کامل تر از دیدگاه ها در این باره ر.ک: جوادی، محسن: نظریه ایمان در عرصه کلام و قرآن، ص 119 ‌158.

[1]. سوره انعام، آیه 98

[1] . تفسیر عیاشی، ج 1، ص 371، ح 72؛ تفسیر قمی، ج 1، ص 212، ح 1.

[1] . نهج‌البلاغه، خ 189.

[1] . سوره انفال، آیه 2 و ر.ک: توبه، 124؛ مدّثر، 31، آل عمرآن، آیه 171 173 و احزاب، 22

[1] . کلینی: کافی، ج 2 ص 45، ح 2؛ صدوق: خصال، ص 447، ح 48.

[1] . ر.ک: صدوق؛ خصال، ص 352، ح 31؛ کلینی: کافی، ج 2، ص 42، ح 1، که برای ایمان هفت درجه بیان می کنند. تفسیر عیاشی، ج 1، ص 205، ح 150، درجات را به فاصله میان زمین و آسمان ذکر می کند

[1] . سوره بقره، آیه 2.

[1] .  ر.ک: سوره بقره، آیه 177 و 285.

[1] .  سوره تغابن، آیه 8. همچنین ر.ک: سوره اخلاص، آیه 1، سوره بقره، آیات 285 و 136، سوره آل عمران، آیه 84، سوره مائده، آیات 69 و 111، سوره نساء، آیه 136و 162، سوره انعام، آیه 92 و سوره شوری، آیه 15

[1] . ابن شعبه حرانی: پیشین، ص 19.

[1] . سوره مائده، آیه 69. همچنین ر.ک: سوره بقره، آیه 4

[1] . صدوق: خصال، ص 609،‌ح 9.

[1] . ر.ک: بیهقی، شعب الایمان،‌ج 1، ص 257، ح 278

[1] . سوره بقره، آیه 285. همچنین ر.ک: سوره بقره، آیه 136 و سوره آل عمران، آیه 84.

[1] . سوره مائده، آیه 3

[1] . جهت اطلاع جامع در این باره ر.ک: علامه امینی:‌ الغدیر.

[1] . سوره کهف،آیه 88. همچنین ر.ک: سوره طه، آیه 82، سوره فرقان، آیه 70،‌سوره قصص آیه 67، سوره انفال،‌آیات 3 و 4، سوره نساء آیه 65 و سوره نور، آیه 51

[1] . سوره نور، آیه 47.

[1] . کلینی، کافی، ج 2، ص 38، ح 4

[1] . سوره فتح، آیه 4.

[1] . سوره یونس، آیه 62 و 63. همچنین ر.ک: سوره مائده، آیه 69.

[1] . سوره رعد، آیه 28.

[1] . سوره انفال، آیه 29

[1] . سوره نمل، آیه 4.

[1] .  ر.ک: علامه طباطبایی: المیزان، ج 15،ص 34؛ مکارم شیرازی، ناصر، تفسر نمونه، ج 7، ص 140.

[1] .  نهج‌البلاغه، حکمت 310.

[1] . ولو أنّ اهل القری آمنوا و اتّقوا لفتحنا علیهم برکات من السّماء و الأرض. (سوره اعراف، آیه 96

 

[1] . علامه طباطبایی(ره): فرازهایی از اسلام، ص 238.

[1] . سوره مریم، آیه 96

[1] . سوره صف، آیه 10 و 11.

[1] . شیخ صدوق، فقیه، ج 2، ص 282، ح 2457

[1] . نراقی، محمد مهدی: پیشین، ج 1، ص 100.

[1] . همان، ص 116.

[1] . مفید: اختصاص، ص 221

[1] . کلینی، کافی، ج 1، ص 48، ح 6.

[1] . ر.ک:نراقی، محمد مهدی، پیشین، ج 1، ص 142 158.

[1] . سوره اعراف، آیه 17 و 16

[1] . ر.ک: نراقی، محمد مهدی، پیشین، ج 1، ص 100.

[1] . علی اصغر الهامی نیا - اصول اخلاق اسلامی، ص 25

[1] . مفردات، راغب اصفهانی، واژه وقی.

[1] . بحارالانوار، ج 67،ص 285.

[1] . شرح غررالحکم، ج 1، ص 194.

[1] . همان، ج 6، ص 412.

 

[1] . حجرات (49)، آیه 13

[1] . مائده (5)، آیه 27.

[1] . نهج‌البلاغه، حکمت 91، ص 1129

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 76.

[1] . نهج‌البلاغه، خطبه 16، ص 67

[1] . توبه (9)، آیه 36.

[1] . آل عمران (3)، آیه 76.

[1] . قمر (54)، آیات 54 55.

[1] . طلاق (65)، آیه 2 4، و نهج‌البلاغه، خطبه 130، ص 403

[1] .  بحارالانوار، ج 67، ص 285، حدیث 7: و اصول کافی، ج 2، ص 76، حدیث 8.

[1] . اعراف (7)، آیه 201.

[1] . همان،‌آیه 96.

[1] . مائده (5)، آیه 100.

[1] . انفال (8)، آیه 29.

[1] . طلاق (65)، آیه 5

[1] . فاطر (35)، آیه 28.

[1] . مائده (5)، آیات 57، 88 و 112.

[1] . شرح غررالحکم، ج 2، ص 246.

[1] . همان، ج 6، ص 412

[1] . بقره (2)، آیه 21.

[1] . همان،‌آیه 183

[1] نهج‌البلاغه، خطبه 183، ص 612 ‌613.

[1] . «قُل مَتاعُ الدّنیا قَلیلٌ» نساء (4)، آیه 77.

[1] . شرح غررالحکم، ج 3، ص 405.

[1] . احمد دیلمی و مسعود آذربایجانی اخلاق اسلامی، ص 89

[1] . بر همین اساس برخی از عالمان اخلاق، توحید و توکّل را در کنار هم مطرح کرده اند، (ر.ک: فیض کاشانی، محسن: پیشین، جلد 7، ص 377

[1] . ر.ک: علامه طباطبایی، المیزان، ج 11، ص 216 و 217

[1]. . ر.ک: تفسیر قمی، ج 2، ص 73.

[1] . ر.ک: فیض کاشانی: پیشین، ج 7، ص 408 409؛ نراقی: پیشین، ج 3، ص 223 225.

[1] . کلینی: کافی، ج 5، ص 83، ح 1؛ ابن شعبه حرانی: پیشین، ص 60؛ شیخ طوسی: امالی، ص 300، ح 593.

[1] . ر.ک: نراقی، محمدمهدی، پیشین، ج 3، ص 229 230

[1] . آل عمران، آیه 122 و 160، مائده، آیه 12 و 26، توبه، 52، ابراهیم، 11، مجادله، 10، و تغابن، 13.

[1] . سوره آل عمران، آیه 159.

[1] . سوره طلاق، آیه 3.

[1] . کلینی: کافی، ج 2، ص 65، ح 3

[1] . سوره نساء، آیه 101.

[1] . سوره انفال، آیه 60.

[1] . سوره دخان، آیه 23.

[1] . طوسی: امالی، ص 193، ح 329

 

[1] . احمد صادقی اردستانی ره توشه راهیان نور، ش 33 ص 173

[1] . ذاریات، 56

[1] . بحارالانوار، ج 5،‌ص 315.

[1] . مثنوی معنوی، دفتر دوم، ص 149.

[1] .«... إن النَّفس لامّاره بالسوء...» یوسف، 53

[1] . الدرالمنثور، ج 1، ص 261.

[1] . مفاتیح الجنان،‌مناجات التّائبین، ص 118.

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 435

[1] . بحارالانوار، ج 75، ص 81

[1] نهج‌البلاغه فیض، ص 1282، ح 409 ابن ابی الحدید، ج 20، ص 56 بحارالانوار، ج 6، ص 36.

[1] کلیات سعدی، ص 519

[1] . فاطر، 32

[1] . عن الصادق علیه السلام : «تخلّقوا باخلاق الله» بحارالانوار، ج 58، ص 129

[1] . ثواب الاعمال، ص 158 بحارالانوار، ج 6، ص 28

[1] . گلستان سعدی، دیباچه، ص 5.

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 443.

[1] . بحارالانوار، ج 72، ص 415.

[1] . بحارالانوار، 67، ص 71

[1] اصول کافی، ج 2، ص 331

[1]. اصول کافی، ج 2، بحارالانوار، ج 6، ص 29.

[1]. مثنوی معنوی، دفتر اول، بیت 215

[1] خصال صدوق، ص 448 اصول کافی، ج 2، ص 45 بحارالانوار،‌ج 22، ص 351.

[1] غررالحکم، ج 1، ص 373.

[1]  تحریم، 8.

[1]   بحارالانوار، ج 6، ص 20.

[1]. کافی، ج 2، ص 432 معانی الاخبار، ص 169

[1]. مجمع البیان، ج 10، ص 318.

[1]  همان.

[1]  مجمع البیان، ج 10، ص 318 منهج الصّادقین، ج 10، ص 342.

[1]  همان

[1] همان.

[1] مجمع البیان، ج 6، ص 20.

[1]  همان.

[1] . بحارالانوار، ج 6، ص 22.

[1] . اصول کافی، ج 2، ص 435.

[1]. بحارالانوار، ج 70،‌ص 327

[1]  . شرح تجرید، المسأله الحادیه عشر، ص 331.

[1] . مائده، 32.

[1] . وسائل الشیعه، ج 16، چاپ آل البیت، ص 187 54

[1].  همان

[1] . محمدتقی رهبر، محمدحسن رحیمیان اخلاق و تربیت اسلامی، ص 124

[1] یوسف، 53

[1] . تصنیف غرر؛ ص 234.

[1] جاثیه، 23.

[1] مصباح الشریعه؛ ص 169.

[1] چهل حدیث؛ ص 220

[1]  ابی عبدالله علیه السلام : «ان النبی بعث سریه فلما رجعوا قال مرحبا بقوم قضوا الجهاد الاصغر و بقی علیهم الجهاد الاکبر قیل یا رسول الله و ماالجهاد الاکبر؟ قال جهاد النفس» (فروع کافی؛ ج 5، ص 12).

[1]  تصنیف غرر؛ ص 243.

[1]  همانجا.

[1]  همان؛ ص 241.

[1]  همان؛ ص 243

[1] نهج البلاغه؛ نامه 53.

[1] همان؛ نامه 45.

[1] در فرهنگ امروز عرب، از ورزش به ریاضت بدنی تعبیر می شود. بدین ترتیب، بی تناسب نیست گفته شود همان گونه که ورزش جسمانی بر قوای بدن می افزاید، ورزش روحی (ریاضت) نیز قدرت نفسانی بشر را بالا می برد و هر اندازه با تمایلات تن مبارزه شود، روحی قوی تر شده، اعمال خارق العاده انجام می دهد. راز اعمال غیرعادی مرتاضان را در همین قدرت روحی باید جست، هر چند در مشروع بودن برخی ریاضتها جای گفتگوست و ریاضت شرعی با ریاضیتهای غیرشرعی تفاوت بارز دارد

[1] . انسان، 27.

[1] . تصنیف غرر؛ ص 265266

[1] . مدثر، 1.

[1] . شعراء، 214.

[1] . نهج البلاغه؛ خطبه 223.

[1] . تصنیف غرر؛ ص 265.

[1]  چهل حدیث؛ ص 8586

.[1] روم، 8.

[1]. نهج البلاغه، قصار 113.

[1]. سفینه البحار؛ ذیل فکر

[1] تفکر ساعه خیر من عباده سبعین سنه (اوصاف الاشراف؛ ص 43).

[1]. چهل حدیث؛ ص 6.

[1].  احقاف، 35

[1].  چهل حدیث؛ ص 7. حضرت امام از استاد خود «مرحوم شاه آبادی» نقل می کند که: «بیشتر از هرچه، گوش کردن به تغیّنات سلب اراده و عزم از انسان می کند». مقصود از تغیّنات، همان غنا و لهو و لعب است که در شرع مقدس حکم به حرمت آن شده است

[1] . جهاد اکبر؛ ص 60.

[1].  نحل، 91.

[1] .  اسراء، 34.

[1]. تصنیف غرر؛ ص 476

[1]. چهل حدیث؛ ص 8.

[1] . تصنیف غرر؛ ص 235.

[1] . چهل حدیث، ص 238.

[1] . بقره، 284

[1] . تصنیف غرر، ص 236.

[1] . احزاب، 41.

[1] . اعراف، 21.

[1] . حشر، 19.

[1] . اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطانُ فَأَنْساهُمْ ذِکْرِ اللَّهِ (مجادله، 19

[1]. چهل حدیث؛ ص 249

.