حکایت امام علی (ع) در مورد نیکوکاری
انگشتر بخشی حضرت علی علیه السلام به مستمند و نزول آیه ولایت - سال دهم هجری قمری / 24 ذوالحجه#
حذیفه بن یمان از یاران معروف رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت کرد: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله، دامادش حضرت علی علیه السلام را به یمن اعزام نموده بود و چون خودش قصد حجه الوداع کرد، به علی علیه السلام پیام داد که او نیز برای انجام حج به مکه رود.
آن دو در مکه معظمه به یکدیگر رسیدند و ما در آن هنگام همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم. روزی، حضرت علی علیه السلام به جانب کعبه رفت و در آن جا به نماز مشغول بود و در آن هنگام مستمندی از راه رسید و از مردم درخواست کمک می کرد و چون به حضرت علی علیه السلام رسید، آن حضرت در حال رکوع بود، پس در همان حال، انگشتر خود را از دستش بیرون آورد و آن را به مستمند بخشید.
ما که در حضور رسول خدا صلی الله علیه و آله بودیم، مشاهده نمودیم که بر آن حضرت آیه ای نازل گردید و آن حضرت، آیه جدید النزول را برای ما قرائت کردند و آن عبارت بود از: «اِنَّما وَلیکُمُ اللهَ وَ رَسُولُهُ وَالَّذینَ یقیمُونَ الصَّلاه َ وَ یؤتُونَ الزَّکاه َ وَ هُم راکِعُونَ».(1)
پیامبر صلی الله علیه و آله برای نزول آیه، تکبیر گفت و سپس به ما فرمود: برخیزید برویم ببینیم این صفاتی را که خداوند متعال در این آیه بیان کرده است، درباره چه کسی می باشد؟ چون پیامبر صلی الله علیه و آله وارد مسجد الحرام گردید، فرد مستمندی را دید و از او پرسید: از کجا می آیی؟
گفت: از نزد آن مرد نماز گذار می آیم، که حلقه انگشتری خود را در حال رکوع، به من بخشید. پیامبر صلی الله علیه و آله بار دیگر تکبیر گفت و جلوتر رفت، تا به علی علیه السلام رسید، که در حال خواندن نماز بود. از او پرسید: ای علی! امروز بر تو چه گذشت؟
حضرت علی علیه السلام داستان مرد نیازمند و انگشتر بخشیدن خود به وی را برای رسول خدا صلی الله علیه و آله بازگو کرد و پیامبر صلی الله علیه و آله با شنیدن آن داستان، برای بار سوم، تکبیر گفت.(2)
این فضیلت دیگری برای مولای متقیان امیرمومنان علیه السلام است که در قرآن مجید بیان گردید و خداوند متعال با نزول چنین آیه هایی، زمینه معرفی آن حضرت را برای جانشین رسول خدا صلی الله علیه و آله فراهم می کرد، تا پس از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله امت اسلام بدون رهبر و پیشوا نمانند.
پی نوشت
1- سوره مائده، آیه 55.
2- مسارالشیعه شیخ مفید، ص 23 ؛ الاقبال بالاعمال الحسنه سید بن طاووس، ج 2 ،ص 241 و ص 368 و ص