تحقیق مقاله تفاوت سرعت و قیمت اینترنت در ایران

قیمت اینترنت ایران 16000 برابر کره است

یک شرکت ارائه دهنده اینترنت (ISP) در مالزی اعلام کرد که به کاربران خود پهنای باند با خطوط پرسرعت ٢٢٤ مگابیت بر ثانیه را با قیمت تنها ٥٨/١ دلار در ماه (حدود هزار و ٥٠٠ تومان) عرضه می کند.این ISP برای اجرای پروژه این فناوری که BPL نام دارد، ١٤ میلیون دلار هزینه کرده و قرار است ٤٠٠ هزار مسجد و ٦٠ میلیون کاربر را در سراسر مالزی به خطوط پرسرعت این پهنای باند مجهز کند. با اجرای این پروژه مالزی اولین کشوری خواهد بود که به بیشترین تعداد کاربر این خدمات را عرضه می کند.هم اکنون گوگل در تگزاس به حدود ٢ میلیون کاربر پهنای باند با این سرعت را ارائه می کند؛ در سال ٢٠٠٧ نیز پروژه Corinex BPL محصول IBM در آمریکا اینترنت با سرعت ٢٢٤ مگابیت بر ثانیه را در اختیار حدود ١٥ میلیون کاربر گذاشت.یک محاسبه ساده ریاضی درباره اینترنت پرسرعت مالزی با ایران بیانگر این اعداد است:
سرعت اینترنت پرسرعت مالزی: ٢٢٤ مگابیت ضرب در ١٠٢٤ کیلوبیت= ٢٢٩٣٧٦ کیلو بیت
سرعت اینترنت پرسرعت ایران: ١٢٨ کیلوبیت
نسبت اینترنت پرسرعت مالزی به ایران: ١٧٩٢ برابر
قیمت اینترنت پرسرعت ایران: هر ١٢٨ کیلوبیت در ثانیه به طور متوسط ١٥٠٠٠ تومان
قیمت اینترنت پرسرعت مالزی: هر ٢٢٩٣٧٦ کیلوبیت در ثانیه معادل ١٥٠٠ تومان
مقایسه قیمت اینترنت پرسرعت مالزی نسبت به ایران: حدود ٩ ریال در هر ١٢٨ کیلوبیت در ثانیه
به این ترتیب می توان نتیجه گرفت قیمت اینترنت پرسرعت ایران حداقل ١٦ هزار برابر اینترنت پرسرعت مالزی است!

؛مقایسه ایران و کره جنوبی
؛چند وقت پیش خبری در روزنامه خراسان منتشر شد مبنی بر این که سرعت اینترنت رایگان کره جنوبی حدود ٥٠٠ برابر اینترنت پولی در ایران است. پیش از آن نیز خبر دیگری در رسانه ها منتشر شد مبنی بر این که یک پیرزن سوئدی رکورد اتصال به اینترنت را با سرعت ٤٠ گیگابیت در ثانیه شکست!چنین اخباری برای کاربران ایرانی، که تعداد آن ها ١٨ میلیون نفر است و به تنهایی ٥٣ درصد کاربران اینترنت خاورمیانه را تشکیل می دهند، تا حدی عجیب و حتی مثل رویا و آرزو است. چرا که اغلب این کاربران با خطوط دایل آپ و با سرعت کمتر از ٥٦ کیلو بیت در ثانیه به اینترنت متصل می شوند و تصور می کنند اینترنت یعنی همین! سرعت قانونی اینترنت (درست مثل سرعت مجاز در خیابان ها!) مطابق بخشنامه وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات ١٢٨ کیلوبیت در ثانیه برای کاربران خانگی است و بیشتر از آن برای سلامتشان ضرر دارد؛ مطابق آمار رسمی در سال ٢٠٠٧ تنها ٤٦٥ هزار و ١٠٠ نفر معادل ٧ دهم درصد از کاربران ایرانی به این نوع از اینترنت کذایی پرسرعت دسترسی داشته اند، در حالی که قرار بود این رقم در سال مذکور به ٩٠٠ هزار پورت فعال برسد. همچنین براساس برنامه چهارم توسعه قرار است تا پایان سال ٨٨ (پایان این برنامه) تعداد پورت های فعال ADSL به ١٥ میلیون پورت برسد. براین اساس ضریب نفوذ اینترنت پرسرعت در ایران فقط ٠١/٠ درصد است. البته تعریف اینترنت پرسرعت نیز در ایران و جهان متفاوت است، چرا که حتی سرعت خطوط ADSL در دنیا تا ٢ مگابیت در ثانیه است!

؛کیفیت اینترنت ایرانی
؛کشورهای توسعه یافته ای مانند فرانسه، اینترنت را با سرعت ٣٠ و سوئد با سرعت ١٠٠ مگابیت بر ثانیه، در اختیار کلیه کاربران خانگی قرار داده اند! همچنین طبق برنامه ای که در سنگاپور تدوین شده، قرار است تا سال ٢٠١٠ به هر کاربر خانگی یک گیگابیت در ثانیه پهنای باند اختصاص یابد. تازه این ها فقط آمارهای روی کاغذ است. قطعی های اینترنت و اختلالات کیفی آن در ایران خود حدیث مفصلی است به طوری که ١٩٠ بار قطعی در برخی مسیرهای شبکه ملی فیبر نوری طی یک سال در مجموع ٧٠ هزار دقیقه قطعی در شبکه زیرساخت ایجاد کرد که عملا امکان برقراری ارتباط در شبکه بین المللی و بین شهری کشور را به میزان ٩٥٧ میلیون و ٦٥٠ هزار کانال/ دقیقه از شرکت ارتباطات زیر ساخت سلب کرد.

؛قیمت ٥٠ برابری
؛مقایسه قیمت اینترنت در ایران با دیگر کشورها نیز بیان کننده تفاوت های اساسی در این زمینه است. در حالی که در ایران قیمت اینترنت با سرعت ١٢٨ کیلو بیت در ثانیه بین ١٠ تا ٢٠ هزار تومان در ماه هزینه دارد، در کشور مالزی قیمت اینترنت باسرعت ٢٢٤ مگابیت در ثانیه فقط حدود هزار و ٥٠٠ تومان در ماه تعیین شده است. گزارش ها حاکی از آن است که به عنوان مثال قیمت یک سرویس ٢٥٦ کیلوبیتی در ایران تقریبا ٢ برابر امارات، ٣ برابر مصر و ١٢ برابر ترکیه است! در قیمت های خرده فروشی، هزینه پهنای باند در ایران تا بیش از ٥٠ برابر قیمت جهانی می رسد. جالب اینجاست که خبرگزاری عرب نیوز نیز خبر داد که از این پس تمام ساکنان شهر ریاض می توانند به صورت رایگان و از طریق خطوط Wi-Fi به اینترنت متصل شوند. طرح گسترش خطوط Wi-Fi از مدتی قبل در عربستان آغاز شده است و اکنون مقامات دولتی این کشور می کوشند هرچه سریع تر دیگر شهرهای خود را به این امکانات مجهز کنند.

؛اینترنت رایگان به دانشگاه ها نرسید
؛صحبت از اینترنت رایگان در ایران، بیشتر به یک لطیفه شبیه است؛ در این راستا حتی دستور صریح رئیس جمهور مبنی بر ارائه اینترنت رایگان به دانشگاه ها در مهر ماه سال ١٣٨٦ تاکنون اجرا نشده و ٢ وزارت خانه علوم، تحقیقات و فناوری و ارتباطات و فناوری اطلاعات هنوز نتوانسته اند چنین طرحی را به مرحله اجرا درآورند. همه این ها در حالی صورت می گیرد که قرار است ایران در افق ١٤٠٤ به مقام اول علمی و فناوری منطقه آسیای جنوب غربی دست پیدا کند.جالب است بدانید، در مرکز تهران و درست در بخشی از حاشیه خیابان انقلاب که قرار بود یکی از واحدهای دانشگاه جامع علمی- کاربردی از اینترنت پرسرعت استفاده کند، مشخص شد هیچ شرکتی در این منطقه پوشش اینترنت ADSL ندارد. وقتی وضعیت تهران این چنین است، می توان وضعیت دیگر نقاط کشور را حدس زد.
؛بینش آنالوگ
؛به نظر می رسد مشکل اصلی درخصوص حرکت لاک پشتی اینترنت پرسرعت در ایران نه مشکلات فنی که نحوه نگرش و بینش مدیران فناوری اطلاعات در کشور باشد؛ به عنوان مثال محمد سلیمانی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران معتقد است: «کاهش پهنای باند برای مشتریان خانگی مشکلی ایجاد نمی کند، چرا که با بررسی های انجام شده کاربران خانگی نیازی به بیشتر از این رقم ندارند.» هیچ کارشناس یا خبرنگاری از جناب وزیر سوال نکرده که چنین نتیجه گیری صریحی بر مبنای کدام کار تحقیقاتی و پژوهشی صورت گرفته است و محدودیت زمانی این تصمیم کجا خواهد بود؟ آیا تا ابد کاربران خانگی ایران نیازی به بیشتر از این رقم نخواهند داشت و این سوال که کاربران خانگی مالزی (که یک کشور اسلامی و در حال توسعه شبیه ایران نیز می باشد) چه نیازی به اینترنت ٢٢٤ مگابیت بر ثانیه دارند که قرار است با قیمت هزار و ٥٠٠ تومان در ماه به آن ها واگذار شود؟
؛راهکار کاهش هزینه اینترنت پرسرعت
؛به گفته علی مولوی، کارشناس فناوری اطلاعات، هزینه اینترنت در کشور ما نسبت به میزان درآمد سرانه اشخاص بالاست و همین امر موجب جلوگیری از گسترش این سرویس در ایران شده است؛ از این رو در رابطه با میزان دسترسی به اینترنت، رتبه مناسبی در جهان نداریم.اما مهم ترین دلیل قیمت بالای این سرویس در ایران را می توان گران بودن پهنای باند مورد نیاز ISPها دانست که از طریق شرکت فناوری اطلاعات یا ICPها تامین می شود. در قیمت های خرده فروشی، هزینه پهنای باند تا بیش از ٥٠ برابر قیمت جهانی است. البته نباید منکر هزینه های انتقال پهنای باند به داخل کشور و تقسیم آن در کل کشور شد، اما با توجه به قیمت های کشورهای دیگر، به نظر نمی رسد سطح هزینه ها در این حد بالا باشد!در صورتی که دولت قصد دارد میزان دسترسی به اینترنت در کشور را بالا ببرد، شاید ساده ترین راه حل، کاهش هزینه های پهنای باند باشد؛ چرا که در حال حاضر شرکت فناوری اطلاعات به عنوان بزرگ ترین فراهم کننده پهنای باند کشور، یک شرکت کاملا دولتی است. شاید بتوان به سادگی با تعیین حاشیه سود ٢٠ درصد برای این شرکت، قیمت پهنای باند اینترنتی را تا حد زیادی کاهش داد! مسئله مهم دیگری که در هزینه نهایی اینترنت برای کاربر نهایی تاثیرگذار است، هزینه بالای پخش می باشد. در حال حاضر بیشتر از ٤٠ درصد هزینه اینترنت به جیب عاملان پخش می رود که رقم بسیار بالایی است. با راه اندازی سرویس IN در تهران به عنوان بزرگ ترین بازار مشترکان اینترنتی، امید می رفت که دست واسطه ها از این بازار کوتاه و قیمت اینترنت کاسته شود؛ اما متاسفانه شرکت مخابرات استان تهران، جای واسطه ها را گرفت و حدود ٣٠ درصد از هزینه های دریافتی را بابت ارائه سرویس هوشمند از ISPها دریافت می کند! در حال حاضر قیمت یک ساعت اینترنت پرسرعت از طریق شبکه هوشمند، ساعتی ٣٠٠ تومان است که از این میزان به ازای هر ساعت ٩٠ تومان برای استفاده از سرویس هوشمند هزینه می شود.جالب اینجاست که ارائه این سرویس، هزینه ثابتی برای شرکت مخابرات دارد و به نظر نمی رسد هزینه آن با قیمت خدمات ارائه شده تغییری داشته باشد! به هر شکل در صورتی که مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، عزم جدی برای کاهش قیمت اینترنت در ایران دارند، باید در وهله اول نظام تعرفه ای سرویس های ارائه شده توسط شرکت های زیرمجموعه را کنترل و تعدیل کنند و اندکی از سودهای سرشار این شرکت ها بکاهند.