پیشگفتار
تاریخچه سیا
آژانس مرکزی اطلاعات در سال 1947 با امضای دستورالعمل امنیت ملی از سوی "هاری اس ترومن" رییس جمهور وقت تاسیس شد.
طبق این دستورالعمل، سیا دارای 5 وظیفه بود:
1- مشاوره دادن به شورای امنیت ملی درباره موضوعاتی مثل فعالیت های اطلاعاتی بخش های مختلف دولت که به حیطه امنیت ملی ارتباط می یابد.
2- ارائه پیشنهاد به شورای امنیت ملی برای هماهنگی درباره فعالیت های اطلاعاتی بخش ها و آژانس های دولت که به حیطه امنیت ملی ارتباط می یابد.
3- مرتبط و اصلاح کردن اطلاعاتی که به امنیت ملی مربوط می شوند و ترویج و اشاعه چنین اطلاعاتی در دولت با استفاده از آژانس ها و تسهیلات اطلاعاتی در دسترس.
4- جمع بندی امور آژانس های اطلاعاتی موجود و متمرکز نمودن آنها.
5- به انجام رساندن وظایف دیگری که به اطلاعات و امنیت ملی ارتباط می یابد و آژانس های اطلاعاتی از عهده انجام دادن آنها بر نمی آیند.
البته این دستورالعمل طبق اصلاحیه های امنیت ملی در سال 1949 تصحیح گردید.
طبق دستورالعمل امنیت ملی رییس اطلاعات مرکزی مامور جمع آوری و هماهنگی اطلاعات ملی و همچنین مرتبط، متحول و منتشر کردن اطلاعاتی بود که بر امنیت ملی تاثیرگذار می شد.
سیا یک آژانس مستقل است و از طریق رییس به ریاست جمهوری و همچنین از طریق کمیته های مختلف به کنگره ارتباط می یابد.
آخرین رییس سیا "جرج تنت" بود که معاونت وی را "جان ای مک لافلین" به عهده داشت بااستعفای تنت" بورتر گاس" به عنوان رئیس این سازمان انتخاب شد.
در حال حاضر رییس وابسته سیا در وزارت کشور آمریکا "وینستون ویلی" ، مدیر اجرایی "ای بی کرون گارد"، رییس دایره اطلاعات و شاخه تحلیلی سیا "جامی میس کیک" و رییس علوم و تکنولوژی "دونالد ام کر" می باشند.
مرکز مطالعات این آژانس اطلاعاتی، اطلاعات و رکوردهای تاریخی سیا را نگهداری می کند و مطالعه اطلاعات را با نظمی دقیق و جدی نگهداری می نماید و "پل جانسون" رییس کنونی این بخش است.
"اسکات دبلیو مولر" رییس روابط عمومی سیا است که رییس این آژانس را درباره رسانه ها و سیاست گذاری های مربوط به افکار عمومی کمک می کند.
جمع آوری اطلاعات را اگر به معنای سنتی آن در نظر بگیریم به معنای دزدیدن اسرار است. با این معنی، وظیفه سیا نقض حساب شده آزادانه قوانین خارجی و بین المللی است. اما ابعاد فراقانونی اطلاعات با یک قانون گذاری جدید از سوی سنا در یک چهارچوب در آمد تا از تعدی به قوانین بین المللی جلوگیری شود.
طبق گزارش محرمانه ای که در سال 1996 در کمیته اطلاعاتی کاخ سفید مطرح شد، در آژانس اطلاعات مرکزی صدها نفر روزانه مسئول همین کار هستند که با شکستن قوانین کشورهای مختلف به اطلاعات آنها دست پیدا کنند.
پیش از جرج تنت، جان مارک دوچ، آر جیمز وولسی و رابرت گیت ریاست سیا را به عهده داشته اند.
تاریخچه ایجاد سیا به این شرح است: "ویلیام جی دنوان" در جنگ جهانی اول به عنوان معاون وزیر دادگستری بود و همچنین یکی از میلیونرها نیز به حساب می آمد. فرانکلین روزولت از دنوان خواست که یک گروه جدید اطلاعاتی برای آمریکا را ریاست کند. دنوان در 11 ژوئن 1941 هماهنگ کننده اطلاعات از سوی روزولت نام گرفت. روزولت هماهنگ کننده اطلاعات را در زمان صلح برای جمع آوری و تحلیل اطلاعات بیشتر از قاره اروپا استفاده می کرد. دنوان گزارش های مشروحی درباره امنیت ملی به روزولت می داد. در سال 1942 در عوض این تشکیلات دفتر خدمات استراتژیک تاسیس شد. آمریکا در آن زمان آلمان، ایتالیا و ژاپن را دشمن اصلی خود می دانست و تمام تلاش خود را به مبارزه با این کشورها اختصاص داده بود.
اما در شرلیط کنونی وپس از اشغال بی دلیل عراق و بررسی هایی که توسط کمیسیون بررسی حوادث 11 سپتامبر صورت گرفت، سیا برای ارائه اطلاعات غلط درباره سلاح های کشتار جمعی در عراق زیر سوال رفت و اگر چه بسیاری بر این گمان هستند که سیا و تنت رییس آن در این زمینه مقصر نبودند، اما به هر حال جرج تنت استعفا داد و مدتی این سازمان عظیم اطلاعاتی بدون رییس باقی ماند.
به هر حال سیستم اطلاعاتی آمریکا که عدم کفایت خود را از لحاظ سیتماتیک ثابت کرده است، در حال تغییر است اما هنوز معلوم نیست به کدام سو می رود. پس از یک سلسله رایزنی های گسترده، "پورتر گاس" مامور سابق سیا به عنوان رئیس این آژانس از سوی جرج بوش ریس جمهور آمریکا تعیین شد.
فصل اول:
اهداف سازمان
سازمان جاسوسی امریکا (سیا) نیزهمانندتمام سازمانهای اطلاعاتی وجاسوسی دیگردر سرتاسر جهان اهداف خود را در راستای اهداف دولت کشورش(کاخ سفید)قرار داده است.
این سازمان معمولاً در کشورهای جهان سوم وارد عمل شده وبا ترتیب دادن کودتا یا دخالت درنتایج انتخابات کشورها به نوعی سعی می کنند براین کشورها اعمال نفوذوقدرت نمایند .نمونه این عملها رامی توان درسخنان «استانسفیلد ترنر»یکی از روسای سابق سیا مشاهده نمود.
« کوششهای ما برای تاثیرگذاری بر روند حوادث در یک کشور خارجی بدون آنکه جای پایی از خودمان باقی بماند، توسط بخش عملیات پنهانی طراحی و به اجرا در می آید. این نوع عملیات را غالباً به CIA محول می کنند، زیرا تنها CIA است که می تواند عملی را بدون جنجال تبلیغاتی با حداکثر پنهانکاری سیاسی و سازماندهی شبه نظامی مخفی به اجرا در آورد».
«استانسفیلد ترنر» ، رئیس سازمان جاسوسی CIA در زمان کارتر
فصل دوم:
نحوه عملکرد سازمان
عملیات مخفی سازمان سیا معمولا سناریوی مشابهی دارند: ابتدا منافع اقتصادی و مالی کمپانیهای آمریکایی و چند ملیتی مانند آی. تی . تی (ITT) و یونایتد فروت (United Fruit) توسط رهبر حکومتی جهان سومی که معمولا به صورت دمکراتیک انتخاب شده است به خطر میافتند. مردم از رهبر خود حمایت میکنند زیرا او میخواهد اصلاحات ارضی کرده، ثروت را به طور عادلانه تقسیم نموده، صنایع تحت کنترل خارجی ها را ملی کرده، قوانین کار را نظم و قانونیت بخشیده، اتحادیه های مردمی و قدرتمند برپا ساخته و بالاخره از حقوق کارگران و سالخوردگان و کودکان و زنان و مصرف کنندگان و محیط زیست حمایت نماید.
در این جا سازمان سیا به نمایندگی و اغلب به کمک صاحبان صنایع تهدید شده و صاحبان سهام شرکتهای معادن معدنی، مانند قلع و استخراج نفت و غیره، اپوزیسیون و مخالفین جنبش را سازماندهی میکند. شرکت آی تی تی در شیلی و یونایتد فروت در گواتمالا میلیونها دلار در راه عملیات سرنگونی خرج کردند. سفارش ریچارد نیکسون به زیردستان خود درباره سابوتاژ و تخریب زیربنای اقتصادی شیلی قبل از کودتا این بود: "کاری کنید که اقتصاد آنها به فریاد درآید" (make the economy scream)
سازمان سیا در راه دستیابی به اهداف سرنگونی ابتدا گروههای دست راستی کشور را (که اغلب نظامی هستند) شناسایی کامل کرده و با آنها به توافق میرسد "اگر منافع اقتصادی سیاسی ما را حفظ کنید، ما شما را بر سرکار میآوریم." پس از توافقات لازمه نوبت به آموزش میرسد. متخصصین امور نظامی اطلاعاتی جنگ روانی تبلیغاتی و غیره در خانه های امن در داخل کشور مورد تهاجم و سفارت خانه های آمریکا و یا در منطقه های بی طرف نزدیک به کشور افراد گروههای مخالف را آموزش میدهند. طرح و نقشه کودتا و سرنگونی به دقت تهیه شده و به نظر مقامات بالا رسیده و اجازه عملیات صادر میشود. هر کاری در راه دستیابی به هدف مجاز است: تبلیغات سیاه (که سازمان سیا به نام گروههای مخالف خود بنویسد)، دروغ و خاکستری (سازمان سیا بنویسد ولی منبع روشن نباشد)، تقلب و خرید رای و صندوق رای قلابی، شانتاژ افراد و حق السکوت گرفتن از آنها با استفاده از پرونده های اطلاعاتی که از طریق تعقیب و مراقبت و استراق سمع و ضبط مکالمات تلفنی و غیره به دست آمده، شایعه پردازی و پخش داستانهای دروغ درباره سیاستمداران و شخصیتهای سیاسی با استفاده از حربه جنسی و رشوه، خریداری مطبوعات و خبرنگاران و سیاستمداران و روحانیون، نفوذ در سازمان های سیاسی قانونی اپوزیسیون و سندیکاها، اتحادیه های کارگری و کارمندی، دانشگاهها، سازمانهای زنان و جوانان و تشکیلات صنفی، برپا نمودن تظاهرات قلابی و ایجاد اغتشاش از طریق اغتشاش گران حرفه ای (Agent Provocateur) ، آدم ربایی و شکنجه و قتل، ضرب و شتم و چماق به دستی، ترساندن و ارعاب و تهدید جانی افراد، هم به طور مستقیم و هم به صورت تبلیغات سیاه، تخریب زبربنای کشور با مین گذاری بنادر (نیکاراگوئه)، بمب گذاری در راه آهن، ایستگاه برق و دکل های مخابراتی و غیره، ضربه زدن به اقتصاد کشور از طریق سیاستهای مالی و بانکی بانک جهانی و صندوق بین المللی پول (International Monatory Fund ) و بالاخره اقدام مستقیم توسط جوخه های مرگ (Death Squads) و به قتل رسانیدن سیاستمداران و خبرنگاران و رهبران و فعالین سیاسی و کارگری است. کلیه این تلاشها سرانجام به یک کودتای نظامی انجامیده و یک دیکتاتور دست راستی را به سریر قدرت مینشاند. سازمان سیا سپس دستگاه امنیتی دیکتاتور را آموزش میدهد تا با دشمنان سنتی، استعمار نو و سرمایه داری بزرگ و گلوبال از طریق ترس، تبلیغات، بازداشت خودسرانه، شکنجه و قتل مبارزه کند. قربانیان اغلب "کمونیست" و "خرابکار" نامیده میشوند ولی در حقیقت اغلب آنها دهقانان، لیبرالها و افراد مدره، رهبران اتحادیه های کارگری، مخالفین سیاسی، خبرنگاران و مدافعان آزادی بیان و عقیده و دمکراسی هستند. نتیجه کودتا چندین دهه نقض فاحش حقوق بشر در کشور موردنظر میباشد که نظم جهانی مورد علاقه کمپانی های آمریکایی دوباره بر آن حکمفرما شده است