مرغ
مرغ دانی ها باید در جهت جنوب شرق قرار گرفته و نزدیک به آشپزخانه باشند. چون دود برای حیوان مفید است. مرغدانی ها باید سه اتاق و یک اجاق داشته باشند.
به جوجه ها برای غذا معمولاً بلغور جو، آرد نخودچی و سبوس جو می دهند. از خود گندم استفاده نمی شود؛ چون برای جوجه ها ضرر دارد. از تفاله انگور هم برای خوراک مرغ استفاده می شود، به شرطی که زمان تخم گذاشتن مرغ ها به پایان رسیده باشد. این زمان تقریباً اواسط نوامبر (اواخر آبان) است. اگر موقع تخم گذاری از تفاله انگور به عنوان غذای مرغ استفاده شود، تعداد تخم مرغ ها کم شده و اندازه شان کوچک می شود. معمولاً باید تفاله انگور را با مقداری سبوس مخلوط نمایند. مرغ ها اغلب پس از پایان زمستان و با آغاز گرما شروع به تخم گذاری می کنند. دادن جوی نیم پز به آنها تعداد تخم ها را زیاد می کند. معمولاً جو را با برگ و دانه یونجه یا ارزن مخلوط می کنند. مصرف روزانه دو فنجان جو برای مرغ ها مفید است.
به کسانی که در کار پرورش مرغ هستند پیشنهاد می شود که مرغ هایی که بیشتر از سه سال عمر کرده اند را بکشند، چون این مرغ ها دیگر قادر به تولید تخم مرغ خوب نیستند.
جنگ خروس ها
به مرغ نر، خروس می گویند. از قدیم جنگ بین خروس ها معروف بوده و عده زیادی به تماشای اینگونه مراسم می رفتند. امروزه در بیشتر کشورها مسابقه جنگ خروس ها ممنوع است. اما در ایالات متحده آمریکا، مکزیک و آسیای جنوب شرقی هنوز مرسوم است. این مسابقه یکی از سنت های قدیمی یونان باستان به حساب می آمد. قبل از آغاز مسابقه، به خروس ها سیر و پیاز می خوراندند تا حالت تهاجمی شان افزایش پیدا کند.
مرغ در میان مذاهب گوناگون
در یونان باستان، مرغ ها را نمی کشتند. چون آن را نوعی حیوان خارجی قلمداد می کردند. خروس، مظهر شجاعت و دلاوری به حساب می آمد. یونانی ها اعتقاد داشتند که حتی شیر هم از خروس می ترسد.
مردمان رم از مرغ چه در حال پرواز و چه هنگام غذا خوردن برای پیشگویی های خود استفاده می نمودند. مرغ همچون کلاغ یا جغد، نشانه خاصی محسوب می شد؛ بدین معنا که ظاهر شدنش در بالای سر یا طرف چپ بدن، خبر از وقایع خاصی داشت.
برای فال گرفتن معمولاً از مرغ استفاده می کردند. زمانی که نیاز به پیشگویی بود، قفس مرغ را باز نموده و نوعی کیک مخصوص را خارج از قفس مرغ قرار می دادند. اگر مرغ از قفس خود بیرون نمی آمد که کیک را بخورد، یا از خود سر و صدا در آورده و بال هایش را بهم می کوبید، بدان معنا بود که فال بد آمده است. اگر مرغ کیک را با ولع می خورد، فال، خوب آمده بود.
در 249 سال قبل از میلاد مسیح، ژنرالی بنام پابلیوس کلادیوس قبل از شروع به جنگ، با کمک مرغ ها فالی گرفت تا وضعیت جنگ را پیش بینی نمایند. متأسفانه او به فال خود که بد آمده بود توجهی نکرد و در جنگ شکست سختی خورد و تمام کشتی ها و افراد او غرق شدند. وقتی او به رم بازگشت، به خاطر توجه نکردن به فالش مجازات سختی شد.
در برخی آیین ها، مرغ نمادی از نور الهی است و همچون نگهبانی در برابر شرارت های ابلیس می باشد.
از مرغ در کتاب مقدس انجیل هم استفاده شده است و در آنجا، نمادی از هوشیاری وخیانت محسوب شده است.
در بسیاری از داستان های رایج میان عامه مردم اروپا، گفته شده که ابلیس، با اولین بانگ خروس صبح هنگام فرار می کند.
در کشور اندونزی، در مراسم مذهبی از مرغ استفاده می کنند. آنها مرغ را وسیله ای برای دفع ارواح شیطانی که ممکن است در مراسم حضور داشته باشند می دانند. مردم اندونزی پای مرغ را می بندند و آن را در طول مراسم نگه می دارند. عقیده شان این است که هر روح شیطانی که در مراسم حضور داشته باشد، داخل بدن مرغ رفته و دیگر وارد بدن افراد حاضر در مراسم نمی شود. پس از پایان مراسم، پای مرغ را باز نموده و مرغ به زندگی عادیش باز می گردد. در برخی فرهنگ ها، مرغ را قربانی می کنند؛ اما مردم اندونزی چنین کاری را با مرغ انجام نمی دهند.
در برخی مراسم مذهبی هم از جنگ خروس ها استفاده می کنند و ریختن خون خروس، نماد و نشانی از پاکی می باشد.
مرغ به عنوان غذا
مرغ همچون گوشت در تهیه بسیاری از غذاها به عنوان منبع پروتئین به کار می رود. از مرغ به اشکال مختلف در تهیه ی غذاها استفاده می کنند. کباب کردن، پختن و سرخ کردن مرغ، از رایج ترین روش های آماده نمودن مرغ برای مصرف می باشند. امروزه نوعی دیگر از روش های پخت مرغ به روش های قبلی اضافه شده و آن هم مرغ ناگتس است که از انواع غذاهایی است که سریع آماده می شوند.
در 161 سال قبل از میلاد مسیح، طبق قانون مصرف مرغ هایی که آنها را به روش مخصوصی چاق کرده اند، ممنوع اعلام شد. این مرغ ها را با استفاده از خوراکشان که از نانی بود که در شیر خیس خورده بود چاق می کردند. تصور پرورش دهندگان این مرغ ها این بود که گوشت مرغ با این روش، بسیار لذیذ و خوشمزه خواهد شد.
مردم یونان با استفاده از مرغ پخته، 17 نوع غذای متفاوت که هرکدام سس مخصوص خود را دارند، تهیه می کنند. از اغلب قسمت های مختلف بدن مرغ برای تهیه خوراک های گونانگون استفاده می شود: از سینه، ران، سنگدان، جگر، گردن و دیگر اجزای بدن مرغ غذا تهیه می کنند. تخم آن که به تخم مرغ معروف است یکی از مواد غذایی لذیذ محسوب می شود.
بیماری های مرغ
یکی از بیماری های مرغی، آنفلوانزای مرغی است که در موارد خاصی، قابل سرایت به انسان می باشد. آبله مرغان ، نوع دیگری از بیماری مرغ هاست که در فصول خاص در بین انسان ها بسیار شایع می شود.