گنیما- موره
مشخصات: گنیما گیاهی است علفی، پایا و ساقۀ آن در زمستان خشک می شود و از بین می رود.
فصل رویش: این گیاه در بهار مجدداً سبز می شود.
انتشار جغرافیایی: این
گیاه در سرتاسر شمال ایران و در نواحی مرطوب به فراوانی می روید. نام محلی این گیاه در مناطق نور و کجور و مازندران گنیما است. در مورد این گیاه گفته می شود که در گذشته از آن به عنوان دارو استفاده می شده است.
خواص: برای استفاده از رنگرزی ساقۀ گیاه را در فصل پاییز جمع آوری و در آفتاب خشک می کنند و سپس آسیاب می کنند و در کیسۀ نفوذدار می ریزند و در جای خشک نگه می دارند.
طرز دندانه کردن:
طریقۀ اول: دندانه کردن با زاج سفید (سولفات آلومینیوم)
طریقۀ دوم: دندانه کردن با زاج سیاه (سولفات آهن)
طریقۀ اول:
اندازه:
پشم سفید خالص 1000 گرم
آب سنگین 25 برابر وزن الیاف
زاج سفید خالص 10 گرم
ابتدا حمام رنگ را گرم کنید و زاج سفید را در حمام بریزید و در حرارت 70 درجۀ سانتی گراد پشم سفید مرطوب را وارد حمام رنگ کنید. حدود یک ساعت با حرارت 80 درجۀ سانتی گراد حرارت دهید. سپس حمام را خاموش کنید و به حال خود بگذارید تا حمام خنک شود. سپس ابتدا پشم ر با آب نیمه گرم و بعد با آب سرد شستشو دهید و خشک کنید.
طریقه دوم:
اندازه:
پشم سفید خالص 1000 گرم
آب سبک 30 برابر وزن الیاف
زاج سیاه 2 گرم
ابتدا حمام رنگ را گرم کنید و زاج سیاه را در آن بریزید؛ در حرارت 70 درجه پشم سفید خالص و نمدار را وارد حمام رنگ کنید؛ حدود 15 دقیقه با دمای 80 درجه حرارت دهید و در سایه خشک کنید.
تیره سرخاب:
چوکی سرخاب- سرخاب کوکی (پلم ریز نقش)
گیاهی علفی، قوی و پایا به ارتفاع 50 تا 100 سانتی متر، با شاخه های فراوان.
گل: کوچک، سفید مایل به صورتی با 4-5 کاسبرگ پایا.
میوه: تقریباً کروی ار 5 تا 15 پرچه ی کم و بیش پیوسته، به رنگ بنفش متمایل به سیاه.
موسم گل: اردیبهشت – مرداد.
انتشار جغرافیایی: شمال: تقریباً در تمامی نواحی کازنداران، گیلان، گرگان که معمولاً در کنار جاده ها و در جوار پلم می روید.
مشخصات: این گیاه را می توان به سه بخش تقسیم کرد:
مرحلۀ گل دادن که به صورت خوشۀ انگور و گل ابریشم است.
مرحلۀ ریزش گل که به رنگ سبز است.
مرحلۀ رسیدن دانه ها و میوه که شباهت بسیاری به خوشۀ انگور دارد.
رنگ: رنگ این گیاه در تماس با دست به آسانی پاک نمی شود و علامت آن تا مدتی در دست باقی می ماند.
این گیاه از نظر دارویی مصرفی ندارد و به اعتقاد افراد بومی سمی است و حتی حیوانات از خوردن آن پرهیز می کنند. فرق این گیاه با گیاه پلم این است که دانه پلاخوم بعد از رسیدن و خشک شدن به صورت پوکی در می آید، در صورتی که دانۀ سرخاب بعد از رسیدن و خشک شدن به صورت دانۀ پر و کروی باقی می ماند.
رنگرزی با سرخاب
دندانه کردن
طریقۀ رنگرزی
دندانه کردن:
اندازه:
پشم سفید خالص 1000 گرم
آب سبک 20 تا 30 برابر وزن الیاف
زاج سفید 10 گرم
پس از گرم کردن حمام رنگ زاج سفید را اضافه می کنیم. در حرارت 70 درجۀ سانتی گراد پشم سفید مرطوب را وارد حمام رنگ می کنیم. مدت یک ساعت در دمای 80 درجۀ سانتی گراد حرارت می دهیم. بعد از خاموش کردن حمام و خنک شدن ابتدا آب کلافها را می گیریم، شستشو می دهیم و در سایه خشک می کنیم.
طرز رنگرزی:
در پایز ساقه های سرخاب را جمع آوری می کنیم و دو روز در آفتاب قرار می دهیم. دانه های رنگی را از ساقه ها و برگ ها جدا می کنیم و در ظرفی با قدری آب می جوشانیم.